Πως τα κρας τεστ άλλαξαν το ντιζάιν των Ι.Χ.

Στην πραγματικότητα αυτού του είδους τα κρας τεστ αποδείχθηκαν κακοί σύμβουλοι για τους κατασκευαστές αυτοκινήτων, οι οποίοι δημιουργούσαν πολύ άκαμπτες δομικές ζώνες στη μάσκα των μοντέλων τους, ώστε να πετύχουν καλά αποτελέσματα στις δοκιμές. Αντίθετα παραμελούσαν να ενισχύσουν τον θάλαμο επιβατών, αφού στην πρόσκρουση πάνω στον τοίχο έπαιζε καθοριστικό ρόλο μόνον η δομή του μπροστινού τμήματος του οχήματος. Σε μία από τις φωτογραφίες που ανεβάσαμε, απεικονίζεται ένα κίτρινο Ford Fiesta

του 1991 να πραγματοποιεί κρας τεστ πάνω σε τοίχο, φαίνεται μάλιστα ότι όλα είναι εντάξει.

Στην πραγματική ζωή όμως, όταν συγκρούονται δύο αυτοκίνητα μεταξύ τους, εμβολίζει το ένα το άλλο. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό, όταν οι δομές των συγκρουόμενων αυτοκινήτων είναι άκαμπτες και δεν προβλέπονται ζώνες απορρόφησης της ενέργειας. Έτσι οι θάλαμοι των επιβατών διαλύονταν στην κυριολεξία και χάνονταν άδικα πολλές ζωές.

Η μεγάλη αλλαγή έγινε τη δεκαετία του 90 με την καθιέρωση νέων προδιαγραφών στα κρας τεστ και ιδίως με τη χρήση μίας μπαριέρας, που παραμορφώνεται αντί του στερεού τοίχου. Αυτές οι μπαριέρες με την κυψελοειδή δομή τους αιφνιδίασαν κάποιους αυτοκινητοκατασκευαστές. Ορισμένοι προσήλθαν στα κρας τεστ με την πεποίθηση, ότι τα μοντέλα τους θα διέλυαν τις νέες μπαριέρες. Αντί γιαυτό, είδαν όμως να παραμορφώνονται δραματικά τα ίδια τα μοντέλα τους.

Ο συγκεκριμένος τύπος πρόσκρουσης ανταποκρίνεται σίγουρα πολύ περισσότερο σε μία πραγματική σύγκρουση μεταξύ δύο αυτοκινήτων στον δρόμο, καθώς η ενέργεια διαχέεται σε όλο το αμάξωμα. Οι δοκιμές γίνονταν μετωπικά με ταχύτητα 56 χλμ./ώρα, η οποία αναθεωρήθηκε προς τα πάνω εξαιτίας των στατιστικών στοιχείων.

Σύμφωνα με αυτά, τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα καταγράφονται σε λίγο υψηλότερες ταχύτητες, γιαυτό και τα κρας τεστ πραγματοποιούνται πλέον με 64 χλμ./ώρα. Η διαφορά ταχύτητας των 8 χλμ./ώρα φαίνεται αμελητέα, στην πράξη όμως αποδεικνύεται πολύ σημαντική γιατί παράγει πολύ πρόσθετη ενέργεια πρόσκρουσης. Για να την βρείτε, υπολογίστε την ταχύτητα στο τετράγωνο και πολλαπλασιάστε το αποτέλεσμα με το μισό βάρος της μάζας του αυτοκινήτου. Ο διπλασιασμός της ταχύτητας συνεπάγεται τετραπλασιασμό της κινητικής ενέργειας, άρα και πολύ μεγαλύτερη ενέργεια πρόσκρουσης.

Για να λάβουν οι κατασκευαστές τον μεγαλύτερο αριθμό βαθμών στα κρας τεστ με ταχύτητες πρόσκρουσης 64 χλμ./ώρα πάνω σε μπαριέρες, υποχρεώθηκαν να εξελίξουν τέτοιες δομές στα σημεία πρόσκρουσης του αμαξώματος, ώστε να συνεργάζονται με το υπόλοιπο αμάξωμα. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο ενισχυμένοι θάλαμοι επιβατών και σωστά σχεδιασμένες ζώνες ασφαλείας και αερόσακοι. Τα αυτοκίνητα που αξιολογούνται με πέντε αστέρια στις δοκιμές πρόσκρουσης περιορίζουν σίγουρα σημαντικά τον κίνδυνο ενός σοβαρού τραυματισμού των επιβατών τους.

Για τους άπιστους Θωμάδες, αναρτήσαμε το βίντεο που ακολουθεί και πραγματοποιήθηκε από τη γερμανική λέσχη αυτοκινήτου ADAC, ώστε να καταδειχθεί πόσο έχουν βελτιωθεί τα επίπεδα παθητικής ασφάλειας στα σημερινά αυτοκίνητα σε σχέση με το παρελθόν. Η λέσχη πραγματοποίησε ένα κρας τεστ μεταξύ ενός Ford Sierra του 1987 και ενός πολύ μικρότερου, αλλά σύγχρονου Ford Fiesta. Η σύγκρουση έγινε με 56 χλμ./ώρα και το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό και κατανοητό ακόμη και για όσους δεν γνωρίζουν γερμανικά. Το μεγαλύτερο Sierra διαλύεται και ο οδηγός του διατρέχει κίνδυνο θανατηφόρων τραυματισμών, ενώ αντίθετα ο θάλαμος του μικρού Fiesta προστατεύει άριστα τους επιβάτες του. Νομίζουμε, ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αντιληφθούμε, πόσα χρωστάμε στα κρας τεστ νέου τύπου της τελευταίας εικοσαετίας!

(Πηγή: Autoreport.gr)