Ο «θεσμικός» Αλέξης ενηλικιώνεται….

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Η «θεσμική» επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο προκαλεί έκπληξη μόνον σε εκείνους που αρέσκονται να σβήνουν και την παραμικρή μολυβιά πολιτικού ρεαλισμού από την σκέψη τους, αυτούς που προτιμούν μιαν αριστερά εύκολης και ανώδυνης για την θεωρητική της προσήλωση σε ιδεολογικά «ευαγγέλια», χωρίς αντοχή στο πεδίο της εφαρμογής κριτική. Για τους υπόλοιπους το γεγονός ότι ο ηγέτης της καθ ημάς Ριζοσπαστικής Αριστεράς , θα διαβεί, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, το κατώφλι

του γραφείου του Β. Σόιμπλε, γράφει την πρώτη «αράδα» σε ένα νέο προφίλ, που φαίνεται να εγκαινιάζει, ο Αλέξης Τσίπρας με πυρήνα πια την ικανότητα, όχι μόνο την δυνατότητα να πυκνώσει τις τάξεις της αριστεράς, αλλά και να αποδείξει ικανότητα κυβερνησιμότητας. Κι αυτό απαιτεί κατά πρόσωπον επαφή, ακόμη και με τους εχθρούς σου. Για αυτό άλλωστε και η προσαρμογή σε ένα πιο θεσμικό περίγραμμα, έχει ξεκινήσει πριν απογειωθεί το αεροπλάνο με προορισμό το Βερολίνο. Εκεί θα εξηγήσει βεβαίως τις θέσεις τις θέσεις της πρωτόγνωρα ισχυρής Αριστεράς στον αυστηρό Γερμανό «τσάρο», αλλά παράλληλα θα ανοίξει κι ένα δίαυλο επικοινωνίας στην Γερμανία που αφενός, δεν θα περιορίζεται, πλέον στο Αριστερό κόμμα «Λίγκε», μόνον, αφετέρου δε θα εκτοξεύσει το προσωπικό του κύρος ως αξιόπιστου συνομιλητή μέσα κι έξω από την Ελλάδα. Τα πρώτα βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση τα έκανε στην συνέντευξη του στον REAL FM και στον Νίκο Χατζηνικολάου, όπου αποδοκίμασε την άσκηση βίας και την έκνομη δράση, ενώ παράλληλα άδειασε και τις «ακτιβίστικες» απόψεις που εκφράζονται στο ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας, όπως αποδεικνύει και η δημοσκοπική ανακοπή της δυναμικής του, ότι αφορούν μειοψηφικά, σχεδόν περιθωριοποιημένα, κοινωνικά ανακλαστικά. Το νέο μονοπάτι του Α. Τσίπρα που περνά αυτήν την εβδομάδα από το Βερολίνο και τον ερχόμενο μήνα από την Ουάσινγκτον δεν ακυρώνει τα κέρδη της Ελλάδας από την οξεία στάση του, σε ένα χρονικό σημείο κρίσιμης διαπραγμάτευσης. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε πως όλο αυτόν τον καιρό «αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχε απέναντι του τον Αλέξη Τσίπρα θα έπρεπε να τον έχει ανακαλύψει»…