Επιστολή της ΠΕΣΕΔΕ στον Κ. Χατζηδάκη

Με επιστολή της προς τον υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, η Πανελλήνια Ένωση Συνδέσμων Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΠΕΣΕΔΕ) εξέφρασε τις απόψεις της για την πρόταση σχεδίου νόμου «Για τη διαμόρφωση ενός ενιαίου κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου σύναψης δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών»

Πιο συγκεκριμένα, στην επιστολή τονίζεται ότι το σχέδιο νόμου:

• βρίθει ασαφειών και αντικρουόμενων διατάξεων,

• επαναφέρει διατάξεις

που έχουν εφαρμοσθεί στο παρελθόν και έχουν καταδικασθεί στην πράξη ως απαράδεκτες (πχ αιτιολόγηση υπερβολικά χαμηλών προσφορών), βλ. άρθρο 32

• εισάγει όρους που ο καθείς υποπτεύεται βάσιμα ότι θα μείνουν «κενό γράμμα», βλ. άρθρο 34 Παράνομες συμπεριφορές, «έγγραφο ειδικής ρήτρας ακεραιότητας», Σ.Σ.: 1) αλήθεια σε τι ακριβώς εξυπηρετεί η υπογραφή της παραπάνω ρήτρας; 2) « … αν ο οικονομικός φορέας χρησιμοποιεί υπεργολάβους, και για τους υπεργολάβους του …» δηλαδή ο ανάδοχος θα υπογράψει ρήτρα ακεραιότητας και για τους υπεργολάβους του; Και τέλος, 3) μια και ο θλιβερός πρωταγωνιστής στην διαφθορά είναι μακράν το Δημόσιο ερωτάμε, οι αναθέτουσες αρχές, οι φορείς υλοποίησης των έργων και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι θα υπογράφουν παρόμοια ρήτρα ακεραιότητας;

• Δίνει την δυνατότητα στις αναθέτουσες αρχές να περιορίσουν κατά βούληση τον αριθμό των συμμετεχόντων, βλ. άρθρο 55.3 Έλεγχος της καταλληλότητας, επιλογή των συμμετεχόντων και ανάθεση των συμβάσεων, «… μπορούν να περιορίζουν τον αριθμό των υποψηφίων οι οποίοι προσκαλούνται …»

• εναποθέτει στα χέρια ενός «Δημοσίου», που πρωταγωνιστεί σε σκάνδαλα διαφθοράς, την ευχέρεια να διενεργεί κατά βούληση «κλειστούς» διαγωνισμούς, δηλαδή να μοιράζει τα έργα (προμήθειες και υπηρεσίες), όπου αυτό θέλει, άρα σε αρεστούς και ημέτερους, βλ. άρθρο 127 Επιλογή διαδικασίας ανάθεσης, « … οι αναθέτουσες αρχές / αναθέτοντες φορείς επιλέγουν ελεύθερα είτε την ανοικτή ή κλειστή διαδικασία είτε τη διαδικασία διαπραγμάτευσης …» και άρθρο 92 Χρησιμοποίηση ανοικτής ή κλειστής διαδικασίας ή διαδικασίας διαπραγμάτευσης με ή χωρίς προκήρυξη, « … Οι αναθέτοντες φορείς μπορούν να επιλέγουν οποιαδήποτε από τις διαδικασίες που περιγράφονται στο άρθρο 2 παράγραφος 13 …»

• φιλοδοξεί να εκτινάξει τις εκπτώσεις των διαγωνισμών ακόμη πιο ψηλά, (αν και ήδη οι προσφερόμενες εκπτώσεις στους διαγωνισμούς δημόσιων έργων είναι εξωπραγματικά υψηλές), με την χρήση «ηλεκτρονικών πλειστηριασμών» (δηλαδή επαναλαμβανόμενες αντιπροσφορές) βλ. άρθρο 118, αντί του εύλογου ηλεκτρονικού διαγωνισμού (δηλαδή ηλεκτρονική υποβολή της προσφοράς σε ένα στάδιο)

