Η προκλητική πολιτική ασυλία του Παπανδρέου

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΠ. ΠΑΡΓΙΝΟΥ, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου

Είναι πρωτοφανές, πολιτικά προκλητικό, κοινωνικά ανοίκειο και εθιμικά αγενές. Ο πρωθυπουργός, που με την υπογραφή του ενέταξε τη χώρα στο μνημόνιο, την προσέδεσε στο άρμα του ΔΝΤ και επέφερε την απόλυτη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, την πλήρη ισοπέδωση της μεσαίας τάξης, την οδυνηρή περιθωριοποίηση των γηρατειών, την αδίστακτη καταδίκη της νέας γενιάς στο μη όνειρο, τη δόλια υποθήκευση του ορυκτού πλούτου και τη γενικευμένη εθνική ταπείνωση, είναι ο μόνος που δεν συμμετέχει στον συνεχή πόνο και στις αιματηρές θυσίες των Ελλήνων πολιτών.
Οι πολίτες, που ανέδειξαν τρίτο πρωθυπουργό από την ίδια οικογένεια μέσα σε μόλις 50 χρόνια, βλέπουν τις στρατιές των ανέργων, νιώθουν την απόγνωση των αστέγων, συμπονούν τη μετανάστευση των νέων, τρομάζουν μπροστά στις ερειπωμένες δομές υγείας, παιδείας, διοίκησης και ασφάλειας, θλίβονται από την εθνική μας κατάθλιψη και άπαντες ερωτούν και διερωτούνται: Είναι δυνατόν ο Γιώργος Παπανδρέου να μη νιώθει την ανάγκη να μιλήσει και να δώσει μια εξήγηση σε αυτόν τον λαό που τον τίμησε εκλέγοντάς τον πρωθυπουργό και τώρα τιμωρείται εξαιτίας των πολιτικών του επιλογών; Πώς, τάχα, μπορεί να ερμηνευτεί ή και να δικαιολογηθεί η σιωπή ενός πρωθυπουργού που πολιτικά διέψευσε ελπίδες και οράματα μιας ολόκληρης κοινωνίας, κηλίδωσε το όνομα της οικογένειάς του, καταρράκωσε την παράταξή του και πρόδωσε την πατρίδα του;
Και αν όλα τούτα δεν έχουν και τόση σημασία για έναν μόνιμο αδειούχο βουλευτή, έναν απλό επισκέπτη της Βουλής, έναν παράξενο ταξιδιώτη, έναν ανάγωγο, μη ευπρεπή και τυχάρπαστο που στην πορεία της ζωής του έτυχε απλά να εκλεγεί πρωθυπουργός λόγω ονόματος παππού και πατρός, πώς είναι δυνατόν να μην έχουν κάποιο νόημα για το κόμμα του και για το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό;
Ας σταματήσει, επιτέλους, αυτή η ιδιότυπη και εν πολλοίς πολιτική ασυλία που καλύπτει τον πρώην πρωθυπουργό. Ας αποκαλυφτεί ο δόλιος πολιτικός ρόλος του και η εθνικά επιζήμια εντεταλμένη υπηρεσία που εκτέλεσε. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι ο μόνος που θα έχει δικαίωμα να επιχαίρει για τους ανομολόγητους στόχους του και θα βλέπει να συνεχίζεται η πολιτική που ο ίδιος αναίσχυντα εγκαινίασε!