Ο ΜΙΡΟΣΛΑΒ ΚΛΟΖΕ, Η ΤΟΝΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ...

Χθες αργά βράδυ ή πιο σωστά σήμερα νωρίς τα ξημερώματα, αφού η ώρα ήταν 1:30, χτύπησε το τηλέφωνο. «Τι είναι αυτό; Είναι αλήθεια; Κέρδισε η Γερμανία 7-1 τη Βραζιλία;» Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο φίλος μου ο Γιώργος. Μόλις είχε ξυπνήσει για να πάει να δουλέψει. Δεν είχε δει τον ημιτελικό. Πριν μερικές ώρες τον είχα πάρει τηλέφωνο για να έλθει να δούμε μαζί το ματς. Κοιμόταν. Όταν ξύπνησε και είδε το σκορ δεν μπορούσε να το πιστέψει. Όπως κανείς άλλωστε. Ούτε και μεις που βλέπαμε τον αγώνα. Ήταν απίστευτο, ήταν εξωπραγματικό. Πέντε γκολ

σε 18 λεπτά δεν θα πρέπει να έχει ξανασυμβεί σε τέτοιου επιπέδου διοργάνωση και μάλιστα μεταξύ δύο ομάδων τέτοιας δυναμικότητας, όπως η Βραζιλία και η Γερμανία.

Ακόμη και ο πιο «άρρωστος» Γερμανός δεν θα στοιχημάτιζε πως στο 29' η ομάδα του Γιοακίμ Λεβ θα κέρδιζε με 5-0 την Βραζιλία και μάλιστα στην έδρα της. Δεν είναι απλώς η μεγαλύτερη σε έκταση ήττα στην ιστορία της Σελεσάο, είναι ο διασυρμός, η ακραία ταπείνωση, ο πλήρης εξευτελισμός της. Δεν είχε συμβεί ποτέ και δεν νομίζω να υπάρξει ξανά. Ούτε τέτοια ήττα της Βραζιλίας ούτε τέτοια νίκη της Γερμανίας. Ούτε καν τέτοιο σκορ σε Μουντιάλ ανάμεσα σε δύο τέτοιου επιπέδου ομάδες. Η στατιστική λέει πως στο παρελθόν έχουμε άλλες δέκα περιπτώσεις που σημειώθηκαν μεγαλύτερης έκτασης νίκες ή ήττες (αναλόγως τι προτιμάτε) σε παγκόσμια ποδοσφαιρική διοργάνωση. Μόνον που αυτές ήταν σε βάρος ομάδων όπως η Κούβα, η Κορέα, η Αϊτή, η Σαουδική Αραβία, το Σαλβαδόρ. Χώρες που δεν φημίζονται για τις ποδοσφαιρικές τους περγαμηνές.

Σκορ 7-1 σε βάρος της πεντάκις πρωταθλήτριας κόσμου είναι ανήκουστο. Σκορ 7-1 σε βάρος της χώρας που οι κάτοικοί της γεννιούνται και πεθαίνουν για το ποδόσφαιρο μπορούσε να συμβεί μία και μόνη φορά στους αιώνες των αιώνων. Και συνέβη χθες. Στις μέρες μας. Δεν ξέρω αν πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας ευλογημένους ή καταραμένους που ζήσαμε αυτό το γεγονός, αλλά το σίγουρο είναι πως η ντροπή για τους Βραζιλιάνους θα είναι αιώνια, όπως αιώνια θα είναι και η δόξα για τους Γερμανούς.

Λένε πως στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Συνήθως όμως ο καλύτερος κερδίζει. Και η Γερμανία, χθες, δεν ήταν απλώς καλύτερη ήταν παρασάγγας μακράν καλύτερη ομάδα από αυτό το ποδοσφαιρικό έκτρωμα που ονομάζονταν Βραζιλία. Όχι 7-1, ακόμη και 10-0 μπορούσε να κερδίσει. Όποια στιγμή ήθελε έβαζε γκολ ή για να είμαι πιο ακριβής ανά πάσα στιγμή αυτή η Βραζιλία μπορούσε να φάει γκολ.

Λένε επίσης πως αυτή είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου. Δεν είναι αλήθεια. Η μαγεία του ποδοσφαίρου είναι να ζήσεις μια απροσδόκητη εξέλιξη του σκορ. Να είναι, ας πούμε, καλύτερη η Βραζιλία, να χάνει ευκαιρίες με το τσουβάλι και στο τέλος να κερδίσει η Γερμανία ή να έχουμε ένα σκορ 5-4 ή να κριθεί το ματς στην παράταση και τα πέναλτι ή να κερδίζει η μία ομάδα στο 90' 2-0 και στις καθυστερήσεις να ηττηθεί με 3-2. Αυτό που είδαμε χθες δεν είχε καθόλου μαγεία. Ήταν μια σκληρή ποδοσφαιρική τσόντα.

