Λατέρνα, φτώχεια και… αφιλότιμο της εξουσίας

Χαιρετώ εγκάρδια τους φίλους και τις φίλες… Ξεκινώ με μια είδηση, η οποία για πολλούς ενδεχομένως να μην έχει καμία απολύτως σημασία -και ίσως να μην την αντελήφθησαν-, αλλά σε μένα δημιούργησε διάφορα αντιφατικά συναισθήματα… Αναφέρω τα δύο: οργή και θλίψη…

***Διάβασα -στον «Ελεύθερο Τύπο»- ένα ρεπορτάζ που αφορούσε την περιπέτεια ενός λατερνατζή, ο οποίος τελευταία έχει συρθεί τρεις φορές στο αστυνομικό τμήμα για εξακρίβωση και… αποδείξεις…

Οπως δήλωσε ο λατερνατζής Νίκος Κανελλόπουλος -ο τελευταίος ίσως εναπομείνας-, θέλουν να τον διώξουν από το κέντρο της Αθήνας,

γι’ αυτό δέχεται ένα ανελέητο κυνηγητό, με το πρόσχημα ότι πρέπει να πάρει άδεια διέλευσης από τους δρόμους, γιατί η λατέρνα -άκουσον, άκουσον- θεωρείται όχημα…

Δεν ξέρω αν την περνάνε για νταλίκα… Πέρα από την αναλγησία (κυνηγούν έναν φτωχό βιοπαλαιστή) περισσεύει και η ανοησία των εμπνευστών της καταδίωξης, γιατί η λατέρνα, εκτός του ότι ήταν σημείο αναφοράς μιας άλλης εποχής της Αθήνας, σήμερα θα αποτελούσε μια όαση μουσικής δροσιάς στους μουντούς δρόμους του κέντρου της πρωτεύουσας…

***Θέλω να επισημάνω στους αδαείς και ανιστόρητους να δουν την τρυφερή ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», αλλά και να διαβάσουν ένα υπέροχο ποίημα του Κώστα Μαρδά με τίτλο «Η οφειλή»… «Μια λατέρνα ακούστηκε στην κεντρική λεωφόρο… Οι διαβάτες σκορπίστηκαν φοβισμένοι. Κατέβηκαν τα ρολά των εργοστασίων και οι μηχανές έσβησαν μόνες τους…. Ενα λεωφορείο μακριά. Δεν είχε οδηγό και αριθμό. Βγήκαν οι επιβάτες.

Μπήκαν στη σειρά και κλαίγοντας περνούσαν μπροστά από τη λατέρνα ρίχνοντας στο δίσκο άλλος το δαχτυλίδι του, άλλος το κουμπί του, άλλος μια διάταξη του νόμου και ο τελευταίος το μάτι του…». Προτρέπω, λοιπόν, τους λατερνοκυνηγούς να διαβάσουν και λίγο ποίηση, μήπως και δουν με άλλη ματιά τα πράγματα…

***Φαίνεται ότι κάτι άρχισε να κινείται σχετικά με τις αποκρατικοποιήσεις… Ο Αστέρας Βουλιαγμένης εκχωρήθηκε για εκμετάλλευση σε Αραβες, ενώ μέχρι 27 Φεβρουαρίου θα κατατεθούν προσφορές για την αξιοποίηση της τεράστιας έκτασης -που κείτεται σαν θεριό στη θάλασσα- του Ελληνικού…

Το παραλιακό μέτωπο που εκτείνεται από τον Πειραιά μέχρι το Σούνιο είναι μακράν το πιο όμορφο κομμάτι που απαντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, για να μην πω στον κόσμο… Εάν αξιοποιηθεί θα δημιουργηθούν τα έσοδα του κράτους κατά δεκάδες δισ. τον χρόνο… Να, λοιπόν, μια χρυσή ευκαιρία ώστε να μπει η χώρα μας στον δρόμο της (αλματώδους) ανάπτυξης…

Γι’ αυτό ας αφήσουμε στην άκρη τις γκρίνιες, τις μεμψιμοιρίες και τα συνωμοσιολογικά σενάρια και ας αδράξουμε τις ευκαιρίες που έχουμε μπροστά στα πόδια μας… Η Ελλάδα μπορεί να θρέψει -και μάλιστα καλά- όλα τα παιδιά της…

Αρκεί οι «μάγειροι» της πολιτικής να μην καίνε κάθε φορά το μάννα που υπάρχει και να παρασκευάζουν χυλό… Ας συννενοηθούν επιτέλους μεταξύ τους, ώστε να σερβίρουν στους πολίτες νόστιμα εδέσματα…

***Διαβάζω ξανά μανά ότι οι Ελληνες πληρώνουμε τρεις φορές πιο ακριβά για τα ίδια προϊόντα από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες… Και ξέρετε για ποια προϊόντα μιλάμε, μεταξύ άλλων;

Για το ψωμί, το γάλα, τα αβγά, το λάδι, δηλαδή αγαθά τα οποία εν αφθονία παράγονται στη χώρα μας… Αυτό κι αν είναι μυστήριο… Αντί το καλάθι της νοικοκυράς να γεμίζει δωρεάν -με όλα τα καλούδια που παράγει η ελληνική φύση- αδειάζει από τα λίγα ευρώ που δίνονται στα ταμεία των σούπερ μάρκετ…. Αθάνατη Ελλάδα…

Ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να αναλάβει την εξουσία επί 15 ημέρες δεν μπορεί να αποφασίσει για τους υποψήφιους περιφερειάρχες… Ετσι, μετά τον διαβόητο Καρυπίδη (εκ Κοζάνης) άλυτο είναι και το θέμα του Οδυσσέα Βουδούρη…

Ο πολυπράγμων και παντογνώστης Στρατούλης (βουλευτής) δήλωσε με εμβρίθεια, όπως πάντα, ότι «διορθώνουμε» τα λάθη μας»… Επειδή, όμως, τα λάθη αυτά είναι διαρκείας, ας έχει υπόψη το ρητό «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα»… Είμαι βέβαιος ότι θα χρειαστεί να το αναφωνήσει πολλές φορές στο προσεχές μέλλον…

Ο Ροκάς

Από τη στήλη του Ροκά στο Παρασκήνιο (Σάββατο 15/2/2014)

The post Λατέρνα, φτώχεια και… αφιλότιμο της εξουσίας appeared first on Paraskhnio.gr.