• θεσμοθετεί εκ νέου τις ελεύθερες απ’ ευθείας αναθέσεις, χωρίς ουδεμία προϋπόθεση, αυξάνοντας μάλιστα το χρηματικό όριο σε σχέση με το ισχύον, την ώρα που στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι απ’ ευθείας αναθέσεις έχουν γίνει πληγή και θλιβερός κανόνας, βλ. άρθρο 129, Απευθείας αναθέσεις, « … Προσφυγή στη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης επιτρέπεται όταν η εκτιμώμενη αξία της σύμβασης, χωρίς ΦΠΑ, είναι ίση ή κατώτερη από το ποσό των 20.000 ευρώ», χωρίς, μάλιστα, «να εξασφαλίζεται μια ελάχιστη δημοσιότητα, με την ανάρτηση σχετικής αναγγελίας λ.χ. στην ιστοσελίδα της αναθέτουσας αρχής, ή σε διαδικτυακές πύλες (portal) που φιλοξενούν τέτοιες ανακοινώσεις» (βλ. Εγκύκλιο 2/2008 του ΥΠΕΧΩΔΕ σχετικά με την «Ερμηνευτική Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σχετικά με το κοινοτικό δίκαιο που εφαρμόζεται στην ανάθεση συμβάσεων οι οποίες δεν καλύπτονται ή καλύπτονται εν μέρει από τις οδηγίες για τις δημόσιες συμβάσεις» (2006/C 179/02)).

• δεν καταργεί το «χαράτσι» άχρηστων δημοσιεύσεων στον έντυπο τύπο, (υπέρ αναξιοπαθούντων καναλαρχών), δίνοντας την δυνατότητα οι αναθέτουσες αρχές να μετακυλύουν το κόστος στον ανάδοχο, βλ. άρθρο 137.2 & 4 Δημοσιότητα σε εθνικό επίπεδο « … Οι αναθέτουσες αρχές/αναθέτοντες φορείς μπορούν να δημοσιεύουν προκήρυξη δημόσιας σύμβασης ή περίληψη αυτής σε κάθε άλλο έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο», και « … Η δαπάνη των δημοσιεύσεων της παραγράφου 3 βαρύνει την αναθέτουσα αρχή/τον αναθέτοντα φορέα, δυναμένων πάντως των τελευταίων να προβλέψουν στη διακήρυξη του διαγωνισμού την μετακύλιση της στον ανάδοχο της σύμβασης»

• επιβάλλει την αυθαιρεσία των αναθετουσών αρχών ως προς τα προσόντα των υποψηφίων, βλ άρθρο 139, Έλεγχος καταλληλότητας των προσφερόντων ι υποψηφίων, « … η αναθέτουσα αρχή/ αναθέτων φορέας καθορίζει τα ελάχιστα προσόντα και ικανότητες που οφείλουν να διαθέτουν οι προσφέροντες …»

• επαναφέρει την δυνατότητα συμπλήρωσης δικαιολογητικών συμμετοχής, όταν η διάταξη αυτή καταστρατηγήθηκε στο παρελθόν και ήδη έχει αντιμετωπισθεί από την ισχύουσα νομοθεσία και νομολογία, βλ. άρθρο 145

• καταργεί το αυθημερόν άνοιγμα των οικονομικών προσφορών και συνεπώς την αυθημερόν ανάδειξη προσωρινού μειοδότη και μας γυρίζει πίσω στα θλιβερά χρόνια όπου οι οικονομικές προσφορές έμεναν επί εβδομάδες στα συρτάρια «υπευθύνων» και άνοιγαν αφού είχαν υποστεί τις κατάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις, ώστε να αναλάβει το έργο ο ημέτερος, βλ. άρθρο 49, Διαδικασία αποσφράγισης και αξιολόγησης των προσφορών στην ανοικτή διαδικασία,

