Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ ΙΔΡΥΕΙ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙ…

Η ίδρυση ενός νέου κόμματος αναμένεται να ανακοινωθεί σήμερα. Από τον Ανδρέα Λοβέρδο. Τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ και νυν ανεξάρτητο βουλευτή. Υποθέτω ότι και αυτό το κόμμα θα ευαγγελίζεται μια «Νέα Ελλάδα».

Όπως το κόμμα «Νέα Μέρα» που ίδρυσε ο Χρήστος Ζώης και το κόμμα «Σχέδιο Β» που ετοιμάζει ο Αλέκος Αλαβάνος, για να αναφερθώ μόνο στα δύο τελευταία κομματικά εγχειρήματα.

Δεν ξέρω τι μανία έχει πιάσει τους πολιτικούς, νυν και πρώην βουλευτές ή υπουργούς, και ιδρύουν κόμματα. Αντί να βρουν ένα τρόπο να λύσουν όλοι

μαζί τα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα, φτιάχνουν για κάθε πρόβλημα και ένα κόμμα. Είτε αυτό είναι προσωπικό είτε πολιτικό είτε ιδεολογικό.

Και το κακό είναι ότι δεν διδάσκονται από τους προηγούμενους. Κόμματα έκαναν η Μπακογιάννη, η Κατσέλη, ο Μάνος, ο Τζήμερος, ο Αβραμόπουλος, ο Αρσένης και δεν ευδοκίμησαν. Κόμματα έκαναν και ο Σαμαράς, ο Τσοβόλας, ο Καρατζαφέρης και μετά από μια-δύο τετραετίες έκλαμψης, έσβησαν.

Τα κόμματα που ίδρυσαν Κουβέλης και Καμμένος μέλλει να αποδειχθεί αν θα αντέξουν στο χρόνο. Δύσκολο. Και τούτο επειδή και τα δύο αφενός είναι οι διαφορετικές εσωκομματικές (του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ.) προσεγγίσεις της κρίσης που δημιούργησε η υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο και αφετέρου δεν αποτελούν τομή στις υπάρχουσες στρατηγικές για το λαό, τη χώρα και το έθνος, αλλά διορθωτικό συμπλήρωμά τους στη σύνθετη και προβληματική συγκυρία των τελευταίων τριών χρόνων.

Για να μπορέσει ένα νέο κόμμα να μακροημερεύσει και να κυριαρχήσει στο δημόσιο βίο δεν αρκεί να αυτοπροσδιορίζεται ως νέο και διαφορετικό ούτε να ομνύει, όπως είναι τελευταία της μόδας, γενικά στους «νέους ανθρώπους» ούτε να αφορίζει και να καταγγέλλει πάλι γενικά το «παλιό» και το «κατεστημένο».

θα πρέπει να έχει αντιστοίχηση σε πλειοψηφικές κοινωνικές δυνάμεις. Θα πρέπει να μπορεί να αφηγηθεί με ελκυστικό και συνεγερτικό τρόπο ένα νέο και διαφορετικό εθνικό σχέδιο. Να διαθέτει χαρισματική ηγεσία και συνεκτικό πολιτικό σχέδιο που θα μπορέσουν να ενοποιήσουν την παράδοση και το μέλλον διαφορετικών γενεών.

Και φυσικά μια οικονομική πρόταση που θα ανασυγκροτήσει παραγωγικά τη χώρα, θα τη διατηρήσει σε ευρωπαϊκή τροχιά και στον αναπτυγμένο κόσμο, θα συναρθρώσει δημιουργικά αντιτιθέμενα συμφέροντα, θα αναδείξει τις νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα οδηγήσουν εφεξής τη χώρα, χρωματίζοντας με την ηγεμονία τους το νέο ιστορικό της κύκλο.

Τούτων δοθέντων δεν πιστεύω ότι το νέο κόμμα που θα ανακοινώσει σήμερα ο, συμπαθής κατά τα άλλα, Ανδρέας Λοβέρδος έχει μεγάλα περιθώρια επιτυχίας. Φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα στο όνειρο ακόμη και στις αυταπάτες ή και το λάθος.

Από την άλλη βέβαια ενδέχεται ο στόχος και τα κίνητρά του να μην είναι τόσον μεγαλεπήβολα. Να θέλει, αυτός και όσοι άλλοι τον ακολουθούν, στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε, απλώς να παραμείνουν στο πολιτικό παιχνίδι, ελπίζοντας σε διεργασίες και εξελίξεις που μελλοντικά θα τους αναθέσουν κάποιο ρόλο στα πολιτικά πράγματα.

Το μόνο πάντως σίγουρο είναι ότι θα περιλαμβάνεται στις επόμενες δημοσκοπήσεις. Αν θα καταγράφεται μόνο του με κάποιο ποσοστό ή θα αθροίζεται στα «λοιπά» μαζί με τα άλλα μικρότερα κόμματα μέλλει να το μάθουμε σύντομα. Ενδιαφέρον επίσης θα έχει να δούμε τι ποσοστό θα αποσπάσει ο Λοβέρδος, από το καθημαγμένο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου.

Και φυσικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει να μαντέψουμε ποιός ή ποιά από το ΠΑΣΟΚ, διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων, θα μιμηθεί τον Λοβέρδο και θα προχωρήσει σε νέα …ΡΙΚΣΣΥ με την Ιπποκράτους στο όνομα της ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής Παράταξης με πατριωτικό, ριζοσπαστικό, σοσιαλιστικό και οικολογικό πρόσημο.

Το σίγουρο είναι ότι ο Λοβέρδος κλείνοντας την πόρτα στον «σταυραδελφό» του Βενιζέλο, την ανοίγει και για άλλους. Η ανάπτυξη κεντρόφυγων τάσεων στα κόμματα που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση θα πρέπει να θεωρείται σίγουρη, και δεν συναρτάται μόνον με την εικαζόμενη εκδήλωση κοινωνικών αναταράξεων…