Όταν οι «προφήτες» κάνουν λάθος…

Από τα χείλη του κρεμόμασταν, αλλά, και τούτος «ανέκρουσε πρύμναν» : Ο γνωστός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί -ναι, αυτός που είχε προβλέψει την αμερικάνικη κρίση του 2006, την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ (Grexit) αλλά… παραλλήλως ήταν και σύμβουλος του Γ.Α. Παπανδρέου- παραδέχτηκε, λίαν προσφάτως, στο γερμανικό «Der Spiegel» ότι : «Έκανα λάθος πρόβλεψη (!), η Ελλάδα δεν έφυγε από το ευρώ!!». Αιτιολογώντας, μάλιστα, αυτός – τούτος ο «πολύς» την λάθος «προφητεία», τόνισε ότι «την περασμένη χρονιά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα»

πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή ριζοσπαστική στροφή με το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων. Νομίζω (κατέληξε), ότι όλοι εξεπλάγησαν απ’ αυτό (…)».

Κατά τον «προφήτη» Ρουμπινί, λοιπόν, η παρέμβαση Ντράγκι ήταν η, αποφασιστικής σημασίας, κίνηση για την διάσωση του ευρώ και, άρα, ο Ιταλός πρόεδρος της Ε.Κ.Τ ήταν ο κυρίως υπεύθυνος, ώστε, να μην επαληθευθεί «προφητεία» του για άλλη μία φορά. «Προφήτης», όμως, του οποίου οι προφητείες μένουν, περίπου, κενό γράμμα, δεν μπορεί να είναι… «προφήτης», αλλά, ένας κοινός καταστροφολόγος ή επί τω θεολογικότερω ένας εσχατολόγος του οποίου ο λόγος δεν πραγματώνεται στην εξέλιξη των γεγονότων. Όθεν : μπορεί να μπει κι αυτός –όπως και τόσοι άλλοι άλλωστε- στην «λίστα» των υπόπτων για σκόπιμες ενέργειες και παιχνίδια, ώστε, πολλοί να κερδοσκοπήσουν και άλλοι, -πολλοί περισσότεροι, να βρεθούν στην δίνη μιας ανείπωτης φτώχειας και ανέχειας.

Και τούτο, διότι, -στο μεταξύ- «στην Ελλάδα που θα έφευγε από το ευρώ μεσ’ το 2012» πάρθηκαν τόσα μέτρα, όσα, δεν είχαν ληφθεί από συστάσεως της ευρωζώνης : η «μεσαία τάξη» έχει εξαφανιστεί εντελώς, οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι, βεβαίως, αρκετά πλουσιότεροι. Ήγουν : ο κοινωνικός ιστός της χώρας έχει αποσαρθρωθεί και κει που πιο πριν βασίλευε μια «ισορροπία τρόμου» τώρα βασιλεύει μια Α – ταξία και μια Α – παξία χωρίς προηγούμενο. Μια πρωτοφανής κατάσταση που, ως οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, δεν θυμίζει δυτικό ευνομούμενο κράτος, αλλά, ομοιάζει με παρείσακτο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό μέγεθος, έτοιμο -είναι γεγονός- να κατασπαραχτεί από την συντεταγμένη ντόπια (sic), και υπερεθνική ολιγαρχία.

Γίνεται σαφές, λοιπόν, ότι αν οι θαυμαστοί συστημικοί παίκτες –συντελεστές ανάλυσης και δράσης- πέφτουν τόσο έξω στις εκτιμήσεις τους (όσον αφορά την, έτσι κι αλλιώς, συστημική επίλυση του προβλήματος), τότε τι μπορούμε, άραγε, να περιμένουμε από τους εγχώριους «προφήτες» και «μεσσίες» που -όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά- έχουν απροσχημάτιστα ενδώσει στα θεωρητικά και εφαρμοστικά θέσφατα των δανειστών; Η «συστημική ανάλυση και λύση» που ήταν για πολλούς ο μόνος δίαυλος εξόδου από την κρίση, μπορεί «απ’ ώρα σ’ ώρα» να καταστεί μια διαδικασία χωρίς αντίκρισμα : μια, εν πολλοίς, «ολέθρια εικαστική υπόθεσις» που βγάζει ξανά και ξανά στην καταστροφή.