Η κατάρρευση του μύθου των καθηγητών/τεχνοκρατών

Άλλος ένας μύθος καταρρέει τω καιρώ αυτώ στον δημόσιο βίο της χώρας: ο μύθος των καθηγητών ή/και τεχνοκρατών που, με τη γνώση, την εμβρίθεια, τις σύγχρονες αντιλήψεις τους, απαλλαγμένοι από τα δεσμά του πολιτικαντισμού και τις πελατειακές εξαρτήσεις, θα έσωζαν τον τόπο εφαρμόζοντας απερίσπαστοι πολιτικές ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Είναι ένας μύθος που άνθησε στο πετρώδες έδαφος της απόλυτης απαξίωσης του πολιτικού προσωπικού τούτα τα χρόνια της κρίσης και καλλιεργήθηκε δίκην σωσιβίου του συστήματος σε ορισμένα εκδοτικά γραφεία. Το σωσίβιο, όμως, ξεφούσκωσε πολύ γρήγορα. Η συνταγή αποδείχθηκε φιάσκο.

Ο Καθηγητης Κώστας Αρβανιτόπουλος, αίφνης. Ως καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο ήταν, λένε όσοι τον γνώριζαν, καταρτισμένος και μεταδοτικός. Ως υπουργός Παιδείας, απέτυχε παταγωδώς. Επιχείρησε μιαν εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που εξελίχθηκε σε αποδιάρθρωση. Κατήργησε μια σειρά από ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης ρίχνοντας νερό στον μύλο των ΙΕΚ (και, μάλιστα, ενός συγκεκριμένου ΙΕΚ, λένε οι κακές γλώσσες…). Αποδόμησε τον μεταρρυθμιστικό νόμο της προκατόχου του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποφεύγοντας να θίξει τα κακώς κείμενα. Ομως και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση επί των ημερών του πήρε τον κατήφορο, διολισθαίνοντας στην κλίμακα αξιολόγησης του ΟΟΣΑ. Εντέλει, δε, επιχείρησε να εφαρμόσει τις μνημονιακές επιταγές στον χώρο της Παιδείας με την απόλυση διοικητικών υπαλλήλων από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον ΕΜΠ, αποφεύγοντας να θίξει το Πάντειο, από όπου προέρχεται, και το Πανεπιστήμιο του Πειραιά, όπου εκλέγεται. Διαπλοκή με ιδιωτικά συμφέροντα, πελατειακές πρακτικές, διαχειριστική ανεπάρκεια: τι παραπάνω καταλογίζουμε στους πολιτικούς μας; στην αντιπαράθεση του ειδικότερα των τελευταίων εβδομάδων με την ακαδημαϊκή κοινότητα, ο καθηγητής υπουργός παλινωδεί αδέξια ανάμεσα στην πλήρη αδιαλλαξία και την απόλυτη ενδοτικότητα. Κοινώς, έχασε τον γάμο κι έμπλεξε με τα πουρνάρια. Η τραγελαφική διαμάχη του με τον πρύτανη – ηθοποιό Θ. Πελεγρίνη εκφύλισε μια πολιτική κόντρα σε προσωπικό μπρα ντε φερ, το οποίο δεν μπορεί να κερδίσει. Αντιμέτωπος με έναν πρύτανη που παριστάνει τον ηθοποιό, ένας καθηγητής μεταλλαγμένος σε μικροπολιτικό: στην αριστοφανική αυτή κωμωδία, τον δεύτερο θα σφυρίξει μετά βεβαιότητος το φιλοθεάμον κοινό.

Ο ετερΟσ καθηγητής-τεχνοκράτης της κυβέρνησης πρωταγωνιστεί, αντίθετα, σε μια (πολιτική) τραγωδία. Ο Γ. Στουρνάρας, στον ρόλο του τσάρου-σωτήρα της οικονομίας, κατάφερε να βάλλεται από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της συμπολίτευσης, να διακωμωδείται από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και να αποδομείται δημόσια από συναδέλφους του υπουργούς. Απομονωμένος από την ίδια την κοινωνία, συντηρείται χάρη στην αναγκαστική στήριξη του Αντ. Σαμαρά και την αμφιλεγόμενη εύνοια του γερμανικού παράγοντα (από τον οποίο και μόνο μπορεί να περιμένει «δώρα» που θα επαληθεύουν την πολιτική που πιστά επιτελεί). Επί της ουσίας, όμως, των πεπραγμένων του, τι έχει να αντιτάξει; Ενα πλασματικό πρωτογενές πλεόνασμα που αντιστοιχεί μόνο σε πλεόνασμα φόρων, διαρθρωτικές αλλαγές που λιμνάζουν, ενώ επιτείνεται το ψυχορράγημα της πραγματικής οικονομίας, κάποια ευρωπαϊκά εύσημα σκοπιμότητας που διακωμωδούν τα όσα υφίσταται η κοινωνία. Ο πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστής καθηγητής κατέληξε σε ρόλο λογιστή – διαπραγμαευτή πλειστηριασμών με την τρόικα. Τι ’χες Γιάννη, τι ’χαμε πάντα…

Οι Καθηγητές/τεχνοκράτες του μεταπολιτευτικού καθεστώτος αποδείχθηκαν αντάξιοι του πολιτικού συστήματος που τους έδωσε ρόλο και λόγο στη ζωή μας. Ο μύθος τους κατέρρευσε υπό τη δοκιμασία μιας πραγματικότητας που δεν συγχωρεί. Σε τούτα τα πέτρινα χρόνια, χρειαζόμαστε αυθεντικότερες προσωπικότητες και στερεότερες αλήθειες για να ξανασυναντηθούμε με το μέλλον μας. Με τα πρόσωπα και τους μύθους που καταλαμβάνουν σήμερα τη σκηνή, το μέλλον εξακολουθεί να μας γυρίζει την πλάτη.

The post Η κατάρρευση του μύθου των καθηγητών/τεχνοκρατών appeared first on Paraskhnio.gr.