Ο θρίαμβος της βλακείας

Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τους μίζερους. Έγινε ο ανασχηματισμός και η χώρα διατήρησε τη σταθερότητα που μπορεί να τη βγάλει από το τούνελ, αλλά πριν αλέκτωρ φωνήσαι, άρχισαν οι γκρίνιες και η παραπολιτική φιλολογία. Ήθελε ή όχι τη «ματακόμιση» ο Αβραμόπουλος; Τι έγινε με τη Βούλτεψη; Γιατί να συγκυβερνούν οι ορκισμένοι εχθροί; Ποιος έγινε και ποιος δεν έγινε υπουργός; Γιατί ο Σαμαράς δεν πήρε ούτε ένα τηλέφωνο τον Βορίδη; Μέγα θέμα για τα ελληνικά ΜΜΕ,

ιδίως τα κανάλια μας. Δηλαδή τι είναι ο Βορίδης να τον καλέσει στο τηλέφωνο ο πρωθυπουργός; Ό,τι είναι και οι υπόλοιποι βουλευτές που δεν μπήκαν στην κυβέρνηση. Ο θρίαμβος της παραπολιτικής έναντι της πολιτικής, έναντι της σωφροσύνης, της ωριμότητας και της σύνεσης.

Από κοντά και η Κασσάνδρα, προβλέπει ότι θα είναι βραχύβια η κυβέρνηση. Να πάμε σε εκλογές να τελειώνουμε. Λες και δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε σε αυτή τη χώρα. Πέστε μου μια χώρα της δυτικής Ευρώπης όπου κάθε λίγο και λιγάκι γίνονται εκλογές. Μόνο η Ελλάδα και η Ιταλία πάσχουν από αυτές τις ασθένειες. Τα αποτελέσματα τα βλέπετε…

Το κουτσομπολιό και οι ψευτοειδήσεις είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας. Δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε τα μεγάλα και τα σοβαρά ζητήματα. Ασχολούμαστε με τα ήσσονος σημασίας και δεν αφιερώνουμε ούτε ένα μονόστηλο για την εκταμίευση της δόσης, ούτε ένα μονόστηλο για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου, ούτε ένα μονόστηλο για τους νέους που προσπαθούν μέσα σε αντίξοες συνθήκες να δημιουργήσουν. Τα θετικά περνάνε στα ψιλά για να θριαμβεύει η βλακεία και η μιζέρια. Έλεος πια…