Όταν οι αριθμοί «μιλούν»

Του Χρήστου Καπούτση

Από τα ελάχιστα που θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πατρών είναι η μελέτη του μαθήματος «Αλγεβρική Τοπολογία», στο τελευταίο εξάμηνο του Μαθηματικού Τμήματος. Μάθημα στριφνό, δύσκολο, έννοιες δυσθεώρητες, σχεδόν απροσπέλαστες, αλλά αν επέμενες και «βασάνιζες» το μυαλό σου και εμβάθυνες πίσω από τους μαθηματικούς τύπους και τους αριθμούς, τότε ανακάλυπτες τη μαγεία τους και μετείχες σε μια ανεπανάληπτη πνευματική ηδονή, που είναι η κατανόηση της «βαθιάς γνώσης», η διαισθητική αντίληψη της γνώσης πέρα από τα «πράγματα». Επιχειρώ και τώρα να δω πίσω

από τους αριθμούς και να κατανοήσω την κοινωνική πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται στον ορατό περίγυρό μου.
Οι αριθμοί είναι «ψυχροί» και αμείλικτοι. Σε έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα, η ανεργία εκτοξεύεται στο 27% για το έτος 2013. Ανάλογη έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ) αναφέρει ότι το πραγματικό ποσοστό της ανεργίας την επόμενη χρονιά θα εκτιναχθεί στο 34%! Ειδικά στις ηλικιακές κατηγορίες από 19 έως 34 ετών και από 50 έως 67 ετών, η ανεργία μαζί με την ανασφάλιστη υποαπασχόληση θα ξεπεράσει το 50% !
Ας αφήσουμε τους αριθμούς για τα «νούμερα» τους στατιστικολόγους, τους οικονομολόγους, τους δημοσιογράφους και τους υπαλλήλους των τραπεζών και στα «πεφωτισμένα» στελέχη των οικονομικών επιτελείων των πολιτικών κομμάτων και των παραγωγικών υπουργείων.
Ας «ξεσκονίσουμε» την αχλή των αριθμών και των ποσοστών ανεργίας και να εμβαθύνουμε και να σταθούμε για λίγο στον άνθρωπο, τον άνεργο, που είτε έχει απολυθεί, είτε δεν μπορεί να ενταχθεί στην αγορά εργασίας. Η ανεργία δεν είναι μόνο αριθμητικό μέγεθος. Είναι κυρίως και πρωτίστως ανθρωπιστικό, κοινωνικό, οικογενειακό, ψυχολογικό.
Πίσω από κάθε άνεργο κρύβεται και ένα δράμα. Ο άνθρωπος που έχει χάσει τη δουλειά του, που δεν έχει εισοδήματα και δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του, να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις του, έχει χάσει την αυτοεκτίμησή του και κυρίως, έχει χάσει την αξιοπρέπειά του. Ο άνεργος εξωθείται από τις κοινωνικά ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας των απολύσεων, του κλεισίματος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της ύφεσης, στο κοινωνικό περιθώριο, στην εξαθλίωση, την ψυχολογική κατάρρευση, την κατάθλιψη και την αυτοκτονία…
Όμως, οι αριθμοί που καταγράφουν την ανεργία «μιλούν» φωναχτά… και δυναμώνουν το φιτίλι της αναπόφευκτης κοινωνικής έκρηξης.Tweet