Καρατζαφέρης: Ο Χριστόδουλος ήξερε ότι θα τον… φάνε

Μετά την επίσημη αποκάλυψη ότι ουδέποτε έγινε στη σορό του
Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου ιατροδικαστική εξέταση, αλλά και το
πρωτοσέλιδο αποκλειστικό ρεπορτάζ του «Π» την εβδομάδα που πέρασε,
μιλώντας με τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ θα ήταν σοβαρή παράλειψη αν δεν
τον ρωτούσαμε για τον μακαριστό παιδικό του φίλο. Και ο ίδιος, ίσως από
συγκίνηση, ίσως από αγανάκτηση, δεν άντεξε: Με δάκρυα στα μάτια, απέναντί
μας, εξομολογήθηκε ότι ο Χριστόδουλος του είχε εκμυστηρευθεί πως φοβόταν
και ανησυχούσε

για τη ζωή του, δύο μήνες πριν γίνει διάγνωση της πάθησής
του.

Με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο, ενώ υπήρχε η εντύπωση ότι είχε γίνει
ιατροδικαστική εξέταση, τελικά αποκαλύφθηκε ότι αυτή δεν έγινε ποτέ.
Θεωρία συνωμοσίας ή «εγκληματική αλήθεια»;
Όταν πήγαμε και πήραμε όλα τα στοιχεία από το Αρεταίειο, πήγα στον κ. Γ.
Αποστολόπουλο του Ιατρικού Κέντρου και επικοινωνήσαμε με κορυφαίους
καθηγητές. Ένας εξ αυτών –από την Άπω Ανατολή– μας είπε ότι η κατάσταση
αυτή μπορεί να πάρει παράταση ζωής από πέντε έως δέκα χρόνια. Για μένα,
ο Χριστόδουλος εντάσσεται στα θύματα εκείνων που εναντιώνονται στη νέα
τάξη πραγμάτων, όπως και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Τσάβες, ο Κάστρο
κ.λπ. Όσοι αντιστέκονται, συμπτωματικά χτυπιούνται από τον καρκίνο.
Αν ζούσε σήμερα ο Χριστόδουλος, η κατάσταση στη χώρα θα ήταν
διαφορετική. Θα μπορούσε να ξεσηκώσει τον κόσμο, να υπερασπιστεί την
κοινωνία.

Γιατί δεν υπάρχει αυτή την ώρα ένα αίτημα για εκταφή και νεκροψία;

Για ποιον λόγο δεν κάνουμε εξεταστική επιτροπή για τις υποκλοπές; Κάποια
πράγματα είναι άβατα για να μην ενοχληθούν κάποιοι. Παρακολουθούσαν
τον πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον αρχηγό του στρατού
και της ΕΥΠ και δεν τόλμησαν να προχωρήσουν στην Εξεταστική. Εγώ τους
προκαλούσα καθημερινά να την κάνουν. Μόλις ψιθύρισε κάτι ο Βουλγαράκης,
εξαφανίστηκε.

Με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο είχατε μια ιδιαίτερη σχέση. Θυμάστε
κάτι που να σας εξομολογήθηκε ή που να φοβόταν;
Ήμασταν μαζί από παιδιά και συχνά ανταλλάσαμε απόψεις. Θυμάμαι ήταν
παρών το 1987, τότε που γινόταν ο αγώνας ενάντια στον Παπανδρέου και
στον Τρίτση. Ήταν εξόχως πατριώτης. Δύο μήνες πριν γίνει η γνωμάτευση,
τον είχα δει και ήταν φοβερά ανήσυχος και μου το είχε εκμυστηρευθεί.