• θέτει εν αμφιβόλλω την (αναγνωρισμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση), Ελληνική Υπηρεσία πιστοποίησης των Εργοληπτικών Επιχειρήσεων, δηλαδή το ΜΕΕΠ (Μητρώο Εμπειρίας Επιχειρήσεων) του ΥΠΟΜΕΔΙ, βλ. άρθρο 63.8, Επίσημοι κατάλογοι εγκεκριμένων οικονομικών φορέων, « … Η έκδοση του προεδρικού αυτού διατάγματος συνιστά προϋπόθεση για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου»

• καταργεί, ακόμη και για έργα κάτω του κοινοτικού ορίου εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών, το δοκιμασμένο και λειτουργικό σύστημα των ανώτερων και κατώτερων ορίων συμμετοχής ανά τάξη πτυχίου του ΜΕΕΠ,

• καταργεί, ακόμη και για έργα κάτω του κοινοτικού ορίου εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών, το δοκιμασμένο και ευεργετικό σύστημα του ορίου ανώτατου ανεκτέλεστου υπολοίπου ανά τάξη πτυχίου του ΜΕΕΠ,

• παραλείπει (σκόπιμα;) ήδη κριθείσες διατάξεις, όπως υπεργολαβία μόνο σε «πραγματικά τρίτη» επιχείρηση, δηλαδή όχι συνδεδεμένη με τον ανάδοχο,

• εισάγει καινοφανή διάταξη ώστε η κάθε διακήρυξη να καθορίζει κατά το δοκούν τους όρους τυχόν ρήτρας διαιτησίας, όταν είναι εμφανές (ακόμη και για αδαείς) ότι από μόνος του ο όρος αυτός είναι καθοριστικής σημασίας για τον ανταγωνισμό, (βλ. άρθρο 177)

• θέτει εν αμφιβόλλω τα δοκιμασμένα και επιτυχημένα «πρότυπα τεύχη διακηρύξεων», με κίνδυνο να επανέλθουμε πολλά έτη πριν, όταν η κάθε αρχή έκοβε και έραβε την διακήρυξη μέχρι να φωτογραφηθεί επαρκώς ο ποθητός ανάδοχος, (βλ. άρθρο 27.2.ιγ « … ιγ) Τους όρους και τα κριτήρια επιλογής και τα ελάχιστα επίπεδα αυτών …»)

• καταργεί, στο στάδιο του διαγωνισμού, την ενδικοφανή διαδικασία ενώπιον της αναθέτουσας αρχής (ένσταση – προδικ. προσφυγή) και την αντικαθιστά με προσφυγή ενώπιον της ίδιας της Αρχής (η οποία θα διεξάγει διαδικασία ακρόασης ως δικαστήριο) με αποτέλεσμα μια θεσμοθετημένη καθυστέρηση τουλάχιστον δύο μηνών και μια πραγματική τουλάχιστον οκτώ μηνών αφού δεν θα είναι δυνατόν η Αρχή, με τη στελέχωση που διαθέτει, να ανταποκριθεί στο έργο της εξέτασης όλων των προσφυγών που θα ασκούνται για συμβάσεις (έργων, προμηθειών και υπηρεσιών) αξίας άνω των 80.000,00 ευρώ (βλ. άρθρα 165, 166)

Στη συνέχεια, η Ένωση σημειώνει ότι θα έπρεπε να είχε κληθεί η ίδια «για να συνεισφέρει την πολυετή εμπειρία των μελών της και του νομικού τμήματός της». Επιπλέον, σχολιάζει ότι η πρόταση σχεδίου νόμου «αποτελεί ένα συνονθύλευμα ασαφών διατάξεων που προάγουν ευθέως την αυθαιρεσία, την αδιαφάνεια και την διαφθορά, εις βάρος του Κοινωνικού αγαθού «Δημόσιο Έργο» και εις βάρος του τελικού αποδέκτη, δηλαδή του Πολίτη, αλλά υπέρ των ισχυρών συμφερόντων που εν πολλοίς ευθύνονται για την κατάρρευση της Πατρίδας μας».

The post Επιστολή της ΠΕΣΕΔΕ στον Κ. Χατζηδάκη appeared first on Paraskhnio.gr.