ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

Η Μεγάλη Δευτέρα

Τι αποτυπώθηκε στη κάλπη στις χθεσινές εκλογές; Από τα αποτελέσματα, προφανώς, αναδείχθηκε πολιτικά η αγωνία, ο θυμός, ο φόβος και η απόγνωση. Εκφράσθηκαν με έντονους κυματισμούς οι πλέον φουρτουνιασμένες επιλογές με όλα τα όσα αντιφατικά αμφίθυμα και αμφίβολα συναισθήματα δοκίμασαν τους ψηφοφόρους καθ’ όλη τη περίοδο του  διαρκούς βίαιου κλονισμού  τους την τελευταία τριετία. Ασφαλώς, η διαμόρφωση του νέου πολιτικού χάρτη που προκύπτει μετεκλογικά ορίζει και τυπικά τον κατακερματισμό του Μεταπολιτευτικού πολιτικού σώματος. Με ελάχιστους νικητές , πολλούς ηττημένους και

ξέπνοο έως ανύπαρκτο πολιτικό κεφάλαιο. Η ίδια η κάλπη αποκάλυψε την χρεοκοπία της κυριαρχίας του δικομματισμού και έστειλε στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας τα ιδεολογήματα που καταδυνάστευσαν την κοινωνία και κατασπατάλησαν επί δεκαετίες τη ζωτικότητα του  εθνικού δυναμικού.

Αναμφίβολα, η κάλπη σε αυτές τις εκλογές κατέδειξε τρανταχτά την πολυδιάρρηξη των δεσμών μεταξύ της συντετριμμένης κοινωνίας και του τραγικά αδύναμου και ανεπαρκούς κυρίαρχου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης να διαχειριστεί τα στοιχειώδη. Ενώπιον των σκληρών απαιτήσεων της πραγματικότητας οι ψηφοφόροι, παράλληλα με την αποδοκιμασία και τη  τιμωρητική τους διάθεση, έθεσαν και  την απαρχή μιας νέας κομματικής αποτύπωσης των κοινωνικών συσχετισμών. Και ταυτόχρονα εγκαινίασαν την αφετηρία αναδιάταξης ιδεών,  δυνάμεων,  προσώπων και σχηματισμών για τα επόμενα δύσκολα χρόνια. Θα εξαρτηθεί, ωστόσο,  στη ραγδαία μεταβαλλόμενη συγκυρία αν υπάρχει το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό και το ικανό διανοητικό-πολιτικό απόθεμα στη Βουλή για να μετουσιώσουν σε πολιτική πράξη την ενέργεια που φούντωσε μέσα στη κάλπη. Και αυτό δεν αφορά μόνο το ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Αφορά στο σύνολό τους τα δημοκρατικά κόμματα. Και κυρίως τα υπερσυρρικνωμένα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με τα όποια ψυχικά τους αποθέματα και τη πιθανή νηφάλια κατανόηση τόσο της εκλογικής τους καθίζησης  όσο και της ίδιας της πραγματικότητας.

Γιατί, κακά τα ψέματα, η κάλπη από μόνη της δεν γεννάει τη διάσωση της χώρας από τη κρίση. Δεν παράγει αυτόματα σχέδιο, πειθώ και έμπνευση για προοπτική αναγέννησης  και   εθνική ανάταξη. Δημιουργεί το περίγραμμα για τη λύση των κατεπειγόντων προβλημάτων της χώρας, μεταξύ αυτών και τη χρεοκοπία της. Χθες ο λαός μίλησε. Όλοι μας τοποθετηθήκαμε ψηφίζοντας. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε από σήμερα;