Επίσημη πρεμιέρα για την ταινία «Αν»

Πρεμιέρα εχθές το βράδυ Τρίτη 20 Νοεμβρίου, για την πρώτη κινηματογραφική  απόπειρα του Χριστόφορου Παπακαλιάτη  με την ταινία “Αν”. 

Εφτά αίθουσες στο Village Cinemas @ The Mall γέμισαν οι καλεσμένοι του ηθοποιού και σκηνοθέτη, ανάμεσα τους πολλοί επώνυμοι και πραγματικά επικρατούσε το αδιαχώρητο με ατελείωτες ουρές για όλους τους καλεσμένους, τόσο που κάποιοι δεν βρήκαν θέσεις να καθίσουν. 

Πολλοί τίμησαν την πρεμιέρα

με την παρουσία τους. Είδαμε την Μαρία Σολωμού, τον Φάνη Μουρατίδη και άλλους συντελεστές της ταινίας καθώς και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τον Νίκο Κουρή και πολλούς συνεργάτες του Χριστόφορου Παπακαλιάτη από παλαιότερες τηλεοπτικές του συνεργασίες. Εκεί και η λαμπερή Ελένη Μενεγάκη και πολλοί άλλοι επώνυμοι από τον χώρο της ελληνικής show-biz.

H πρώτη κινηματογραφική ταινία  του Χριστόφορου Παπακαλιάτη  είναι καταρχήν ενδιαφέρουσα. Δύο παράλληλες εκδοχές μιας ιστορίας, ή αν θέλετε δύο ιστορίες που ξετυλίγονται στην μεγάλη οθόνη πλάι πλάι, μας θύμισαν λίγο σε δομή το Sliding Doors με την Gwyneth Paltrow. 

Η ιστορία που ξετυλίγεται στις οθόνες μας, περιγράφει πρωτίστως έναν μεγάλο έρωτα, αλλά επίσης σκιαγραφεί την σχέση μεταξύ ενός άνδρα και  μιας γυναίκας στην Αθήνα του σήμερα, της κρίσης και της μοναξιάς, όλα αυτά βέβαια με λίγο “Χόλιγουντ” τρόπο. Ένας άνδρας που δεν φοβάται να εκδηλώσει τα συναισθήματα του και μια γυναίκα φαινομενικά σκληρή αλλά ταυτόχρονα τρυφερή, μια ανέμελη σχέση, ένα πάθος καταστροφικό…ή μήπως όχι;

Η ζωή του Δημήτρη ξετυλίγεται  μπροστά μας από το 2009 μέχρι το 2012, η ζωή του με ένα μεγάλο έρωτα… και χωρίς αυτόν. Το “Αν…” περιγράφει τι θα γινόταν αν ο Δημήτρης είχε βγει εκείνο το βράδυ έξω από το σπίτι γνωρίζοντας τη Χριστίνα και τι αν είχε καθίσει μέσα.

Όλα αυτά μέσα από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που ενσαρκώνουν ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης (Δημήτρης) και η Μαρίνα Καλογήρου  (Χριστίνα). Απολαυστική και η Μαρία Σολωμού στο ρόλο του “κακού θηλυκού”. Και βέβαια ό,τι και να πει κανείς για την Θέμιδα Μπαζάκα στον ρόλο της μητέρας του Δημήτρη, θα είναι λίγο. Ενώ τελευταίως την χαρήκαμε σε κωμικούς ρόλους μέσα από την μικρή οθόνη, εδώ ξετυλίγει το απέραντο ταλέντο της σε έναν πιο “αγέλαστο” ρόλο και πραγματικά μας θυμίζει ότι είναι μια από τις καλύτερες εν ζωή Ελληνίδες ηθοποιούς.

Παρ’ όλα αυτά, τα ατού της ταινίας είναι δύο. Πρώτον το δίδυμο του Γιώργου Κωσταντίνου και της Μάρως Κοντού, που είναι και οι αφηγητές της ιστορίας, φρέσκοι, ανθρώπινοι και τρυφεροί όπως ακριβώς στην ταινία “η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα” (όπου και εδώ διατηρούν τα ονόματα της τότε επιτυχίας τους ως Αντωνάκης και Ελενίτσα) από την οποία ταινία όμως δεν εμπνεύστηκε ο Παπακαλιάτης το σενάριο, όπως λανθασμένα είχε ακουστεί στην αρχή.

Και δεύτερον η μουσική της ταινίας, που εκτός από τα “κλασικά” πια ξένα κομμάτια που μάλλον διάλεξε ο σκηνοθέτης, η instrumental μουσική ήταν ατμοσφαιρική και μελαγχολική και πραγματικά μας ταξίδεψε.

Όπως και στις τηλεοπτικ