ΟΙ ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΙΟ, ΤΗ ΒΑΣΤΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΪΧΣΤΑΝΓΚ…

Όσο σωστό είναι να διαφημίζει η κυβέρνηση τις συμφωνίες για τον ΤΑΠ και με την COSCO, άλλο τόσο είναι λάθος η αντιπολίτευση να τις καταγγέλλει και να τις απαξιώνει. Όσο σωστό είναι η κυβέρνηση να εκπέμπει μηνύματα αισιοδοξίας, άλλο τόσο είναι λάθος η αντιπολίτευση να βλέπει παντού καταστροφή.

Η ψυχολογία είναι βασικός παράγοντας στην οικονομία. Ένα εύκρατο οικονομικό κλίμα μπορεί να επηρεάσει θετικά τις αγορές και να προσελκύσει επενδύσεις, κάτι στο οποίο συμφωνούν, και οι μεν και οι δε, ότι είναι αναγκαία συνθήκη για να αντιμετωπιστεί

Εκ παραλλήλου όμως, είναι λάθος της κυβέρνησης να προπαγανδίζει ότι οσονούπω φτάνει η ανάκαμψη και η έξοδος από το τούνελ. Γιατί απλούστατα κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Και είναι σωστό η αντιπολίτευση αυτό να το επισημαίνει. Αυτός εξάλλου είναι και ο ρόλος της. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση κάνουν όμως ένα θεμελιακό λάθος. Δεν λένε την αλήθεια στον λαό για τις πολιτικές που ακολουθούν και τις συνέπειες που αυτές έχουν.

Η κυβέρνηση έπρεπε εξαρχής να πει ότι η επιλογή να μείνουμε στην ευρωζώνη συνεπάγεται αυτές κι αυτές τις θυσίες. Συγκεκριμένα πράγματα. Όχι γενικά ότι θα ήταν καταστροφή αν βγούμε. Ούτε ότι θα μείνουμε από καύσιμα, φάρμακα και πρώτες ύλες. Δίπλα σε αυτά να προσθέσει ότι θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι θα φτωχύνουμε κι άλλο. Το ΑΕΠ θα πέσει στα 140 δισ. Οι μισθοί και οι συντάξεις θα γίνουν όντως Βουλγαρίας. Η ανεργία θα μεγαλώσει. Επιχειρήσεις, ακόμη και υγιείς, θα καταστραφούν. Το χρέος θα «κουρεύεται», αλλά θα συνεχίσει, ως Λεβιάθαν, να αφανίζει το έθνος. Τον «απολεσθέντα παράδεισο» θα κάνουμε πολλά χρόνια να τον ξαναβρούμε, αν τον ξαναβρούμε.

Το ίδιο έπρεπε να πράξει και η αντιπολίτευση. Ενώ επισημαίνει όλα τα παραπάνω προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτή θα τα καταφέρει μένοντας στην ευρωζώνη. Λες και η πολιτική σ’ ένα σύνθετο περιβάλλον ανοιχτής και παγκοσμιοποιημένης οικονομίας είναι πρόβλημα μόνον χειρισμών και προσώπων ή θέμα μαγκιάς και απειλών του ενός κομματιού -του εθνικού- του παζλ. Το ορθό θα ήταν να υποδείξει έναν άλλο δρόμο, εκτός ευρωζώνης. Δεν το κάνει όμως γιατί κι αυτή αρνείται να πει τις συνέπειες που θα έχει αυτή η επιλογή. Που θα ‘ναι εξίσου επώδυνες. Και τελικά θα οδηγήσει εκτός ευρωζώνης.

Με απλά λόγια, η μεν κυβέρνηση ενώ ορθά, κατ’ εμέ, επιλέγει τον δρόμο της ευρωζώνης, αποκρύπτει τις συνέπειες της παραμονής και περιγράφει τι θα συνέβαινε σε περίπτωση αποχώρησης. Λέγοντας όμως τη μισή αλήθεια δεν προετοιμάζει το λαό, απλώς τον φοβίζει, με αποτέλεσμα το χάσμα μεταξύ πολιτικών και πολιτών να διευρύνεται.

Η δε αντιπολίτευση, ενώ ορθά επισημαίνει τις συνέπειες που έχει η επιλογή παραμονής στην ευρωζώνη, αποκρύπτει τις συνέπειες που θα έχει μια πιθανή έξοδος από αυτή. Λέει λοιπόν κι αυτή μισές αλήθειες και δεν προετοιμάζει το λαό για το plan B. Προφανώς το κάνει επειδή η έξοδος από την ευρωζώνη είναι μειοψηφική άποψη, αλλά και γιατί δεν έχει και η ίδια τις κατάλληλες επεξεργασίες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Το αποτέλεσμα της πολιτικής της «μισής αλήθειας» και των δύο είναι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να επιλέγει την παραμονή στην ευρωζώνη και ταυτόχρονα να διαφωνεί με τις συνέπειες (τα μέτρα που ελήφθησαν και λαμβάνονται) που αυτή έχει! Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται, αναπτύσσονται κεντρόφυγες τάσεις στα κόμματα εξουσίας και αυξάνεται η επιρροή των αντισυστημικών δυνάμεων.

Η αλήθεια, με βάση τις επιλογές που έγιναν και εδώ που βρισκόμαστε, είναι μία: Κάποια στιγμή, εάν αλλάξει στάση απέναντι στο πρόβλημα της υπερχρέωσης η Ευρώπη και η χώρα μας ανασυγκροτηθεί παραγωγικά, τα πράγματα θα γίνουν πιο εύκολα. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό ο δρόμος είναι μακρύς και ανηφορικός. Έχουμε πολύ κουπί να τραβήξουμε ακόμα. Ακόμη και να βελτιώνονται κάποια δημοσιονομικά μεγέθη, η πραγματική κατάσταση στην αγορά και την κοινωνία θα συνεχίσει, για αρκετά χρόνια, να είναι απογοητευτική. Ούτε πάτος στο βαρέλι μπήκε ούτε success story έχουμε.

Η κρίση θα συνεχιστεί με ανοδικές και καθοδικές εξάρσεις. Και οι πολίτες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό. Πρέπει οι πολιτικοί, αλλά και οι συντελεστές διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, να τους το πουν. Ανοικτά και καθαρά. Η συνεχής εναλλαγή του κρύου με τη ζέστη μπορεί να είναι καλή μέθοδος για ανάκριση ή βασανιστήρια, όμως το πινγκ πονγκ μεταξύ προσδοκίας και διάψευσης δρα διαλυτικά στην κοινωνική συνοχή και οδηγεί τους πολίτες είτε στο Δρομοκαΐτιο με συμπτώματα αυτοκτονικού ιδεασμού και σχιζοφρένειας είτε στους δρόμους για να …καταλάβουν τη Βαστίλη, τα Χειμερινά Ανάκτορα ή για να κάψουν το Ράϊχστανγκ.

Εχθές είχαμε τρεις καλές ειδήσεις: Τον ΤΑΠ, την Cosco και την εντυπωσιακή ανακεφαλαιοποίηση της Πειραιώς. Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε τρεις κακές ειδήσεις: Το φιάσκο της ΔΕΠΑ, το «μαύρο» στην ΕΡΤ και την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Τις επόμενες ημέρες μπορεί να έχουμε και καλές και κακές ειδήσεις. Η χώρα έτσι θα πορεύεται. Δεν χρειάζονται λοιπόν αλαλαγμοί χαράς ή κλαυθμοί και οδυρμοί. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας…