ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΟΥΡΑΚΗΣ

Ποιο είναι τελικά το διακύβευμα;

Αν ο στόχος της Ελλάδας είναι  τελικά η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με παραμονή στο ευρώ, τότε μετά τις εξελίξεις στην Ισπανία και τις αιτήματα για «καλύτερους όρους» που εγείρουν Πορτογαλία και Ιρλανδία δίνουν την ευκαιρία και στην χώρα μας να ανέβει το τρένο των διαπραγματεύσεων.

Θα την αρπάξει; Τις αποφάσεις όπως όλα δείχνουν θα τις πάρει ο σοφός λαός με την προσέλευσή του στην κάλπη.

Μέσα

στον Ιούνιο φαίνεται πως θα ξεκινήσουν οι ζυμώσεις για την Ευρώπη του αύριο που βεβαίως ουδείς είναι ακόμη σε θέση να γνωρίζει εάν θα είναι αυτή που ξέρουμε ή θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Η πορεία δεν είναι προδιαγεγραμμένη ούτε προς την μία ούτε προς την άλλη κατεύθυνση. Και σίγουρα εκείνοι που θα μετέχουν ουσιαστικά στις όποιες αποφάσεις θετικές ή αρνητικές θα έχουν λόγο και στον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας.

Τα πρώτα ραντεβού είναι στις 21 Ιουνίου κατά τη συνεδρίαση του Eurogroup και στις 28-29 στη Σύνοδο Κορυφής. Και η Ελλάδα θα πρέπει να είναι παρούσα. Έστω και με τα όσα έχουν προηγηθεί, αλλά θα πρέπει να είναι παρούσα. Με μια Κυβέρνηση συγκροτημένη που θα ξέρει τι ζητάει και πόσα μπορεί να απαιτήσει. Και τι ανταλλάγματα φυσικά μπορεί να δώσει  για κάθε τι που «κερδίζει».

Η μοίρα το έφερε να κρίνεται το μέλλον Ελλάδας και της Γηραιάς Ηπείρου μέσα στους επόμενους 3 μήνες: Και η Αθήνα επιβάλλεται να είναι εκεί.

Αν η κάλπη δεν μας ..βγάλει σοφότερους και χρειαστεί και τρίτη εκλογική αναμέτρηση θα βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο και όχι μόνον επειδή δεν θα υπάρξει εκταμίευση της επόμενης δόσης δανείου και οι πολίτες για ακόμη μια φορά θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα βιώνοντας καταστάσεις, ανάλογες εκείνων με τα φάρμακα.. αλλά και  γιατί θα χάσει το τρένο των διαπραγματεύσεων που θα ξεκινήσει η Κομισιόν μέσα στον Ιούλιο για επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία…

Εκείνο που είναι μάλιστα απολύτως εφικτό να κερδίσει η χώρα μας –εάν και εφόσον προκύψει Κυβέρνηση- είναι  δύο επιπλέον χρόνια παράτασης στην προσαρμογή του ελλείμματος. Για αρχή.

Προαπαιτούμενο όμως είναι η ύπαρξη Κυβέρνησης. Όχι μίας υπηρεσιακής ή οποιασδήποτε άλλης  που δεν θα ξέρει τι διαπραγματεύεται και γιατί. Αλλά μιας Κυβέρνησης που ξέρει πολύ καλά τι ζητάει, έχει συγκεκριμένο και εφικτό πρόγραμμα, φυσικά αντιλαμβάνεται την κατάσταση και βλέπει τους ευρωπαίους ως αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να είναι. Συνεταίροι. Συνεταίροι που μπορεί να διαφωνούν έντονα μεταξύ τους..αλλά έχουν κάθε διάθεση να τα βρουν και να δουλέψουν σκληρά για το κοινό «καλό».

Πάνω από τις ελληνικές κάλπες λοιπόν μπαίνει  το μεγάλο στοίχημα. Ποιο μέλλον μας αξίζει;