Ο εκφυλισμός ευνοεί τα άκρα

Αναντίλεκτα : όσο πιο γρήγορα το εγχώριο πολιτικό σύστημα αντιπαρέλθει την εικόνα και το κλίμα ευτελισμού που παρουσίασε κατά την συζήτηση στη Βουλή, τόσο το καλύτερο γι’ αυτό. Και τούτο, διότι, αυτή – τούτη την φορά κατέδειξε εντελώς εκτυφλωτικά το «τι είναι» και πόσο λίγο, πραγματικά, απέχει από τον γενικότερο εκφυλισμό και την τελική κατάρρευση! Ο καταφανής εμπαιγμός των Πολιτειακών λειτουργιών και Θεσμών (που, εν πολλοίς, αποτελούν τον τελευταίο προμαχώνα της «Αστικής Δημοκρατίας» και του «συστήματος», ώστε, να αναδιπλώνεται

και να ανασυντάσσεται επί τω προοδευτικότερω), καταυγάζει ότι πέραν από την οικονομική χρεοκοπία που βιώνουμε εδώ και καιρό, βιώνουμε επικίνδυνα και μια Θεσμική, πολιτειακή και πολιτική χρεοκοπία: μια πρωτοφανής κατάσταση που, δυστυχώς, – αυτή είναι η αλήθεια -, επηρεάζει κάθετα Όλες τις κοινωνικές λειτουργίες, συμπεριφορές και ανακλαστικά.

Ήταν, όμως, φυσικό και επόμενο: η οικονομική κατάρρευση δεν θα έμενε μόνη της (!), στο κατήφορο που είχε πάρει η όποια ελληνική κρατική οντότητα. Άλλωστε, μετά από τέτοια κατακλυσμιαία γεγονότα ακολουθούν και άλλα ( πιο ήσσονος σημασίας βέβαια), που ακουμπάνε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής. Στο ηθικό, τουλάχιστον, επίπεδο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής επέρχεται μια κατάπτωση που έχει σαν αποτέλεσμα κανένας να μην μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν, ο καθένας να επιχειρεί να κοροϊδέψει και να κερδοσκοπήσει εναντίον του άλλου. Επέρχεται –ήγουν, συντελείται,- μια βαθιά διαπάλη και διχοστασία χωρίς αρχές και όρους, που καταλήγει στην γενικευμένη διάβρωση, διαφθορά και ανομία. Η τάξη αντικαθίσταται βαθμιαίως από την Αταξία, η διαβούλευση από την επιβολή ισχύος και η Δημοκρατία από ένα πολίτευμα που, υπό προϋποθέσεις, δεν έχει αδιέξοδα (!), στην χειρότερη μορφή συλλογικής οργάνωσης και πολιτεύματος που μπορεί να υπάρξει!

Όθεν, οι υπηρεσίες που προσέφεραν οι πολιτικές δυνάμεις (του «συνταγματικού τόξου» όπως με εμβρίθεια αυτοαποκαλούνται εσχάτως), στις δυνάμεις εκείνες που κατεργάζονται την ανωμαλία ή κινούνται επιδέξια στις εσχατιές του Συστήματος είναι μεγάλη. Ας μην υποκρίνονται, λοιπόν, άλλο και ας πάψουν οι γελοιότητες των δήθεν ανησυχιών τους για το «τι μπορεί – και δεν μπορεί» να επιφέρει αυτή η συμπεριφορά τους. Μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα τα πάντα μπορούν να γίνουν και, μάλιστα, μπορούν να γίνουν χωρίς κανένας να μπορεί να αντιδράσει ουσιαστικά. Γιατί είναι ξεκάθαρο: ο ευτελισμός των θεσμικών λειτουργιών και οιονεί εκφυλισμός των πάντων, ευνοεί την αναβάθμιση και κλιμάκωση της βίας, την έξαρση της αναταραχής και της εγκληματικότητας και, τέλος, -το ουσιαστικότερο-, την ενδυνάμωση όλων όσων υπόσχονται ότι θα πολεμήσουν την «σαπίλα» με άλλα μέσα. Δηλαδή, ευνοεί τις δυνάμεις εκτός «συνταγματικού τόξου» (!), είτε, αυτές προέρχονται από τα αριστερά, είτε, προέρχονται από τα δεξιά. Το ποιός (τώρα), μπορεί να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα προς συζήτηση.