«Παιχνίδια» ή εγκλήματα;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Κ. ΣΕΡΓΙΟΥ

Έχει πολύ μεγάλη σημασία να διευκρινίσει κάποιος από τους επιφανείς θεωρητικούς της Ευρώπης και της Αμερικής που προωθούν (και πρακτορεύουν) την αποκαλούμενη παγκοσμιοποίηση, με ποιον ακριβώς τρόπο ελέγχουν τις «αλυτρωτικές» βλέψεις εθνικιστικού χαρακτήρα πολλών Βαλκανίων και έτερων τινών γειτόνων μας: Σκοπιανών, Θρακιωτών τουρκικής καταγωγής, Αλβανών, Βουλγάρων, Κοσοβάρων, αλλά και των εντός της Τουρκίας, του Ιράκ και της Συρίας Κούρδων, Αλεβιτών, Σουνιτών κ.λπ.; Ή αποδέχονται τις μονοτασικές εθνοφυλετικές βλέψεις ως «ανθρώπινα δικαιώματα», ή προσπαθούν να βρουν

τρόπο να τις καταπνίξουν μέσα στον κατακλυσμό της αντι-εθνικιστικής προπαγάνδας που αποτελεί τον κύριο κορμό των ιδεών της παγκοσμιοποίησης (και, μεταξύ μας αυτό!) της προπαγάνδας και των δήθεν «αναρχικών» και «αντιεξουσιαστών», οι οποίοι στην πραγματικότητα –και εκ του αποτελέσματος– προωθούν την ιδέα των σιωπηλών και υποταγμένων εθνών.
Ο υπογράφων θέτει το παραπάνω ερώτημα, διότι κάθε άνθρωπος είναι εκ φύσεως τόσο πολύ αυτεξούσιος και ατιθάσευτος (πράγμα που αφορά, αντιστοίχως, και στα ατιθάσευτα ανθρώπινα σύνολα, δηλαδή στα έθνη), ώστε είναι απορίας άξιο με ποιον τρόπο η παγκοσμιοποίηση θα μπορούσε, τάχα, να καταπνίξει τις εθνικές απειθαρχίες για να πετύχει τους στόχους της.
Συνήθως, οι Αμερικανοί και οι Βορειοευρωπαίοι θεωρητικοί επικαλούνται την Επιστήμη. Λένε ότι τα σύνορα των λαών έχουν τόσο πολύ φθαρεί τις τελευταίες δεκαετίες από το Διαδίκτυο και τους διαπλανητικούς δορυφόρους που κατασκοπεύουν μέχρι και τις…. κρεβατοκάμαρες, ώστε θα ήταν αστείο να (νομίζει κανείς ότι) είναι «ατιθάσευτος» και «αυτεξούσιος». Και ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους λαούς. «Δεν υπάρχουν πια εθνικές αυτονομίες» λένε.
Εντάξει, αλλά φρονώ ότι, τελικώς, αντιφάσκουν! Διέλυσαν, ας πούμε, την πρώην «διεθνική» Γιουγκοσλαβία, αλλά σήμερα παίζουν παιχνίδια (από απλώς θεωρητικά μέχρι αιματηρότατα…) με δήθεν «αλυτρωτικά δικαιώματα» εθνοτήτων που κάποτε απάρτιζαν το πρώην ενιαίο διεθνικό κράτος… Διέλυσαν τη Σοβιετική Αυτοκρατορία, αλλά παίζουν εκεί έτερα παιχνίδια (επίσης, από θεωρητικά μέχρι αιματηρότατα…) με «αλυτρωτικά αιτήματα» πολλών πρώην επαρχιών της. Από την άλλη μεριά, στηρίζουν, υποτίθεται, σε βάση στρατηγικής συμμαχίας τους, την «ενότητα» της Τουρκίας, αλλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι η χώρα αυτή είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ένα αυθεντικό διεθνικό κράτος… Και προώθησαν (υποτίθεται!) την ενότητα των λαών της Ευρώπης, όταν κείται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η μεν Αγγλία ούτε που νοιάζεται για το διεθνικό αυτό… κατόρθωμα, η δε ισοπεδωμένη δύο φορές στρατιωτικοπολιτικώς Γερμανία σηκώνει αναισχύντως πανευρωπαϊκό κεφάλι για να… ενώσει ειδικώς αυτήν υπό την κυριαρχία της (!) τη Γηραιά Ήπειρο… Με συγχωρείτε, αλλά αυτά δεν είναι παιχνίδια, είναι σοβαρά πρακτικά και θεωρητικά εγκλήματα…Tweet