ΟΙ ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ, Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΓΚΡΙ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ» ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Ο σάλος που έχει ξεσπάσει με τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις είναι δικαιολογημένος. Είναι όμως και υποκριτικός. Όλοι γνωρίζουν πως όλοι παρακολουθούν όλους.

Δεν είναι μόνον οι Αμερικάνοι, είναι και οι Γερμανοί, είναι και οι Γάλλοι και οι Βρετανοί και οι Ρώσοι και οι Κινέζοι και οι Έλληνες και οι Τούρκοι. Όλοι.

Με δικαιολογία την προάσπιση του «εθνικού συμφέροντος» έχει στηθεί ένα παγκόσμιο δίκτυο «κλειδαρότρυπας» που στις μέρες μας, λόγω και της αλματώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας, έχει προσλάβει πρωτοφανείς, και ασύλληπτες για το νου του «αμύητου», διαστάσεις.

Οι μυστικές

υπηρεσίες, από την υπερδύναμη μέχρι την πιο μικρή και ανίσχυρη χώρα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να μάθουν τα «μυστικά» του άλλου. Είτε αυτός είναι εχθρός ή αντίπαλος είτε ακόμη και σύμμαχος ή φίλος. Αυτός εξάλλου είναι και ο ρόλος τους.

Η κατασκοπεία μαζί με την πορνεία είναι από τα αρχαιότερα επαγγέλματα. Και φυσικά δεν περιορίζεται στην πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, αλλά ανθεί και στον κόσμο των επιχειρήσεων, ιδίως των μεγάλων, που προσπαθούν, με κάθε τρόπο, να μάθουν τα σχέδια των ανταγωνιστών τους, ενώ εκτείνεται και σε κάθε εκδήλωση του δημοσίου βίου των ανθρώπων.

Και μόνον τα βιβλία που έχουν γραφτεί ή οι κινηματογραφικές ταινίες που έχουν γυριστεί είναι αποκαλυπτικές για το τι συμβαίνει πίσω από τις κουρτίνες και την καθημερινότητα.

Βέβαια υπάρχουν όρια και φραγμοί που θέτουν διεθνείς συμβάσεις, νόμοι, συντάγματα και τα δικαστήρια. Σχεδόν πάντα όμως ανακαλύπτονται προσχήματα, όπως π.χ. η τρομοκρατία, για να ακυρώνονται. Η επίκληση των «ειδικών συνθηκών» και των «εκτάκτων περιστάσεων» είναι μονίμως η αιτιολογία για να καλύπτονται οι υπερβάσεις και οι παρανομίες.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν οι υποκλοπείς συλλαμβάνονται ή ξεμπροστιάζονται -όπως συνέβη τώρα με τις ΗΠΑ από τις αποκαλύψεις του πρώην πράκτορά τους Σνόουντεν. Όταν οι «βρωμιές» βγαίνουν στην επιφάνεια αρχίζει ένας κύκλος συγκρούσεων, προκειμένου -και αφού συμψηφιστούν κέρδη και ζημίες- να επιτευχθεί μια νέα ισορροπία συμφερόντων μεταξύ των αντιμαχομένων.

Μάλιστα, βασίμως κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι οι συνήθως οι «βρωμιές» αποκαλύπτονται ακριβώς γι’ αυτό το σκοπό° για να διευθετηθούν συμφέροντα. Και όσο πιο μεγάλα είναι τα προς διευθέτηση συμφέροντα τόσο πιο εντυπωσιακές είναι και οι αποκαλύψεις.

Είναι το παιχνίδι των εκβιασμών που όταν δεν τελεσφορεί στο παρασκήνιο, γίνεται δημόσια προκειμένου, κάτω και από την κατακραυγή της κοινής γνώμης και την ηθική απαξία για τον διαπράττοντα την παρανομία, να παραχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Δεν είναι δε λίγες οι φορές που οι αποκαλύψεις δεν γίνονται από τον υφιστάμενο την παρανομία ή για να διορθωθεί η αδικία σε βάρος του, αλλά για να εξυπηρετηθούν άλλα συμφέροντα τα οποία ίσως να μην δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας.

