Ρήξεις ή επιδείξεις (ματαιοδοξίας);

Γράφουν οι ΠΑΡΙΣ ΚΟΥΡΤΖΙΔΗΣ – ΧΑΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ
Στην πολιτική, το μόνο βέβαιο είναι πως κανείς δεν μπορεί να πρωταγωνιστεί για πάντα. Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες κάποιος παραγκωνίστηκε και βρέθηκε στο περιθώριο από τις κοινωνικές επιταγές, τη λαϊκή βούληση ή το ρεύμα της εποχής του.
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να το «χωνέψουν» και άλλοι που αδυνατούν. Υπάρχουν, δηλαδή, αυτοί που δέχονται να συμβαδίσουν με αυτή την κατάσταση, αλλά και αυτοί που αναζητούν εναγωνίως τόσο την έξοδο από την αφάνεια, όσο και την αυτοπροβολή, καθώς οι προσωπικές φιλοδοξίες

τους εμποδίζουν να αφήσουν «το τρένο της αλλαγής να τους προσπεράσει», όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο Αντρέας Λοβέρδος φαίνεται πως ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Δείχνει να είναι μια προσωπικότητα που θέλει πάντα να βρίσκεται στο προσκήνιο. Βλέποντας την πολιτική καθίζηση του ΠΑΣΟΚ και συνειδητοποιώντας ότι «το καράβι βουλιάζει», αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί και να τραβήξει «κουπί» μόνος του. Επέλεξε να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό σχήμα, το οποίο ονόμασε «ΡΙΚΣΣΥ» (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας), θέλοντας να κάνει λογοπαίγνιο με μια υποτιθέμενη «ρήξη» και «αποσκίρτηση» από το πολιτικό παρελθόν του. Η ενέργειά του αυτή αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη, καθώς η μέχρι τώρα πολιτική του δράση είχε δείξει πως, παρά τα όποια ελαττώματα ή προτερήματά του, επρόκειτο για πολιτικό που έψαχνε συμβιβαστικές λύσεις και προσπαθούσε να εξισορροπεί τις καταστάσεις. Δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος των άκρων κι αν υπήρχε κάτι που χαρακτήριζε τις θέσεις και τις προτάσεις του, αυτό ήταν η σταθερότητα.
Η δημιουργία της ΡΙΚΣΣΥ προκαλεί αίσθηση λαμβάνοντας υπόψη τον διαλλακτικό χαρακτήρα του κ. Λοβέρδου, αλλά δεν είναι μονάχα αυτό· ο ηγετικός νους του νέου πολιτικού σχηματισμού δεν δείχνει να κάνει καμία προσπάθεια να απαλλαχθεί από τον χαρακτηρισμό «πράσινο αποκούμπι». Απεναντίας μάλιστα, με τη διαρκή συναίνεση και τη στήριξη των νομοσχεδίων της κυβέρνησης, τον επιβεβαιώνει και παράλληλα δείχνει να στερείται πρωτοβουλιών και να μην έχει να προσφέρει κάτι νέο στον πολιτικό χάρτη.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΗΣ
Όμως και στον χώρο της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς ένας νέος σχηματισμός γεννιέται. Τα μέτρα της τρικομματικής κυβέρνησης, που δεν ικανοποιούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, φαίνεται πως δεν δίδουν στους Ανεξάρτητους Έλληνες τα προσδοκώμενα γι’ αυτούς, μολονότι ξεκίνησαν δυναμικά και η προσπάθειά τους στέφθηκε με επιτυχία στις επαναλαμβανόμενες εκλογές. Οι αποχωρήσεις στελεχών και οι καταγγελίες τους, παρότι δεν αποδείχτηκαν, δείχνουν πως έχουν ανακόψει τους ρυθμούς των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Στο μεταξύ, ένα ακόμη νεόκοπο πολιτικό σχήμα προέκυψε, το οποίο επιθυμεί να «καρπωθεί» τις όποιες «διαρροές» αφήνουν πίσω τους τα κόμματα της Κεντροδεξιάς και της Δεξιάς, τόσο σε επίπεδο στελεχών όσο και πολύ περισσότερο σε επίπεδο ψηφοφόρων.
