Στη μέγγενη κοινωνίας – Βερολίνου η κυβέρνηση

Τη χειρότερη δυνατή εκδοχή για την ελληνική κυβέρνηση αποτελεί η ανάδειξη του ελληνικού ζητήματος σε κεντρικό της γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας. Οι ρητές δηλώσεις Μέρκελ και Σόιμπλε εναντίον κάθε σεναρίου κουρέματος του ελληνικού χρέους καθιστούν πιο δύσκολη μία ευνοϊκή για την Αθήνα ρύθμιση του ελληνικού χρέους και παράλληλα «εκθέτουν» την κυβέρνηση που, ατύπως πάντοτε, πόνταρε

Την ίδια στιγμή, η παραδοχή Στουρνάρα για ενδεχόμενη ανάγκη ενός νέου πακέτου χρηματοδότησης ύψους 10 δισ. ευρώ, οι δηλώσεις Πούτιν για την ελληνική οικονομία αλλά και η αποτύπωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στο δημόσιο χρέος δίνουν επιχειρήματα στην αντιπολίτευση που ανεβάζει τους τόνους της πολεμικής προς την κυβέρνηση και ετοιμάζεται να στηρίξει κάθε μορφής απεργιακή κινητοποίηση, με πρώτη την επαπειλούμενη απεργία των καθηγητών με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Η Αθήνα βρίσκεται υπό την ασφυκτική πίεση της τρόικας των δανειστών προκειμένου να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα, την ίδια στιγμή που οι εστίες κοινωνικής αντίδρασης θα αυξάνονται (καθηγητές, διαθεσιμότητες, απολύσεις, φορολογία, πλειστηριασμοί) και, ταυτόχρονα, η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή θα αποδυναμώνεται αδυνατώντας να «περάσει» νέα μέτρα.

Σε αυτό το περιβάλλον, οι κκ Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος φέρονται να κρίνουν πώς, σε αυτή τη φάση, η Αθήνα δεν μπορεί να παρέμβει ενεργά και να συμφωνούν ότι η επιβεβαίωση της επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό του 2013 αποτελεί το κλειδί για οποιαδήποτε κίνησή τους. Εφόσον αυτό επιτευχθεί, εκτιμούν στο κυβερνητικό επιτελείο, η Αθήνα θα μπορέσει να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο και, ενδεχομένως, να μεταβάλλει στάση δοκιμάζοντας το ενδεχόμενο μίας ελεγχόμενης έντασης με το Βερολίνο.

Την ίδια στιγμή, σε επαφές τους με διεθνείς παράγοντες, οι δύο άνδρες φέρονται να επισημαίνουν τους κινδύνους κοινωνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα, εφόσον δεν δοθούν «ανάσες» στην κυβέρνηση και την κοινωνία, ένα ενδεχόμενο που μοιάζει να απασχολεί ολοένα και περισσότερο και το διεθνή παράγοντα, όπως άλλωστε κατέστη σαφές κατά τις επαφές που είχε ο κ. Σαμαράς στις ΗΠΑ. Πλην του «κινδύνου Τσίπρα» (σ.σ. που πάντως μοιάζει να ξεφτίζει για το διεθνή παράγοντα), χαρτί της Αθήνας αναμένεται να αποτελέσει και η επικείμενη ελληνική Προεδρία στην Ε.Ε ενόψει μάλιστα και των ευρωεκλογών. Με άλλα λόγια, ουδείς θέλει το, κατά Μέρκελ, επιτυχημένο ελληνικό παράδειγμα να καταρρέει στέλνοντας μαζικά τους ψηφοφόρους σε κόμματα που εκφράζουν αντιευρωπαϊσμό. Αν τα χαρτιά αυτά θα παιχτούν και με πόση επιτυχία, μένει να αποδειχθεί.