Εντός, εκτός και επί τόπου!

Από τη ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ

Είναι να μην του πατήσεις τον κάλο του Ευρωπαίου. Ξεχνάει την αίγλη της υπεροχής του και ξαναθυμάται την καταγωγή του. Ξυπνάει ο Παπούα μέσα του και τα κρύα βράδια που περνούσε, περπατώντας από τις στέπες της Ασίας προς τις κοιλάδες του Ρήνου. Και οι κοιλάδες γέννησαν κοιλάρες και οι κοιλάρες για να διατηρήσουν τον όγκο τους, κατέστρεψαν και κοιλάδες και οροπέδια και λιμάνια και τα πάντα… Όλα στο όνομα του «εντός, εκτός και επί τόπου!».
Βέβαια! «Εντός, εκτός και επί τόπου» είναι το νέο σύνθημα της Ευρώπης

απέναντι στους λαούς του Νότου. Σου λέει, τι μέσα, τι όξω… ό,τι είναι να πάθεις θα το πάθεις επί τόπου και ό,τι είναι να δώσεις, επί τόπου θα το δώσεις, αλλιώς… Εδώ, βέβαια, ο συγγραφέας δεν μας έχει δώσει τη συνέχεια. Δηλαδή, δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα γίνει, αν συμβεί αυτό το «αλλιώς». Πάντως, είναι κάτι που το φοβόμαστε σε τέτοιον βαθμό, που ψηφίσαμε Σαμαρά μόνο και μόνο για να μη γίνουμε αυτό το «αλλιώς». Ωστόσο, τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμη και από το «αλλιώς» μπορεί μεν να ξεφύγουμε, αλλά από το «αλλιώτικος» δεν το βλέπω να τη γλιτώνουμε.
Αλλιώτικος, ο πρωθυπουργός μας πριν από δύο χρόνια, αλλιώτικος πριν από ενάμισι, αλλιώτικος μια βδομάδα πριν από τις εκλογές, αλλιώτικος μια βδομάδα μετά. Όχι μόνο εμφανισιακά –παρεμπιπτόντως, αυτό το «πειρατικό» στο μάτι πολύ του πάει!– αλλά και ιδεολογικά. Έγραψε επιστολή, σου λέει, που επιβεβαιώνει πως η Ελλάδα «είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης». Το «εντός, εκτός και επί τόπου» που λέγαμε. Ποια επαναδιαπραγμάτευση και κολοκύθια με τη ρίγανη (που παρεμπιπτόντως και πάλι θα γίνει η σπεσιαλιτέ της χώρας στη θέση του μουζάκα/τζατζίκι); Ο πειρατής-πρωθυπουργός, σου λέει, θα επιταχύνει την εφαρμογή του προγράμματος Μέρκελ με έμφαση στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Να σου το πάλι το «εντός, εκτός και επί τόπου»… επί κρανίου τόπου, για την ακρίβεια.
Και όταν λέμε ακρίβεια, εννοούμε ακρίβεια όχι αστεία. Ένα ευρώ το μαρουλόφυλλο, επειδή είναι αράντιστο και δεν θα πεθάνεις την επόμενη στιγμή από όταν το φας. Αν θες. Αν δεν θες, φάε το ραντισμένο με 30 λεπτά το μαρουλόφυλλο και στον άλλο κόσμο που θα πας κοίτα να γίνεις σύννεφο (σε όλα δίναν λύσεις οι ρεμπέτες!).
Αχ βρε Σαμαρά, πειρατά… εσύ μου άναψες φωτιά – ροδόσταμο σε πότισα, με πότισες φαρμάκι. Και στην αυλή της Ευρώπης σου με πέταξες, σαν ραντισμένο μαρουλόφυλλο! Εντός; Εκτός; Πόση σημασία έχει, τελικά, όταν τις ψυχές αφίεμεν ημών… επί τόπου, προδομένου και ξεπουλημένου;