Κλέλια Χαρίση: Γιατί την είπαν… Σεφέρη και Ελύτη;

Τη γνωρίσαμε… ανύποπτα, όταν ζητήσαμε έναν νέο δημοσιογράφο για να αποτελέσει αντίβαρο σε μια συζήτηση με παλαιούς πολιτικούς. Κόρη του γνωστού πρώην μπασκετμπολίστα Χαρίση με ιταλικής καταγωγής μητέρα, η Κλέλια στην οπτική επαφή και στην πρώτη συζήτηση δεν «δηλώνει» με κανέναν τρόπο ταλέντο στην ποίηση. Συζητώντας την πιθανότητα να αναλάβει δράση στην παρέα του «Π», μας ζήτησε σεμνά και ταπεινά πρώτα να τυπωθεί η πρώτη της ποιητική προσπάθεια.
Δεν το πολυπήραμε σοβαρά μέχρι που τη διαβάσαμε. Και τότε οργιστήκαμε για τον αέρα

που στερήσαμε και στερούμε στη νέα γενιά και στα ταλέντα της. Και το κονκλάβιο των γερόντων αυτής της χώρας αφήνει να θεωρηθεί πνευματική παραγωγή το «Ζιγκ ζαγκ στις κερασιές» και εκείνα τα γνωστά «ποιήματα» που διάβαζαν Ντόρα και Πάγκαλος και έγιναν νούμερα στις επιθεωρήσεις με ποιητικές φράσεις του τύπου «έκλ…α από τον πολύ πόνο»… Όταν διαβάστηκε δημόσια (ραδιόφωνο) ποίημά της και ζητήθηκε από τους ακροατές να απαντήσουν ποιος το έγραψε, οι απαντήσεις ήταν ο… Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Χριστιανόπουλος. Δίνουμε το δισέλιδο για την αρχή της γνωριμίας μαζί της, κάνοντας… τόπο στα νιάτα!

ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΞΙΩΝ
Επτάλοφος σε κλίμακα δυσαρμονική
φαίνεται στο βάθος της πέρα όχθης
η στιλπνή εικόνα ενός γερασμένου ιππότη.
Ποια θαύματα να τον ποτίσουν
και ποιες επτά ψυχές τη θνητότητά του να τιμήσουν;
Θαρρείς, αγάπη, φιλία, έρωτας,
σεβασμός, τιμή και ανδρεία
στις κορυφές του λόφου κατοικούν.
Μα και πόσο απρόσιτος και δύσβατος φαντάζει ο λόφος
καθώς το βότανο αυτών των αξιών
στα βάθη λιμνάζει της χαμένης Ατλαντίδας…
κρησφύγετο που το δικαίωσαν με αίμα
άπειρες ψυχές χαμένων ιπποτών.
Την ελπίδα, φίλε μου, μην τη λησμονείς
για χάρη του άυλου θαμμένου ξίφους
που τη διαφάνειά του κάθε πηγή σκότους τη φθονεί.
Θα ’ρθει η στιγμή όπου ξίφος και ψυχή
ως ασπίδα αντανάκλασης κάποιου πράου φωτός
σε άλλο κόσμο θα δοθεί!

ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΠΑ Η ΟΨΗ
Κυκλώπειο παρομοίασες τον μονόφθαλμο εγωισμό.
Κάπως έτσι εκείνη τη στιγμή αντίκρισα την όψη μου.
Ίσως επειδή η οδύσσεια ταπεινοφροσύνη σου
απλώθηκε σε προσκολλημένο συναίσθημα
που αρέσκεται να βαπτίζεται τοπικιστής
της εγω-καίριας και γνώριμης πατρίδας του.
Μόνο ένας επιδέξιος τοξοβόλος σαν τον Οδυσσέα
θα μπορούσε να τον κάνει να υποπτευθεί
πως η μονόφθαλμή του λογική,
αυτή πού καταριέται για την ασχήμια του,
επίκτητα του εδόθη στο περιβάλλον που μεγάλωσε,
με γονείς παντοκράτορες αγχίνοιας και εκπαίδευση σπαρτιατική.
Κι όμως… είτε σ’ έναν μόνο οφθαλμό
είτε σε ζευγάρι μάτια…
ρέει αυτούσια συναίσθημα!
Τα υπόλοιπα είναι θέμα δεξιοτήτων!
Κατά πόσο έχεις μάθει να δουλεύεις το δικό σου βέλος…
Ανάλαφρο στο βάρος ώστε να μη γίνεται αντιληπτό στην κίνηση.
Δύο φορές στην άκρη για να ισορροπεί και να ’ναι ευθεία
ή πορεία από την ανωριμότητα στην ωριμότητα.
Μην ξεχνάς εξάλλου πως η ωριμότητα είναι η κληρονομιά.
Και τα υπόλοιπα:
αντιστέκομαι, αποδέχομαι, με