ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΟΥΡΑΚΗΣ

Παλαιοκομματικά «τρικ» και …τώρα;

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια από την εφαρμογή του μνημονίου, που έχει αφήσει πίσω του μόνον συντρίμμια: Μια οικονομία βυθισμένη στην ύφεση. Στρατιές ανέργων και κατεβασμένα «ρολά» σε χιλιάδες μαγαζιά που κάποτε έσφυζαν από ζωή.. Γιατί; Γιατί Η Κυβέρνηση, η τρόικα δεν έχει σημασία, επέμειναν σε μια αποτυχημένη συνταγή: Μειώσεις μισθών

και συντάξεων.. Αυξήσεις φόρων.. Και όπως ήταν λογικό τα νούμερα δεν βγήκαν.. Γιατί πολύ απλά λεφτά δεν υπάρχουν τουλάχιστον στα νοικοκυριά που στόχευσαν…

Λεφτά μπορεί να υπήρχαν στους παχυλούς λογαριασμούς φοροφυγάδων ή ακόμη και στην σπατάλη του δημοσίου, όπου κρατικοί υπάλληλοι με διάφορα κόλπα είχαν βρει τον τρόπο να βάζουν χέρι στα λεφτά των φορολογουμένων… Εκεί όμως το μνημόνιο πέρασε και δεν ακούμπησε.

Και έτσι η ανάγκη για νέες περικοπές δαπανών, αλλά και για αύξηση των εσόδων παραμένει.

Αν δεν συμμαζέψουμε αυτά που ξοδεύουμε και δεν βάλουμε χέρι και στην φοροδιαφυγή τα νούμερα δεν βγαίνουν.

Και η φοροδοτική ικανότητα εκείνων των ελλήνων που έτσι και αλλιώς ήταν τόσα χρόνια «εντάξει» στις υποχρεώσεις τους εξαντλήθηκε. Και το να πετσοκόψεις και άλλο –τουλάχιστον οριζόντια- μισθούς και συντάξεις θα κάνει χειρότερη την κατάσταση για τα κρατικά ταμεία.

Και έτσι πάει περίπατο κάθε συμφωνία χρηματοδότησης που έχουμε κάνει, βάζοντας και πάλι την χώρα σε περιπέτειες.

Χρειάζεται φαντασία: Πιάνεις φοροφυγά; Δέσμευση της περιουσίας του. Και όχι φυλακή. Ελεύθερος να ξαναστήσει την ζωή του από την αρχή. Και ότι έκλεψε πίσω στα ταμεία.

Μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων; Όχι όλοι. Οι απολύτως απαραίτητοι. Και όσοι πιάνονται να χρηματίζονται, να στήνουν κόλπα για να εισπράττουν τις συντάξεις …πεθαμένων ή «φούσκωναν» τις υπερωρίες τους και μετείχαν σε επιτροπές «φάντασμα» για τα εξτραδάκια; Απόλυση χωρίς δεύτερη κουβέντα. και δέσμευση περιουσίας.

Αντί αυτού έχει στηθεί και πάλι ένα θέατρο του παραλόγου με την Κυβέρνηση ενόψει των διαπραγματεύσεων με την τρόικα να έχει κάνει σημαία της το «όχι απολύσεις στο δημόσιο»!

Και να καταναλώνει όλη της την ενέργεια στο πως θα τις αποφύγει.

Λογική πελατειακού κράτους και τώρα, που η χώρα βυθίζεται και αναζητά απελπισμένα μια σανίδα σωτηρίας..

Η εξουσία θέλει φαντασία.. και απεγκλωβισμό από στρεβλές λογικές και πελατειακές σχέσεις του παρελθόντος..

Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς «ο τολμών νικά»… Και μια τέτοια αντιμετώπιση μόνον ατολμία προδίδει..