Και φυσικά ουδεμία σχέση με το ποδόσφαιρο έχουν όλες αυτές οι κοινωνιολογικές ανοησίες που λέγονται -ακόμη και υπό τύπον αστεϊσμού- για τους πλούσιους και τους φτωχούς ή οι πολιτικές συγκρίσεις και αντιστοιχήσεις που γίνονται για τους ιμπεριαλιστές και τους αδύναμους. Όπως ουδεμία σχέση με το ποδόσφαιρο δεν έχουν τα ερμηνευτικά σχήματα περί των εργατικών και πειθαρχημένων Γερμανών και των απείθαρχων και φυγόπονων λατινοαμερικάνων. Όλα αυτά τα λένε οι άσχετοι και οι ιδεοληπτικοί. Η Ιστορία δεν τους γυρνάει απλώς την πλάτη, αλλά και τους κοροϊδεύει. Μέχρι τώρα η στατιστική έλεγε πως στις 21 μεταξύ τους αναμετρήσεις οι απείθαρχοι Βραζιλιάνοι είχαν κερδίσει τις 12, οι πειθαρχημένοι Γερμανοί τις 5 ενώ 4 ματς είχαν λήξει ισόπαλα και τα γκολ ήταν 39-24 υπέρ της Βραζιλίας.

Αν κάτι πρέπει να πούμε, μετά και το χθεσινό ματς είναι ότι η Βραζιλία πληρώνει τον εξευρωπαϊσμό των παικτών της. Η ιδιαίτερη βραζιλιάνικη σχολή έπαψε να υπάρχει αφ' ης στιγμής τα ποδοσφαιρικά της ταλέντα μεταναστεύουν στην Ευρώπη για να κάνουν καριέρα και να αποκτήσουν χρήματα. Το Μουντιάλ δεν είναι πλέον αναμέτρηση ποδοσφαιρικών σχολών. Είναι μια ευρωπαϊκή και όχι μια παγκόσμια υπόθεση ποδοσφαίρου. Η συντριπτική πλειονότητα των παικτών που αγωνίζονται στις διάφορες εθνικές ομάδες συμμετέχουν στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι μέλη των πιο ισχυρών ευρωπαϊκών συλλόγων.

Με απλά λόγια το Μουντιάλ είναι ένα είδος Τσάμπιονς Λιγκ σε επίπεδο χωρών και όχι ομάδων. Αυτό πλήρωσαν οι Βραζιλιάνοι χθες, αυτό ενδεχομένως θα πληρώσουν σήμερα οι Αργεντίνοι. Αν και για την Αργεντινή διατηρώ ισχυρές επιφυλάξεις αφού στις τάξεις της διαθέτει σαφώς καλύτερους "Ευρωπαίους" παίχτες από τη Βραζιλία, ενώ έχει, μην το ξεχνάμε αυτό, και τον Μέσι που μπορεί, με δυο του ενέργειες, να σου πάρει μόνος του έναν αγώνα.

Σε κάθε περίπτωση, και πέρα από συναισθηματισμούς και προτιμήσεις, η Γερμανία με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις της στο Μουντιάλ έπρεπε να κερδίσει. Όπως, με τις εμφανίσεις που είχε κάνει, η Βραζιλία έπρεπε να χάσει. Το σκορ είναι σίγουρα βαρύ και ντροπιαστικό για τη Σελεσάο και δεν ανταποκρίνεται στη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων όμως η Βραζιλία έπρεπε να τιμωρηθεί για τις εμφανίσεις που έκανε στα προηγούμενα ματς. Και τιμωρήθηκε. Την τιμώρησαν τα "πάντσερ" που απέδειξαν ότι η μαγεία στο ποδόσφαιρο είναι συνυφασμένη με την απλότητα και την ουσία.

Οι Γερμανοί ήταν ομάδα με σύστημα και τακτική, με ποδοσφαιριστές που ήξεραν τι θέλουν και πως μπορούν να το πετύχουν. Οι Βραζιλιάνοι, όπως και σε όλα τα προηγούμενα ματς, έκαναν ...γιούργια στο νταβά με τα κουλούρια. Στο ποδόσφαιρο δεν αναμετρώνται δύο χώρες, αλλά 22 ποδοσφαιριστές. Μπάλα δεν παίζουν τα έθνη, αλλά οι παίχτες. Και οι παίχτες της Γερμανίας ήταν καλύτεροι. Τόσο απλά.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ποδοσφαιρικός αναλυτής δεν είμαι και να με συγχωρέσουν οι συνάδελφοι του αθλητικού ρεπορτάζ που, σήμερα, μπήκα στα χωράφια τους. Όμως το να γράψω για τα συμβαίνοντα στην Κεντροαριστερά, όπως είχα αποφασίσει πριν δω το ματς, μου φάνηκε πολύ μίζερο, ανυπόφορο και απωθητικό. Νομίζω, θα συμφωνήσετε και σεις πως, ειδικά σήμερα, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να συζητήσουμε για τον Κλόζε και τον Όσκαρ για τον Μίλλερ και τον Νταβίντ Λουίζ παρά για τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη, τον Ψαριανό και τον Θεοδωράκη. Μεγαλύτερη αγωνία έχετε για το τι θα γίνει σήμερα στο Αργεντινή - Ολλανδία και ποιός θα σηκώσει την Κυριακή την κούπα παρά για το αν θα γίνει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ή της Δημοκρατικής Παράταξης τον Σεπτέμβρη και αν θα επικρατήσει ο Σκανδαλίδης ή η Τόνια Αντωνίου...