Όρμα Τζακ ή βάστα Μέρκελ;

Κρητική σαλάτα, ψάρι με λαχανικά, εγχώριο λευκό κρασί και ως επιδόρπιο γλυκό του κουταλιού με παστέλι. Στο εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης με πανοραμική θέα στον ιερό βράχο και το Παρθενώνα η συζήτηση των δυο συνδαιτυμόνων θα περιλάμβανε , λογικά , και κάποιο κλασικό ξεκοκάλισμα. Και όχι μόνο της σφυρίδας.

Εξάλλου τόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιού δεν περίμεναν να γευματίσουν για να διαπιστώσουν

ότι το ψαροκόκαλο του χρέους έχει σφηνώσει απειλητικά στο λάρυγγα της χώρας. Η πρωτοφανής και αδυσώπητη ύφεση που έχει θυελλωδώς ενσκήψει στην Ελλάδα διατηρεί για έκτη συνεχή χρονιά την αίσθηση της ασφυξίας αναλλοίωτη. Το χειρότερο είναι ότι πριν το αναπόφευκτο “σκάσιμο” της οικονομίας, η χώρα πρέπει να ταλαιπωρηθεί εμπλεκόμενη στις μυλόπετρες ενός φαύλου κύκλου.

Η πορεία είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη αλλά δεν βγάζει πουθενά . Δάνεια για αποπληρωμή του χρέους – μνημόνια με άδικες περικοπές που προκαλούν ύφεση και μεγεθύνουν το χρέος – νέα δάνεια και νέα μνημόνια που απαιτούν επί πλέον θυσίες και “νέο κούρεμα”», κ.ο.κ.

Αποτέλεσμα ένας αέναος κατήφορος απαξίωσης που σπρώχνει τη χώρα σε κοινωνικό τέλμα και τους απογοητευμένους πολίτες της στην εξαθλίωση. Εκτός πια αν η Ελλάδα επιτύχει οικονομική ανάπτυξη με 1, 5 εκατ ανέργους, ή έλθει σε συμφωνία με τους δανειστές για να προχωρήσει στη διαγραφή του χρέους της Πράγμα, βέβαια, που μπορεί να γίνει και μονομερώς.

Ο Αμερικανός αξιωματούχος το διατύπωσε κομψά λέγοντας ότι «οι Έλληνες έχουν δύσκολες αποφάσεις μπροστά τους». Αντίθετα η ελληνική πλευρά αντέταξε σάλτσες και γαρνιτούρες για να καλύψει το ακανθώδες ψαροκόκαλο, τονίζοντας ότι «έχει πλέον καλυφθεί το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος».Όπως επισημαίνουν οι Financial Times, αυτή η στάση ενδεχομένως ερμηνεύεται επειδή ο πρωθυπουργός της Ελλάδας έχει κρυφή πληροφόρησης πως η Ευρωζώνη θα συμφωνήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους και σε περαιτέρω επιμήκυνση των δανείων και μειώσεις των επιτοκίων. Κοινώς επειδή έχει “μυριστεί” ή ελπίζει ότι η Ευρώπη θα ρίξει νερό στο κρασί της.
Παρόλα αυτά, πέρα από τις αβρότητες, τα “γλυκά μάτια” και τις διπλωματικές προσεγγίσεις καλό θα ήταν η συγκυβέρνηση να λαμβάνει υπόψη της ότι ΗΠΑ και Γερμανία αποτελούν πλέον τις δύο άκρες μιας τεταμένης διελκυστίνδας. Και όχι μόνο επειδή οι Αμερικανοί επιθυμούν οι εύπορες χώρες της Ευρωζώνης να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την τόνωση της καταναλωτικής ζήτησης στην Ευρώπη , ενώ οι Γερμανοί δυσφορούν επειδή επιμένουν στη συνέχιση της περιοριστικής πολιτικής. Εδώ πρόκειται για κανονική αντιπαράθεση για το ποιος τελικά θα φορτωθεί τα βάρη και τις ζημιές αυτής της κρίσης.
‘Ήδη το ΔΝΤ, εκπροσωπώντας τις ΗΠΑ και άλλες ανερχόμενες οικονομίες, που έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα προς τη Γερμανία και την Ευρωζώνη, πιέζει για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους. ‘Οχι αλά PSI που διέλυσε οικονομικά τα εγχώρια ασφαλιστικά ταμεία , έπληξε ανεπανόρθωτα τις Ελληνικές τράπεζες και κατέστρεψε όσους άτυχους ιδιώτες ομολογιούχους εμπιστεύτηκαν το ελληνικό κράτος. Αυτή τη φορά επιζητούν κούρεμα στα ομόλογα που κατέχει ο λεγόμενος «επίσημος τομέας», δηλαδή τα κράτη – μέλη και η ΕΚΤ.
Η συγκεκριμένη λογική στοχεύει προφανώς στη Γερμανία. Αφού κερδοσκόπησε με εργαλείο την Ευρωζώνη αλλά και επωμίστηκε, επειδή τη βόλευε , τα μεγαλύτερα βάρη για τη διάσωσή του ευρώ, φτάνει ο καιρός για να υποστεί και κάποια χασούρα. Έτσι κι αλλιώς οι Αμερικανοί θεωρούν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι πλέον βιώσιμο ενώ το ΔΝΤ αποκλείει οποιαδήποτε μελλοντική στήριξη στην Ελλάδα. Δεδομένου ότι προσεχώς οι χώρες της Ευρωζώνης θα επιδοθούν σε μια αμείλικτη ανταγωνιστική κούρσα για νέα δάνεια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τα υψηλά χρέη τους, το σκηνικό προβάλει αδιέξοδο.

Με λίγα λόγια δίχως ψαλίδισμα¨του χρέους η επιζήμια Γερμανική εμμονή στη δημοσιονομική πειθαρχία ισοδυναμεί με χρεωκοπία και ολέθριες συνέπειες για τις καταρρέουσες οικονομίες του Ευρωπαϊκού Νότου. Υπό αυτές τις περιστάσεις η Μέρκελ έχει λόγους να ανησυχεί γιατί αν τυχόν αποδεχθεί ένα κούρεμα στην Ελλάδα αυτό θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου καθώς οι σφοδροί άνεμοι που θα απελευθερωθούν θα επεκταθούν μοιραία και σε άλλες υπερχρεωμένες Ευρωπαϊκές χώρες .
Γεγονός που, αν συμβεί, σημαίνει πολλαπλά οικονομικά πλήγματα για τη Γερμανία καθώς και πριόνισμα της ηγεμονίας της στην Ευρώπη. Ο κίνδυνος, όμως, για την Ελλάδα δεν εντοπίζεται από το ποιος θα γονατίσει πρώτος σε αυτή την Αμερικανογερμανική κόντρα αλλά από τη δυσοίωνη επίγνωση ότι όταν τσακώνονται στο βάλτο τα βουβάλια τη πληρώνουν πάντα τα βατράχια. Οπότε ας κρατάμε μικρό καλάθι πριν ταχθούμε υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς ως οπαδοί που έλκονται από συνθηματολογία τύπου ” Όρμα Τζακ ή βάστα Μέρκελ”.