Στελέχη που αποχώρησαν από τους ΑΝΕΛ, πρώην βουλευτές της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, καθώς επίσης και στελέχη από το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ συμμετέχουν στο νέο αυτό σχήμα που στα χαρτιά μόλις που συγκροτήθηκε υπό το όνομα «Ελλήνων Πρωτοβουλία». Το φόρουμ που προσπαθούν να μετεξελίξουν έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα που θα εκπροσωπεί τον χώρο από το «παπανδρεϊκό» ΠΑΣΟΚ μέχρι και τη λαϊκή Δεξιά.
Δημιουργήθηκε από άτομα που στην πλειονότητά τους είναι γηρασμένα ή και παρηκμασμένα πολιτικά. Κανένα, ωστόσο, από τα ονόματα που συμμετέχουν δεν έχουν εκφράσει τη θέληση να ηγηθούν του νέου εγχειρήματος, αν και φήμες θέλουν τον πρώην βουλευτή της ΝΔ και των ΑΝΕΛ, Χρήστο Ζώη, τελικά να είναι αυτός (και ουχί ο κ. Σταμάτης), ο οποίος ετοιμάζεται να γίνει πρόεδρος μέσα από συνεδριακές διαδικασίες(;).
Ο κ. Ζώης, μάλιστα, εμφανίζεται να είναι υπέρμαχος της άποψης ότι η εποχή απαιτεί ανατρεπτικές κινήσεις και ότι μία από αυτές είναι η δική τους… Ως εκ τούτου, είναι μονόδρομος η δημιουργία ενός νέου αντιμνημονιακού κόμματος στα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Η άποψή του αυτή, όμως, τον φέρνει σε αντίθεση με τον Κώστα Μαρκόπουλο, ο οποίος στην παρούσα φάση δεν φαίνεται διατεθειμένος να προσχωρήσει στην «Πρωτοβουλία» και υποστηρίζει ότι η κοινωνία δεν έχει αυτή την ώρα ανάγκη ούτε από τη δημιουργία νέου κόμματος ούτε από τον διαχωρισμό «μνημόνιο – αντιμνημόνιο».
Οι πληροφορίες του «Π» εξάλλου λένε ότι ήδη διαπραγματεύεται την επάνοδό του στη ΝΔ, που είναι πλέον και ο διακαής του πόθος, προκειμένου να έχει ισχυρή «πολιτική στέγη» για να προφυλαχτεί από αγώνες που έχει να δώσει με τη Δικαιοσύνη για τυχόν παρατυπίες του την περίοδο που ήταν υπουργός Τουρισμού επί κυβερνήσεως Καραμανλή.
Ο Χρήστος Ζώης, πάντως, στον αντίποδα, φαίνεται πως έχει επιλέξει και ας μη το ανακοινώνει ακόμη ο ίδιος τον παράλληλο δρόμο που επέλεξε να ακολουθήσει και ο Αντρέας Λοβέρδος, δηλαδή όχι τόσο του να εκφράσει κάτι διαφορετικό, αλλά πολύ περισσότερο το να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του…
Όσο κι αν κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να προβλέψει ποια ακριβώς θα είναι η τύχη αυτών των πολιτικών σχηματισμών, μια σοφή ρήση ταιριάζει στα νεόκοπα σχήματα των Ανδρέα Λοβέρδου και Χρήστου Ζώη: Αυτό που σε τρώει μέσα σου, δεν πρέπει να το αφήνεις να χορτάσει…

Φτιάχνει τη μεγάλη συμμαχία ο Καμμένος

Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το «Π» και που εδώ και καιρό έχει αποκαλύψει, ο Πάνος Καμμένος έχει ήδη θέσει τις βάσεις για τη δημιουργία μίας μεγάλης Πατριωτικής Δημοκρατικής Συμμαχίας, ενός Τόξου, όπως λένε στις κλειστές συσκέψεις, με τους χριστιανοδημοκράτες Νίκο Νικολόπουλο και Παναγιώτη Ψωμιάδη, τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ (οσονούπω «ΠΑΤΡΙΔΑ»), καθώς και με άλλα στελέχη (νυν και πρώην βουλευτές) του ευρύτερου χώρου των χριστιανοδημοκρατών και των λαϊκών δεξιών.
Μάλιστα, οι πολιτικές αυτές ζυμώσεις φτάνουν μέχρι και στη μετεκλογική συνεργασία για σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης σωτηρίας (και την απελευθέρωση από τα υπάρχοντα μνημόνια και την τρόικα) με το κόμμα του «νέου ΣΥΡΙΖΑ» του Αλέξη Τσίπρα!