Τι θα ζητήσει ο Στουρνάρας από το Eurogroup

Του Βαγγέλη Δουράκη

Στην συνεδρίαση του Eurogroup ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας θα θέσει για πρώτη φορά επίσημα το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού χρέους ώστε να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και παράλληλα να καταστεί βιώσιμη η εξυπηρέτησή του.

Ο Γιάννης Στουρνάρας

θα προσέλθει στη συνεδρίαση έχοντας στον φάκελο του τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις προϋποθέσεις που είχε θέσει το Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 (επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, εφαρμογή των συμφωνηθέντων δράσεων με την τρόικα), ώστε οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης να αναλάβουν δράση για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους.

Αποφάσεις δεν πρόκειται να υπάρξουν -και ίσως ούτε πριν το τέλος του 2014- πόσο μάλλον όταν σε λίγες ημέρες διεξάγονται οι ευρωεκλογές, αλλά η Αθήνα ελπίζει πως μπορεί να εξασφαλίσει από την Σύνοδο των ευρωπαίων υπουργών μια δέσμευση ότι η σχετική συζήτηση θα μπει στην ατζέντα.

Πριν από τις οριστικές αποφάσεις θα πρέπει να γίνουν μια σειρά από «τεστ», ώστε να διαπιστωθεί η βιωσιμότητα του χρέους σε σχέση με την κάθε εναλλακτική λύση που έχει προταθεί.

Η πορεία των διαπραγματεύσεων θα εξαρτηθεί και από ζητήματα όπως:

-η υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές

-η πορεία του ελληνικού προγράμματος και την επίτευξη των στόχων που έχει θέσει η τρόικα

-η συζήτηση η οποία αναμένεται να ξεκινήσει με την επιστροφή των ελεγκτών της τρόικας στην Αθήνα στο τέλος του καλοκαιριού, αναφορικά με την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού που προκύπτει από τα μέσα του 2015 και αν η Ελλάδα θα χρειαστεί να λάβει και νέο δάνειο

-τα αποτελέσματα των stress test των ελληνικών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα οποία θα κρίνουν αν θα χρειαστεί μέρος από το «μαξιλαράκι» των 11δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης να δοθούν ως επιπλέον “στήριξη” στις τράπεζες. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να αποφασιστεί αν αυτά θα χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού (όπως επιδιώκει η κυβέρνηση), αν θα διατηρηθούν ως κεφάλαιο ασφαλείας για τις τράπεζες ή με αυτό το ποσό θα εξοφληθεί απευθείας ισόποσο χρέος (όπως επιθυμούν οι δανειστές).

Πριν βέβαια οι τρεις πλευρές καταλήξουν στην «τελική λύση», θα πρέπει να πρέπει να γεφυρωθούν οι διαφορές που υπάρχουν, αναφορικά με τον καλύτερο τρόπο ώστε να καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος.

Όπως είναι γνωστό, το ΔΝΤ συνεχίζει να προτείνει τη λύση ενός νέου κουρέματος, ως το μόνο τρόπο που το χρέος θα πέσει κάτω από το 120%. Αντίθετα, το Βερολίνο δεν θέλει ούτε να ακούσει για τη συγκεκριμένη λύση. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εδώ και πολύ καιρό έχει ξεκαθαρίσει στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών ότι η καγκελαρία είναι απολύτως αντίθετη με ένα νέο κούρεμα, λέγοντας στον Γιάννη Στουρνάρα το περίφημο «forget it Yannis».

Βάσει αυτών το δεδομένων τουλάχιστον αυτή τη στιγμή στο τραπέζι υπάρχουν δύο βασικά σενάρια, τα οποία τους επόμενους μήνες θα πάρουν συγκεκριμένη μορφή μετά και τα «test» βιωσιμότητας.

Η λύση που μοιάζει στη δεδομένη περίοδο ως η επικρατέστερη είναι αυτή της μετακύλισης της λήξης των δανείων από τα 30 χρόνια που είναι σήμερα στα 50 χρόνια, με ταυτόχρονη μείωση των επιτοκίων. Παράλληλα με τα παραπάνω εξετάζεται και η δυνατότητα μετατροπής των επιτοκίων από κυμαινόμενα σε σταθερά, ώστε να μην επηρεαστεί το ελληνικό χρέος από μια μελλοντική αύξηση των επιτοκίων της ΕΚΤ.

Η λύση που επιδιώκει το ΔΝΤ, είναι το «κούρεμα» του χρέους σε απόλυτες τιμές. Το Ταμείο εκτιμά ότι η Γερμανική λύση που προτείνεται για το χρέος θα κάνει πιο εύκολη την αποπληρωμή, αλλά δεν θα μειώσει τις υποχρεώσεις της Αθήνας.

Άλλωστε, η μεταφορά του ελληνικού χρέους μετά το PSI +, από τους ιδιώτες στα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, κάνει πολύ δύσκολη μια τέτοια συζήτηση, καθώς το 80% του χρέους οφείλεται στα κράτη της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ, με την Γερμανία και τη Γαλλία να διακατέχουν το μεγαλύτερο μέρος.