Η επιτυχία των Βρυξελλών και το ελληνικό βαγόνι…

Ανήκουμε σε εκείνους που θεωρούν υποχρέωσή τους να ασκήσουν πρώτα κριτική, να επισημάνουν πρώτα τα αρνητικά και στη συνέχεια να αφήσουν χώρο ευχόμενοι να υπάρχουν θετικά από τη δραστηριότητα μιας κυβέρνησης. Κι αυτό γιατί απλά δεν έχουμε ιδιοτέλειες, δεν υπηρετούμε συμφέροντα. Οι αναγνώστες γνωρίζουν ότι καλόπιστα φωνή μέσω του «Π» έχουν όλοι και κυρίως οι αδικημένοι, οι έχοντες ανάγκη. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την αποστολή του Τύπου. Όπως θα έχετε παρατηρήσει, δεν βρισκόμαστε σε χαρές και πανηγύρια, δεν διατυμπανίζουμε ότι ο «τάδε υπουργός μας είπε το άλφα, ο άλλος το βήτα». Δεν κάνουμε δημόσιες

σχέσεις, αλλά προβάλλουμε τις δημόσιες ανάγκες, γιατί αποστολή της κυβέρνησης είναι να αντιμετωπίζει αυτές τις ανάγκες.
Κάθε μέρα υγιείς επιχειρήσεις, έντιμοι και ικανοί άνθρωποι, παραπονιούνται και σε μας ότι «δεν υπάρχει κράτος», ότι δεν βοηθάει η κυβέρνηση μέσω των τραπεζών ούτε στο ελάχιστο, γιατί «δεν υπάρχουν χρήματα». Αν ανατρέξετε στα ρεπορτάζ των προηγούμενων ημερών δεν υπάρχει σε κανένα, ούτε στον πιο θερμό προπαγανδιστή της κυβέρνησης, η βεβαιότητα ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε 52,5 δισ. με προοπτική να φτάσει συνολικά τα 129 δισ., εκ των οποίων περίπου τα 40 δισ. να προορίζονται για την αγορά για το 2013. Μόνο η «Καθημερινή», την τελευταία στιγμή και ενώ είχε αρχίσει σχεδόν η Διάσκεψη των Βρυξελλών, έφτανε μέχρι τα 49 δισ. και το ρεπορτάζ της εφημερίδας ανέφερε ότι το ΔΝΤ αντιδρά και δεν θα προσθέσει χρήματα ώστε να φτάσουμε στα 52,5 δισ. με προοπτική για το 2013 τα περισσότερα.
Ο Μπερλουσκόνι μπήκε ως ταύρος εναντίον της Μέρκελ και η Διάσκεψη στις Βρυξέλλες κατάλαβε ότι το πρόβλημα της ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι απλώς της Ευρωζώνης είναι στο τελικό στάδιο: είτε λύεται το πρόβλημα της Ελλάδας, είτε αρχίζει ο, έστω αργός, θάνατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και έτσι να είναι, η τρικομματική κυβέρνηση έπεισε τις Βρυξέλλες σε αυτό το στάδιο να ξεκινήσει το τρένο προς τα εμπρός, καθώς πήγαινε σαφώς προς τα πίσω. Με τα χρήματα αυτά δένουν το ελληνικό βαγόνι και προσδιορίζεται κοινή μοίρα για όλα τα βαγόνια. Το περιεχόμενο του ελληνικού βαγονιού το χρειάζονται οπωσδήποτε και το τρένο σταμάτησε, γιατί κάποιοι μαλώνουν για το ποιος θα πάρει το φορτίο του βαγονιού.
Από τις διαμάχες δεν είχαν προσέξει ότι έρχεται χειμώνας βαρύς και θα αποκτήσει πρόβλημα όλο το ευρωπαϊκό τρένο. Το ότι δεν μείναμε μόνοι μας στο χειμωνιάτικο σκηνικό και είμαστε δεμένοι στο τρένο, και μάλιστα με γερό κόμπο, είναι αναμφισβήτητα επιτυχία της τρικομματικής κυβέρνησης και, φυσικά, του Αντώνη Σαμαρά. Και ο ίδιος είπε ότι δεν πανηγυρίζει κανείς και τώρα ξεκινούν να εξασφαλίσουν και το δρομολόγιο του τρένου και το να ζήσουν οι επιβάτες του ελληνικού βαγονιού. Αρχίζει μάχη για χρήματα, για επενδύσεις, για θέσεις εργασίας. Τα δράματα των Ελλήνων περιέγραψε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο Γερμανός ψυχολόγος-ψυχίατρος που ήρθε στην Ελλάδα και μίλησε στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ».
Αναγνωρίζουμε ότι είναι θετικό το δέσιμο του βαγονιού μας στο ευρωπαϊκό τρένο ξανά, άρα μπράβο στην κυβέρνηση που το έδεσε. Κρατάμε, όμως, το μπράβο για το τέλος του ταξιδιού. Πολλοί Έλληνες δεν ζουν πια. Αυτοκτόνησαν. Άλλοι πεινούν, υποφέρουν, ματώνουν. Αν το βαγόνι μας ξεμείνει στην επόμενη ανηφόρα και οι Ευρωπαίοι κόψουν τον κόμπο, θα έχουμε κερδίσει απλώς ένα μέρος του ταξιδιού και θα έχουμε νέες χειρότερες απώλειες. Συμφωνούμε με τον πρωθυπουργό: δεν πανηγυρίζουμε, τώρα αρχίζει η μάχη για τη ζωή των Ελλήνων. Αυτήν τη ζωή που παγίδευσαν πολιτικοί σε συνεργασία ιδιοτελή με ξένους. Τη θέλουμε πίσω και τότε τα μπράβο θα είναι όλα δικά τους…

Όσοι διάβασαν το «Π» την περασμένη Κυριακή και είδαν στη συνέχεια χειροπέδες κατάλαβαν ότι ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ξέραμε την Κυριακή τι συμβαίνει γύρω μας.
Τώρα προχωρούμε: Ακόμα δεν είδατε τίποτα. Θα τρίβετε μάτια και αφτιά (και δεν είναι πολύ μακριά…) με ηχηρά ονόματα και πλούσια «Δυναστεία»…