ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Κινησιoθεραπεία…

Η άφιξη του Χ. Μ. Μπαρόζο στην Αθήνα ήρθε, -αν μη τι άλλο;- να επιβεβαιώσει την βούληση των «θεσμικών», τουλάχιστον, οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι «επιθυμούν και θέλουν» σ’ αυτή την συγκυρία, να σταθούν στο πλευρό της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Αυτή – τούτη η βούληση, όμως, αποτελεί το ένα μέρος – το «πολιτικό μέρος» της υπόθεσης. Και τούτο, διότι, υπάρχει το «οικονομικό μέρος», -ήγουν: το άλλο κομμάτι, που καθορίζει, σχεδόν, μονοδιάστατα

τις σχέσεις μας με την ευσταλή Εσπερία το οποίο και έχει… «σκαλώσει» απελπιστικά. Αιτία του προβλήματος σ’ αυτή την φάση είναι ότι «όλοι οι σχεδιασμοί και τα μέτρα έχουν σοβαρές αποκλίσεις» που, λόγω και των διπλών εκλογών βεβαίως, έμειναν αμετακίνητα πίσω: ανατράπηκαν, προφανώς, έτσι, και οι όποιες παραπέρα πρωτοβουλίες ήταν να παρθούν, ώστε, να ευθυγραμμιστεί (!), ακόμη περισσότερο το προβληματικό –έτσι κι αλλιώς- «ελληνικό ζήτημα» με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Ωστόσο, έστω, σαν πολιτικό γεγονός η «εμφάνιση Μπαρόζο» στην Αθήνα είναι, εκ των πραγμάτων, μια θετική εξέλιξη. Και τούτο όχι γιατί σταματά, τρόπον τινά, το φαινόμενο της μονομερούςς παύσης (!), επισκέψεων εκ μέρους των υψηλόβαθμων αξιωματούχων της «Ένωσης», αλλά, περισσότερο διότι σε συνδυασμό με την αλλαγή της κυβέρνησης και των κινήσεων που αυτή έχει κάνει, επαναρχίζουμε να θεωρούμαστε, πλέον, και επισήμως «ευρωπαϊκό πρόβλημα» και ουχί ένα… «ξεκομμένο περιστατικό» χάριν της ιδιαιτερότητας των Ελλήνων. Και αναμφίβολα: πρόκειται εδώ για κομβικό σημείο, τόσο, για τις διεθνείς σχέσεις μας, όσο, και για τους συσχετισμούς που υπάρχουν και λειτουργούν στην Ευρώπη. Καθώς μέχρι τώρα φαντάζαμε και είμαστε, περίπου, απομονωμένοι αποτελεί αισιόδοξο μήνυμα να ξαναπροσεγγίζεται η όποια λύση ως «λύση μέσα από την Ευρώπη».

Εκτός αυτού, η επίσκεψη του προέδρου της Eυρωπαϊκής Επιτροπής απαντάει αν δεν ακυρώνει, κιόλας, τις διαδοχές των «σκληρών δηλώσεων» που έχουν αναφορά σε κέντρα με «εθνικές (και άλλες), σκοπιμότητες». Παράδειγμα: Η διενέργεια εκλογών τον προσεχή χρόνο στην επικυρίαρχη -ούτως ή άλλως- Γερμανία, και η διαφορά αντιλήψεων που επικρατεί στο εσωτερικό αυτής – τούτης της χώρας έχουν, εν πολλοίς, ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου». Οι «Φιλελεύθεροι» ή πως αλλιώς λέγεται (!), το κόμμα που… δανείζει δυνάμεις στην Καγκελάριο Μέρκελ, προκειμένου, να έχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, έχουν επιδοθεί σε ένα συντεταγμένο αγώνα κατασυκοφάντησης και υπονόμευσης της όποιας ελληνικής προσπάθειας. Εσχάτως, αυτό το έχουν κατανοήσει εξαιρετικά οι Έλληνες πολιτικοί και, εκεί που άλλοτε έμεναν απαθείς, αντιδρούν τώρα με αμεσότητα. Ασφαλώς, η τύχη των Γερμανών «Φιλελευθέρων» στις εκλογές «κρέμεται», ως γνωστόν, από «μια κλωστή»: για πολλούς και διαφόρους λόγους που δεν είναι της παρούσης, το κόμμα του Ρέσλερ προτίμησε να πολιτευτεί ως «λαϊκίστικος -εθνικός πολιορκητικός κριός» και να χαϊδεύει …«συντηρητικά αυτιά», παρά, σαν σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα που στηρίζει την κοινή προσπάθεια. Για τούτο θα κριθεί, όπως άλλωστε κρίνον