Οι αιματοβαμμένοι δρόμοι της Μεσογείου

Δεν είχε καλά- καλά ξημερώσει. Το πρώτο σήμα «ατυχήματος» έφτασε λίγο πριν το ξημέρωμα. Η γραμμή του ορίζοντα είχε χαθεί και στο αμυδρό φως δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις που τελείωνε η θάλασσα και που άρχιζε ο ουρανός. Ο εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης της Μάλτας είπε ότι γύρω στις 5 το πρωί έλαβαν την πληροφορία για ένα «σημαντικό ατύχημα» . Η νέα τραγωδία στην Λαμπεντούζα. Οι άνθρωποι στη στεριά μπόρεσαν και διέκριναν τις σκοτεινές μορφές πάνω στο καράβι και την απέραντη

Πάνω στο πλοιάριο ήταν μερικές εκατοντάδες ψυχές. Η ανθρώπινη μάζα λικνιζόταν επικίνδυνα καθώς τα κύματα χτύπαγαν ανελέητα την πλώρη. Μια γυναίκα πίσω της ούρλιαζε. Το παιδί της χάθηκε στα κύματα. Η Μίρα κοίταξε προς τη στεριά. Ήταν καλυμμένη από την κορυφή ως τα νύχια με μια βρώμικη μπούρκα. Βρισκόταν πάνω από 13 μέρες στη θάλασσα. Το μακρύ ταξίδι κράτησε τρεις μήνες. Είχε ξεκινήσει από ένα χωριό της Ερυθραίας. Ένα μήνα έκαναν να διασχίσουν την έρημο της Σαχάρας. Στο αμυδρό φως διέκρινε μια αμυδρή άσπρη λουρίδα και άκουσε ένα μουρμούρισμα. Την αυγή θα βρισκόταν στην Λαμπεντούζα. Ο ουρανός στα όνειρα της στέκεται πολύ ψηλά. Την ημέρα που έφυγε από το σπίτι της, ο πόλεμος είχε ξεσπάσει στους δρόμους της πόλης της. Η μάνα της πούλησε τα κοσμήματα, τα χωράφια και το σπίτι της για το εισιτήριο που θα της εξασφάλιζε μια θέση στην Ευρώπη.

Πόσοι από αυτούς τους θανάτους θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί; Οι αριθμοί γίνονται το άλλοθι της αναλγησίας. Οι δηλώσεις συμπόνιας του Ενρίκο Λέτα και του Προέδρου της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δεν θα ξορκίσουν τα φαντάσματα. «Μαμά, μπαμπά, σας γράφω για να μην ανησυχείτε. Είμαι καλά και η Ευρώπη μου φαίνεται σαν επίγειος παράδεισος».

Οδός Δυτικής Μεσογείου, οδός Ανατολικής Μεσογείου, Απουλία ,Καλαβρία. Τα δουλεμπορικά δεν σταματούν να πηγαινοέρχονται από την Αφρική στην Ευρώπη. Στοιβαγμένες στα αμπάρια ανθρώπινες ψυχές καταφεύγουν στους πιο επικίνδυνους μεταναστευτικούς δρόμους. Οι περισσότεροι δεν θα καταφέρουν να φτάσουν στον πολυπόθητο προορισμό. Θα χαθούν στα νερά της Μεσογείου.

Η Μίρα, η Σάντα, η Λεϊλά, οΤζαλίλ, ο Σαλίμ, είναι μερικοί από τους διασωθέντες της πιο πρόσφατης τραγωδίας στις ακτές της Λαμπεντούζα. Να ένας τόπος , είχε σκεφτεί ο Τζαλίλ , ο οποίος όχι μόνο απείχε χιλιόμετρα μακριά από τη δυστυχία που είχε γνωρίσει αλλά έκανε και το μεγαλύτερο βάσανο να μοιάζει σαν ευτυχία. Οι σκιές γυάλιζαν στο νερό. Οι ακτίνες του ήλιου έκοβαν φέτες το πρόσωπο της.

Οι κάτοικοι της Λαμπεντούζα άκουγαν τα ουρλιαχτά και το θόρυβο που έκαναν τα σώματα καθώς έπεφταν στο νερό. Η Ευρώπη προστατεύει τα σύνορα της αδιαφορώντας για τους απελπισμένους που πνίγονται στην πόρτα της. Η δήμαρχος του νησιού , Τζούζι Νικολίνι, ζήτησε να ανοίξουν οι «ανθρωπιστικοί διάδρομοι» για την διέλευση των προσφύγων.

Θάνατος και γέννηση μαζί. Οι συγκλονιστικές ιστορίες των επιζώντων προσφύγων του ναυαγίου της Λαμπεντούζα σοκάρουν την πολιτισμένη Δύση. Μέχρι να συνέλθει από τις εφιαλτικές εικόνες με τα εκατοντάδες φέρετρα παρατεταγμένα στη σειρά, κάποιο άλλο πλοιάριο θα μεταφέρει απελπισμένους πρόσφυγες στην Ευρώπη. Μετανάστες από το Ιράκ και τη Συρία προσπαθούν να περάσουν από τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά. Τον περασμένο Αύγουστο, 24 άτομα έχασαν τη ζωή τους, όταν η βάρκα τους βυθίστηκε έξω από τα τουρκικές ακτές, κατευθυνόμενη προς τη Λέσβο.

«Είστε δολοφόνοι», φώναζαν οι κάτοικοι της Λαμπεντούζα στον Λέτα και Μπαρόζο. Έβλεπαν από μακριά τους ανθρώπους που πνίγονταν και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να τους σώσουν. Αλιευτικά ιταλικά σκάφη έκαναν κύκλους γύρω από το μισοβυθισμένο πλοιάριο και μετά έφυγαν. Η ιταλική νομοθεσία απαγορεύει στα πληρώματα να σπεύσουν προς βοήθεια.

«Επιπλέαμε επί πέντε ώρες και κρατιόμαστε από τα νεκρά σώματα των συντρόφων μας». Οι λεπτομέρειες είναι ανατριχιαστικές. Ο δρόμος για τον παράδεισο που λέγεται «Ευρώπη» μοιάζει με κόλαση του Δάντη. Κάποιοι από τους διασωθέντες μίλησαν για πυροβολισμούς που έπεσαν στο κατάστρωμα. Άλλοι έκαναν λόγο για το νεκρό βρέφος που γεννήθηκε ζωντανό και ύστερα χάθηκε στα κύματα της Μεσογείου. Η θάλασσα πήρε για λίγο φωτιά. Οι κάτοικοι δάκρυσαν στην απέναντι όχθη. «Η Ευρώπη- φρούριο» μοιάζει με φάντασμα. Οι απελπισμένοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον. Η τραγωδία της Λαμπεντούζα ίσως να αφυπνίσει συνειδήσεις για μια πιο ουσιαστική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Μια ευρωπαϊκή πολιτική χωρίς ξενοφοβικά χαρακτηριστικά.

«Μαμά, μπαμπά, είμαι καλά» Το μήνυμα δεν θα φτάσει ποτέ στους γονείς του. Η βάρκα βούλιαξε. Μόλις ένα χιλιόμετρο από τις ακτές της Λαμπεντούζα. Οι εικόνες από την κόλαση θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν τα όνειρα μας.