Ο νόμος και τα συμφέροντα

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Έχει δίκιο ο πρωθυπουργός, όταν λέει ότι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ανήκουν στον λαό και όχι σε συντεχνίες, επομένως ουδείς έχει δικαίωμα να ταλαιπωρεί τους πολίτες πρωί - βράδυ.

Έχει δίκιο, όταν αναφέρεται «στα λάθη του παρελθόντος», τότε δηλαδή που οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες λάμβαναν παχυλές αυξήσεις με

Την περίοδο 2005-2009, επί των ημερών της κυβέρνησης Καραμανλή, οι μισθοί τους αυξήθηκαν κατά 30% και ομοίως τα επιδόματά τους.

Τα πράγματα, όμως, είναι έτσι όπως παρουσιάζονται; Απερίφραστα όχι.

Οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς την τελευταία τριετία έχασαν το 30% που κέρδισαν επί ΝΔ και άλλα τόσα από την εφαρμογή του μνημονίου.

Τα δρομολόγια μειώθηκαν στο ήμισυ, ενώ έσοδα δεν προκύπτουν από πουθενά, καθώς οι συγκοινωνίες έχουν «αποψιλωθεί» από προσωπικό και οι εναπομείναντες κινδυνεύουν, ανά πάσα στιγμή πλέον, να βρεθούν στον δρόμο.

Το πρώτο αίτημα που έθεσαν στην ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Σαμαράς, ήταν να προχωρήσει σε ριζική αναδιάρθρωση των κρατικών οργανισμών.

Να διώξει τα «τρωκτικά» που λυμαίνονταν τον κλάδο, να χαμηλώσει τις τιμές των εισιτηρίων, αφού πλέον τα εισοδήματα έχουν μειωθεί τόσο πολύ και να αναθέσει τον έλεγχο της εισιτηριοδιαφυγής στους ίδιους τους οδηγούς, χορηγώντας τους ένα μικρό ποσοστό επί των παραβάσεων που θα κατέγραφαν ημερησίως.

Κι αυτά δεν τα ζήτησαν μία φορά, αλλά τα αιτούνταν διαρκώς από τα τέλη του περασμένου καλοκαιριού. Το πρόβλημα θα είχε λυθεί πριν καν δημιουργηθεί.

Όμως, η αναβλητικότητα και η αδικαιολόγητη ανοχή απέναντι στους διοικητές των οργανισμών, που αντικαταστάθηκαν μόλις πρόσφατα, προκάλεσαν όλη αυτή την ανωμαλία, η οποία εκθέτει τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Μπορεί, λοιπόν, να αγανακτεί δικαιολογημένα ο Σαμαράς με την ταλαιπωρία που υφίστανται οι πολίτες, όμως, η στάση των κυβερνητικών στελεχών είναι τουλάχιστον αδικαιολόγητη.

Αφήστε που δεν διδάχτηκαν από τα τραγικά σφάλματα της κυβέρνησης Παπανδρέου.

«Δεν μπορούμε να κουνάμε το δάχτυλο στην κοινωνία, γιατί η κοινωνία θα μας μουντζώσει» είχε πει πριν από δύο χρόνια ο Ρέππας στον Παπακωνσταντίνου, όταν ο δεύτερος παρουσίαζε σχέδιο ιδιωτικοποίησης των αστικών λεωφορείων χωρίς να ρωτήσει κανέναν, απειλώντας μάλιστα τους εργαζόμενους με απολύσεις.

Σήμερα ο Ρέππας δεν είναι βουλευτής, ο Παπακωνσταντίνου βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν σκασμό κατηγορίες, έχοντας παραπεμφθεί στην Προανακριτική, ενώ ο Παπανδρέου τριγυρνά ανά την υφήλιο μπας και τον ξεχάσουν στην Ελλάδα.

Η Ιστορία τείνει να επαναληφθεί και να επαληθεύσει εκείνο που έλεγε ο κορυφαίος Γερμανός νομικός Michael Stolleis ότι «η σημαντική των εννοιών που συγκροτούν τον νόμο είναι γεμάτη επιθετικότητα, γεμάτη συμφέροντα».