ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΚΕΛ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΜΠΟΤΙΝΟΙ…

Το δυστύχημα με τη χώρα δεν είναι ότι μπήκε στο μνημόνιο. Είναι ότι τη χειρότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας καλούνται να τη διαχειριστούν οι χειρότεροι πολιτικοί που υπήρξαν στο κοινοβούλιο. Αυτή είναι και η τραγωδία της Ελλάδας.

Αντί να βρίσκεται η «αφρόκρεμα» του έθνους στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας για να αντιμετωπιστεί η κρίση, βρίσκεται το «σκουπιδαριό». Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγος που η κρίση, αντί να

Αντί της προσπάθειας να ηγούνται οι «καλύτεροι» Έλληνες, έχουμε …αρκουδιάρηδες που βαράνε ντέφια για τις παραστάσεις που δίνουν από τηλοψίας ή στα έδρανα της Βουλής διάφοροι Καιάδες, Ταμήλοι, Τατσόπουλοι και Πρωτοπαπάδες.

Αντί στην κυβέρνηση, στο κοινοβούλιο, στα κρίσιμα διοικητικά πόστα να βρίσκονται άνθρωποι που αποδεδειγμένα διαθέτουν εμπειρία στη διαχείριση κρίσεων, γνώσεις, ικανότητες, διεθνείς διασυνδέσεις, πολιτικό ήθος και αίσθηση των εθνικών προτεραιοτήτων, έχουμε καμποτίνους.

Όλες οι χώρες, όταν βρίσκονται σε οριακές στιγμές, επιστρατεύουν τον εθνικό τους ανθό για να επιβιώσουν. Μόνο στην Ελλάδα -ίσως επειδή είναι η χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα- αναλαμβάνουν οι φαιδροί για να λύσουν τα σοβαρά προβλήματα.

Κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε την εικόνα αυτών που ομιλούν και πράττουν για μας. Θυμηθείτε ποιοί είναι οι εκπρόσωποί μας. Αναλογιστείτε τις σκηνές που διαδραματίζονται, στα κόμματα και το κοινοβούλιο, αυτές τις, κρίσιμες για τις εξελίξεις στη χώρα, ημέρες. Δείτε τι παίζουν οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, τι γράφεται στο διαδίκτυο και τις εφημερίδες.

Είμαι σίγουρος πως δεν θα μελαγχολήσετε μόνο, αλλά και θα γελάσετε. Νευρικά. Υστερικά. Θα μουντζώσετε τον εαυτό σας. Από θυμό και απόγνωση. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Βρεθήκαμε να παίζουμε στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Μουντιάλ και στείλαμε τα τσικό του Καρβασαρά για να αντιμετωπίσουν τα θηρία. Στους επαγγελματίες και τους σπεσιαλίστες αντιτάσσουμε ερασιτέχνες και άμπαλους.

Και μετά περιμένουμε την Μέρκελ και την τρόικα να μας πάρουν σοβαρά υπόψιν τους. Όχι μόνον δεν μας υπολήπτονται ούτε καν μας υπολογίζουν. Όταν δεν μας φοβερίζουν ή δεν μας χαϊδεύουν φιλικά στην πλάτη (όπως θα γίνει σήμερα στο Βερολίνο στη συνάντηση του πρωθυπουργού με την Γερμανίδα καγκελάριο), γελάνε μαζί μας. Και είναι λογικό με το καραγκιόζ μπερντέ που έχουν απέναντί τους.

Και δεν είναι μόνον η κυβερνητική πλειοψηφία, που δεν ξέρεις αν υφίσταται αφενός με το σουρωτήρι που έχει γίνει το ΠΑΣΟΚ και αφετέρου με τους Τζαμτζήδες της Ν.Δ., είναι και η αξιωματική αντιπολίτευση που δεν μπορείς να την εμπιστευτείς και να την υπολογίσεις με τα «Λαφαζανικά» και τις «Τατσοπουλιάδες» που ανεβάζει κάθε μέρα. Αυτό είναι και το δράμα της χώρας.

Μέχρι τώρα οι εταίροι-δανειστές μας δεν υπολογίζουν τις κυβερνήσεις επειδή ως μνημονιακές τις έχουν στο χέρι με όσα έχουν δεσμευτεί και υπογράψει. Με τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στην αξιωματική αντιπολίτευση -τη μία με τον Λαφαζάνη, την άλλη με το Τέξας και τώρα με τον Τατσόπουλο- καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει να τους ανησυχούν και οι αντημνημονιακοί.

Οι πολιτικές διαπραγματεύσεις, που θα (μπορούσαν να) βγάλουν τη χώρα από το δημοσιονομικό λοιμοκαθαρτήριο, δεν μπορούν να γίνουν, και κυρίως να τελεσφορήσουν, τόσο από την υφιστάμενη κυβέρνηση-«μπαλωματού» όσο και από ένα κόμμα, εφόσον αυτό γίνονταν κυβέρνηση, που εμφανίζει σήμερα αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα. Όταν δεν μπορείς να διώξεις τον Τατσόπουλο, δεν μπορείς να γίνεσαι πιστευτός όταν λες ότι θα διώξεις την τρόικα και θα σκίσεις τα μνημόνια. Τόσο απλά. Και τόσο κρίμα για τη χώρα…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εντάξει, ο Σαμαράς είναι τελειωμένος επειδή ηγείται «θιάσου σκιών». Έχει όμως και μια δικαιολογία: την οριακή πλειοψηφία που διαθέτει η συγκυβέρνηση στη Βουλή. Ο Τσίπρας τι δικαιολογία έχει για να ανέχεται να του κάνει το μαγαζί καλοκαιρινό ένας κάποιος Τατσόπουλος; Τόσο πρόβλημα είναι γι’ αυτόν να έχει 71 βουλευτές αντί για 72; Δεν καταλαβαίνει ότι διασύρεται το κόμμα του με τις «νουβέλες» του συγγραφέα-βουλευτή του που, κατά δήλωσίν του, έχει …λιπάνει τη μισή Αθήνα; Τι πάει να πει «δεν είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ»; Υπάρχει και το «έθεσεν εαυτόν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδος» του Ανδρέα Παπανδρέου. Ας τον μιμηθεί τουλάχιστον σ’ αυτό, αντί να δίνει, με τα καμώματα του Πέτρου, τροφή στους «λύκους» να κατασπαράξουν τον ίδιον και το κόμμα του. Η εξουσία χρειάζεται πυγμή. Και η χώρα καπετάνιο. Αν ούτε αυτό δεν έχουν καταλάβει στην Κουμουνδούρου, τότε όντως …για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ.