Κοινωνικοποίηση της ΑΤΕ Bank ζητά ο Μανώλης Γλέζος

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Κάθε αράδα που «κόβει» κανείς από τα λεγόμενα του Μανώλη Γλέζου, ελέω της αμείλικτης χωροταξικής πραγματικότητας της εφημερίδας, συνιστά μιαν ερινύα απέναντι στην ιστορία. Και το ξέραμε αυτό, τόσο ο Πάρις ο Κουρτζίδης που επιμελήθηκε τη συνέντευξη, όσο και ο γράφων που την έλαβε.

Για αυτό και σήμερα ξεδιπλώνουμε όλην την συστοιχία των σκέψεων του ζωντανού μύθου της Αριστεράς, σκέψεις βαθιά πολιτικές, αλλά κι απλοϊκά δοσμένες που αφορούν το «κυβερνητικό πρόσωπο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και εκφράζονται από τον άνθρωπο που αποτελεί την “ιστορική της

Σημαία”.
«Μας ρωτούν που Θα βρούμε τα λεφτά», παρατήρησε με τραχύ ύφος ο Μανώλης Γλέζος και αφού υπενθύμισε την βασική Μαρξιστική αρχή ότι «ο εργαζόμενος παράγει υπεραξία», σημείωσε: «Το δημοσιονομικό πρόβλημα λύνεται αν αντιστρέψεις τη σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων». Τόνισε δε ότι θα πρέπει να υπάρχει καθεστώς διατίμησης στα αγαθά, συμπληρώνοντας ότι το κράτος πρέπει να ελέγξει τις τιμές. Πρόσθεσε επίσης ότι πρέπει να υπάρξει κατάργηση των φοροαπαλλαγών για τους έχοντες και ουσιαστική δίωξη της φοροδιαφυγής, αλλά και διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Ύστερα κατέθεσε συγκεκριμένο παράδειγμα: «Μόνο στην Πάρο…», είπε στο «Π» «δεν έχουν ελεγχθεί 1.300 κατασκευές κι από αυτό το δημόσιο έχασε 690. 000. 000 ευρώ. Θα γίνει επίσης άμεση κοινωνικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας που σημαίνει, όχι κρατικοποίηση, αλλά ότι ο κόσμος θα βγάζει τη διοίκηση και σταδιακή κοινωνικοποίηση όλων των τραπεζών για την οποία θα ενημερώσουμε φυσικά τους ιδιοκτήτες. Επίσης επιμένω στο έντοκο εσωτερικό δάνειο, διπλής μορφής εθελοντικό στα χαμηλά εισοδήματα και υποχρεωτικό στα υψηλά. Πρέπει επίσης να καταπολεμήσουμε το φαινόμενο των αργόμισθων και των πολυθεσιτών στο δημόσιο. Και τέλος πρέπει να στοχεύσουμε στην περιστολή των εξοπλιστικών προγραμμάτων».

Λίγο αργότερα όταν κάλεσε τους υπουργούς οικονομικών που έχουν διακονήσει το πόστο να «σκίσουν» τα διπλώματα τους, οι μνήμες του ταξίδεψαν ως τα σκοτεινά χρόνια της κατοχής. «Ζήτησα να πολεμήσω αλλά ήμουν μικρός. Οπότε έμεινα στα μετόπισθεν και ζητώντας να βοηθήσω την πατρίδα από όποιο πόστο, έγινα εθελοντής εφοριακός. Εξαιρούσα όσους χρωστούσαν λίγα λεφτά και διαπίστωνα ότι δεν μπορούσαν να τα πληρώσουν και συζητούσα με τους μεγαλοοφειλέτες. Τους καλούσα πρώτα για συζήτηση. Τους ρύθμιζα τα χρέη και πλήρωναν. Είχα έσοδα».