ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Ενθάδε κείται…

Αναμφίβολα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ μετά και τις τελευταίες εκλογές, αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας, εν ενεργεία, πολιτικός σχηματισμός. Ήγουν: αντιμετωπίζει το, υπαρξιακής φύσεως, ερώτημα, «αν υπάρχει»  και, ειδικότερα, «αν υπάρχει, γιατί υπάρχει;». Και, ασφαλώς, δεν πρόκειται για «μεταφυσική αναζήτηση» κάποιων στελεχών που λαμβάνει χώρα «κεκλεισμένων των θυρών», αλλά, για κεντρικό ζητούμενο που άγεται και φέρεται απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας:

μικρά, μεσαία και πρωτοκλασάτα στελέχη, – άνθρωποι σε όλη την κλίμακα λειτουργίας του κόμματος, το ομολογούν, πλέον, απερίφραστα, κάνοντας, μάλιστα, τους ειδικούς και τους αναλυτές να σοκάρονται για την… αυτογνωσία, καθώς, και την σκοπιμότητα που ενέχει  όλη αυτή η όψιμη αυτοκριτική θεώρηση.

Σίγουρα: το ΠΑ.ΣΟ.Κ σαν κόμμα οφείλει να κάνει τα πάντα για να υπάρξει. Αυτό  –  τούτο το οφείλει στην ιστορία του και στους ανθρώπους που μέχρι και την τελευταία στιγμή το στήριξαν. Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι πολιτικά και ιδεολογικά έχει από καιρό εκπνεύσει και ο μόνος λόγος για τον οποίον συντηρείται στην ζωή είναι, διότι, μπορεί σαν ισχνό, έστω, υποκείμενο, να «υποβοηθήσει» στην τρέχουσα «συστημική δυσλειτουργία»! Βρίσκει, δηλαδή, ρόλο από την «δυσμενή συγκυρία» και όχι από τον Λόγο, που είναι το, κυρίως ειπείν, πολιτικό – ηθικό εργαλείο για έναν κομματικό σχηματισμό. Όταν, όμως, και τούτη η «δυσμενής συγκυρία», παύσει, τρόπον τινά, να υφίσταται (ή, ας πούμε, βελτιωθεί επί τω σταθερότερω), θα ακυρωθεί και αυτός ο «έσχατος ρόλος» του: τότε,  θα καταδειχτεί ξεκάθαρα ως ένα «βαρίδι» της πολιτικής ζωής: ως ένα απόστημα που πρέπει να σπάσει και να φύγει για το καλό Όλων.

Για τούτο, το ΠΑ.ΣΟ.Κ εντός ολίγου, μάλλον, θα κλείσει τον κύκλο του ως το γνωστό μας «ΠΑ.ΣΟ.Κ»:  το συμβολικό «κατέβασμα της ταμπέλας» θα σημάνει και, τυπικώς, το «κλείσιμο του μαγαζιού» που έχτισε με επιμονή και μεθοδικότητα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και όπως, κάπως σουρεαλιστικά  και αφοπλιστικά αφηγήθηκε (!), ο νέος πρόεδρός του Ευ. Βενιζέλος, το «νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ» ή πώς αλλιώς θα λέγεται μετά την… «γενναία αυτοδιάλυσή» του, θα πρέπει να βρει έναν … « τριαντάρη», προκειμένου, να σταθεί και να επιβιώσει. Δεν γνωρίζουμε, βεβαίως, αν ο κ. Βενιζέλος  έχει τις ικανότητες για «ταξίδια στον χρόνο», και να γίνει ο… «τριαντάρης στην θέση του τριαντάρη!» αλλά, κατά πως φαίνεται οι «τριαντάρηδες» και δη οι ικανοί, έχουν ήδη… μεταναστεύσει προς άλλα, πιο «εύκρατα κλίματα». Όθεν: ο κ. Βενιζέλος  οφείλει, – μπορεί – δεν μπορεί, να κάνει τον «τριαντάρη», ώστε, να κρατήσει και αυτό ακόμη το «νέο μαγαζί» σε μια – κάποια λειτουργία.