Ενώ δηλαδή εμείς βλέπουμε, με αφορμή την παρακολούθηση του τηλεφώνου της καγκελαρίου Μέρκελ, να τσακώνονται η Γερμανία με τις ΗΠΑ είναι πιθανόν εκτός από οφέλη που θα έχει η Γερμανία να επωφεληθούν (από τον άγνωστο πόλεμο των κατασκόπων) και κάποιοι άλλοι, που πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοί και τι είναι.

Εκείνον πάντως που ειλικρινά δεν κατάλαβα, για να έρθω και στα δικά μας, είναι ο Θόδωρος Πάγκαλος. Γιατί πετάχτηκε ξαφνικά σαν δυσάρεστη οσμή για να πει ότι και μεις οι Έλληνες παρακολουθούσαμε τους Αμερικάνους.

Δεν πιστεύω όλες αυτές τις ανοησίες που λέγονται, ό,τι δήθεν το έκανε για να βοηθήσει τους Αμερικάνους -σιγά μην είχαν οι Αμερικάνοι ανάγκη συνηγορίας από έναν συνταξιούχο Έλληνα πολιτικό. Ούτε (θέλω να) πιστεύω πως το έκανε επειδή -όπως, επίσης αστόχαστα, λέγεται- ήθελε να ευτελίσει το θέμα ώστε να μην ληφθούν σοβαρά αποκαλύψεις που ενδεχομένως να αφορούν τα καθ’ ημάς και στις οποίες εμπλέκεται ο ίδιος ή κάποιοι άλλοι. Ούτε θεωρώ ότι με τον τρόπο του ήθελε να στείλει «μήνυμα» προς κάποιους πως γνωρίζει κι αυτός πράγματα και άρα να εξαιρεθεί των αποκαλύψεων η εποχή που ήταν υπουργός Εξωτερικών.

Γίγαντας με μυαλό μωρού παιδιού πάντως δεν είναι ο Πάγκαλος ώστε να μην καταλαβαίνει ό,τι αυτά που είπε εκθέτουν και τη χώρα και τον ίδιο. Πανέξυπνος είναι. Και γι’ αυτό τείνω να συμφωνήσω με την άποψη είτε ότι «του ανέβηκε», όπως μου είπε κάποιος γνωστός του, «το ζάχαρο» είτε, όπως μου είπε κάποιος άλλος, «στα 75 του βρήκε ένα τρόπο να διασκεδάσει».

Και τείνω να πιστέψω αυτά επειδή ο Πάγκαλος γνωρίζει πως το θέμα των υποκλοπών όπως αιφνιδίως ανέβηκε έτσι και αιφνιδίως θα φύγει από τη διεθνή επικαιρότητα. Και ούτε πρόκειται να έχει καμιά τύχη στα δικαστήρια οποιαδήποτε προσφυγή κατά Πάγκαλου.

Φυσικά, επειδή εδώ είναι …Μπαλκάνια, μην αποκλείεται να μπλέξουν οι γραμμές μας και να έχουμε πολλά «παράσιτα» ήγουν πολιτικές παρενέργειες, μεγαλύτερες από αυτές που σημειώνονται στις σχέσεις των ΗΠΑ με τη Γερμανία.

Δεν αποκλείεται οι υποκλοπές να επιχειρηθεί για μια ακόμη φορά να γίνουν εμβρυουλκός εξελίξεων, με αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, ανάσχεση μιας πιθανής προοπτικής διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερες ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα.

Υπάρχει βλέπετε και ο Κώστας Καραμανλής και κυρίως ορισμένοι «Καραμανλικοί» που θέλουν να ξαναμπούν στο πολιτικό παιχνίδι με ιστορίες του 2005, αλλά και κάποια «γκρίζα κουστούμια» της (παρα)εξουσίας που ζουν και θρέφονται από τις πολιτικές ανωμαλίες…