ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Από «εφεδρεία» γίνεται «ουρά»!

Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Π. Καμμένου οφείλουν, ούτε λίγο – ούτε πολύ (!), την παρουσία τους στην πολιτική ζωή της χώρας χάρη ενός «ελιγμού» του αρχηγού (τότε), της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, Αν. Σαμαρά. Όλοι θυμούμαστε πώς, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, εκεί που λογίζονταν σφόδρα «αντιμνημονιακός», τραβώντας κάθετη διαχωριστική γραμμή απέναντι στο ΠΑΣΟΚ

, …«εν μια νυκτί» πέρασε στην αντίπερα όχθη : κατανοώντας εξαιρετικά πως μόνο μ’ αυτή την τακτική έχει πολιτικό παρόν και μέλλον «άδειασε» κυριολεκτικά την μέχρι τότε ρητορεία και στρατηγική του και κατάφερε να αφήσει εκτεθειμένους στην «κοινή γνώμη» όλους όσους τον ακολουθούσαν πιστά στον μετωπικό του αγώνα. Βεβαίως, ο κ. Σαμαράς πίστευε ότι τα πράγματα δεν θα έρχονταν ακριβώς έτσι στο «δεξιό στρατόπεδο», καθώς, υπολόγιζε ότι πολύ σύντομα και, σύμφωνα με το πολιτικό κλίμα και τις ανάγκες των εκλογών, θα …«μάζευε» τους διαφωνούντες στην κοινή προσπάθεια.

Είναι γνωστό, όμως, ότι δεν έγινε έτσι. Και τούτο, διότι, κυριάρχησε η πρωτοφανής πολιτική πόλωση που ανέτρεψε υπολογισμούς και συσχετισμούς δυνάμεων που κυριαρχούσαν επί χρόνια. Αυτό – τούτο το γεγονός που σηματοδοτούσε και το μεγάλο «ρήγμα» μεταξύ της κοινωνίας και των παραδοσιακών δυνάμεων, «άνοιξε» την όρεξη, εκτός των άλλων, και του γνωστού για τις εθνικιστικές κορώνες του, Π. Καμμένου. Ήγουν: Ο πληθωρικός πολιτικός προτίμησε να γίνει αρχηγός ενός νέου δεξιού κόμματος, να λειτουργήσει ως «ανάχωμα» ανάμεσα στην Δεξιά και την Αριστερά και να περιμένει την «δύσκολη στιγμή», ώστε, να καλεστεί ως «εφεδρεία» του Αν. Σαμαρά με ενισχυμένο, κατά πολύ, τον ρόλο του. Αυτό εκτιμούσε ότι θα γίνει αργά ή γρήγορα με δεδομένη, πάντα, την δυσμενή συγκυρία και τα απρόοπτά της. Για τούτο προετοιμάζονταν με αποφασιστικότητα και αυτό κατέδειξε η κίνησή του να ετοιμάσει και να μοιράσει δικό του… «σχέδιο διακυβέρνησης» στις συσκέψεις του Προεδρικού Μεγάρου.

Αλλά, -φευ, η φθορά «έτρεξε» πιο γρήγορα απ’ ότι ο ίδιος «βημάτιζε»! Ένα προσωποπαγές κόμμα χωρίς αρχές και, κυρίως, χωρίς οργάνωση – με μόνο πρόταγμα στην ιδεολογική του φαρέτρα τον «αντιμνημονιακό αγώνα» και την «εξεταστική για τον Γ. Παπανδρέου», έμελλε να πέσει «θύμα» της ίδιας της ρητορείας του, αλλά, και των προσωπικών στρατηγικών που ενυπάρχουν στην ευρύτερη Δεξιά Παράταξη. Η μετατόπιση του κεντρικού άξονα της εγχώριας πολιτικής ζωής από το, αμιγώς, «αντιμνημονιακό πλαίσιο» προς μια πιο «συστημική λύση» (του ελληνικού ζητήματος), αφήνει τώρα, εντελώς, έκθετο τον ίδιο τον Π. Καμμένο και το κόμμα του. Κοντολογίς : ο λόγος και οι πολιτικές τακτικές που επέλεξε ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», αφενός, δέχονται σοβαρές πιέσεις από την «κυβερνητική Δεξιά» που γνωρίζει άριστα πως παίζεται το παιχνίδι της εξουσίας και των διασπάσεων και, αφετέρου, επικαλύπτονται θανάσιμα από τις αφηγήσεις και τις πράξεις της εξτρεμιστικής Δεξιάς που δεν χαρίζεται, διότι, μόλις τώρα σήμανε η ώρα της! Όθεν : οι φυγόκεντρες τάσεις που, ήδη, έχουν αρχίσει να κάνουν την