Σε ισχύ το Σύνταγμα για το Αβασίλευτο

Η Μικρασιατική καταστροφή και οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που επακολούθησαν με αποκορύφωμα την ανακήρυξη της αβασίλευτης δημοκρατίας τον Φεβρουάριο του 1924, είχαν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας εντελώς διαφορετικής πολιτειακής πραγματικότητας, η οποία καθιστούσε το σύνταγμα του 1864/1911 άνευ αντικειμένου.

Μετά από μια προσπάθεια κατάρτισης συντάγματος κατά τη διετία 1925-26, η οποία απέβη άκαρπη εξαιτίας της δικτατορίας του Πάγκαλου, νέο σύνταγμα

ψηφίστηκε από τη Βουλή τον Απρίλιο του 1927.

Σε αυτό αναγνωρίστηκε ρητά η αρχή του κοινοβουλευτισμού, καθώς ορίστηκε ότι η κυβέρνηση όφειλε να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, ενώ καθιερώθηκε για πρώτη φορά η αρχή της συνταγματικότητας των νόμων, η οποία μέχρι τότε ίσχυε μόνο βάσει συνταγματικού εθίμου.

Το σύνταγμα αυτό δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες που δημιουργήθηκαν κατά την ταραγμένη περίοδο του Μεσοπολέμου στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να παραμείνει ως επί το πλείστον κενό γράμμα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπήρχε συναίνεση ούτε καν στον ακρογωνιαίο λίθο του συντάγματος, δηλαδή πάνω στη μορφή του πολιτεύματος, καθώς η φιλοβασιλική αντιπολίτευση του Λαϊκού κόμματος δεν αναγνώρισε ποτέ την προεδρευόμενη δημοκρατία, αλλά, αντίθετα, εργαζόταν για την ανατροπή της και για την επάνοδο της δυναστείας των Γλίγμπουργκ στη χώρα.

Η αγεφύρωτη αυτή αντίθεση οδήγησε σε μια σειρά από παραβιάσεις πάνω στον τομέα των συνταγματικών ελευθεριών. Η άνοδος του Λαϊκού Κόμματος στην εξουσία και τα αποτυχημένα στρατιωτικά κινήματα του 1933 και του Μαρτίου 1935 είχαν ως αποτέλεσμα την οριστική επικράτηση των φιλομοναρχικών και τη δικτατορία του στρατηγού Κονδύλη, ο οποίος κατάργησε και τυπικά το σύνταγμα του 1927, επαναφέροντας τη μοναρχία και παράλληλα το σύνταγμα 1864/1911.

Το σύνταγμα αυτό ίσχυσε τυπικά καθ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, καταργήθηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής και επανήλθε μετά την Απελευθέρωση της χώρας, για να αντικατασταθεί με τη συνταγματική αναθεώρηση του 1952.