Η χρυσή δεκαετία της χώρας το 2040

Οι εύκολες προβλέψεις είναι οι μακροχρόνιες: Τι θα γίνει μετά από 20 χρόνια, ποιες οι επιδόσεις της επιχείρησης την επόμενη δεκαετία; Οι προβλέψεις αυτές είναι εύκολες επειδή κανείς δεν τις θυμάται ώστε να επικρίνει όσους δεσμεύονται σήμερα! Δύσκολη είναι η πρόβλεψη πως θα εξελιχθεί η κατάσταση στο τέλος του έτους ή τον ερχόμενο χρόνο. Και η συνηθισμένη διέξοδος είναι να παρουσιάζουμε ως στρατηγική τους στόχους, να μπερδεύουμε τις φιλοδοξίες με όσα επιχειρούμε. Το εύκολο είναι να λέμε ότι θα κάνουμε το συγκεκριμένο

προϊόν και θα εισπράξουμε πολλά χρήματα. Να υποστηρίζουμε ότι θα βάλλουμε ένα φόρο στα ακίνητα ή σε κάποια δραστηριότητα και θα εισπράξουμε πολλά έσοδα. Παραλείπουμε και στις δύο περιπτώσεις το κρίσιμο δεύτερο στάδιο, δηλαδή με ποιό τρόπο θα καταφέρουμε να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Επιμένουμε στην ανακοίνωση των φιλόδοξων στόχων και «προβλέπουμε» με σιγουριά το επιθυμητό αποτέλεσμα, χωρίς τον ενδιάμεσο σταθμό.

Κάπως έτσι είναι και οι στόχοι για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Το έλλειμμα του ισοζυγίου έχει περιοριστεί σημαντικά τη διετία 2010-12, αφού μειώθηκε από 22,5 δισ ευρώ σε 5,5 δισ ευρώ. Επίσης είναι σωστό ότι αυξήθηκαν οι εξαγωγές 7,8% της διετία αυτή αλλά ταυτόχρονα οι εισαγωγές μειώθηκαν 10,9%. Γι αυτό περιορίστηκε δραστικά το έλλειμμα. Ανάλογη είναι η πορεία του ισοζυγίου και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου στις οποίες όμως οι εξαγωγές αυξήθηκαν περισσότερο και οι εισαγωγές μειώθηκαν λιγότερο. Είναι ενδεικτικό ότι τη διετία 2010-12, οι εξαγωγές της Ιταλίας αυξήθηκαν 14,7% με αύξηση των εισαγωγών 4%, ενώ στην Πορτογαλία της κρίσης οι εξαγωγές αυξήθηκαν 17,6% και οι εισαγωγές μειώθηκαν μόλις 4,4%. Το ίδιο διάστημα οι εξαγωγές της Γερμανίας αυξήθηκαν 14,9% και εισαγωγές κατά 13,9%.

Η πρόχειρη «αναπτυξιακή» φιλολογία συνδέει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας κυρίως με τις αποδοχές και το κόστος των προϊόντων. Οι αποδοχές είναι σημαντικός παράγοντας ανταγωνιστικότητας κυρίως όταν συνδέονται με τον δημόσιο τομέα ή την ανάγκη νέων φόρων ώστε να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες αλλά δεν φαίνεται να είναι το μοναδικό κριτήριο ανταγωνιστικότητας του ιδιωτικού τομέα. Σε πολλές χώρες οι αμοιβές είναι χαμηλές αλλά αυτό δεν ενίσχυσε την ανταγωνιστικότητα. Στη Γερμανία οι μισθοί είναι υψηλότεροι από την ευρωπαϊκό Νότο…

Ο ΟΟΣΑ παρακολουθεί με άλλο εργαλείο την ανταγωνιστικότητα. Αν οι εξαγωγές αυξάνονται περισσότερο από τις εισαγωγές των χωρών στις οποίες εξάγει μια χώρα, κερδίζει μερίδιο αγοράς. Διαφορετικά η χώρα χάνει μερίδιο στις αγορές που συναλλάσσεται άρα υποχωρεί η ανταγωνιστικότητα της.

Με το κριτήριο αυτό, η Ισπανία και η Πορτογαλία τα πήγαν αρκετά καλά τη διετία 2010-12. Οι εξαγωγές τους αυξήθηκαν 6-8% ταχύτερα από την αύξηση των συνολικών εισαγωγών των χωρών στις οποίες εξάγουν. Περίπου αυτή είναι και η επίδοση της Γερμανίας ενώ η Ιταλία κατάφερε να καλύψει με εξαγωγές το ποσοστό ανόδου των εισαγωγών στις χώρες που συναλλάσσεται, δεν έχασε μερίδιο αγοράς. Η Ελλάδα έχασε μερίδιο αγοράς καθώς οι εξαγωγές της αυξήθηκαν 10% λιγότερο από την αύξηση των εισαγωγών των χωρών που διαθέτουμε τα προϊόντα μας.

Δεν πειράζει, στη δεκαετία 2040, θα είμαστε εξαγωγική υπερδύναμη! Ειδικά η διετία 2038-40 θα είναι καταπληκτική.

Πηγή: Η Καθημερινή