ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΡΙΧΟΤΟΜΗΜΕΝΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ

Ενώ το πρόβλημα της χώρας συνεχίζει να είναι το οικονομικό εν τούτοις στην πολιτική επικαιρότητα κυριαρχεί ο …αντιφασιστικός αγώνας.

Μπορεί το επόμενο δεκαήμερο να κρίνονται δύο μεγάλα στοιχήματα για την κυβέρνηση: η ανακεφαλαιοποίηση της Εθνικής Τράπεζας και η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ -ΔΕΣΦΑ, όμως η κυβερνητική συνοχή δοκιμάζεται, έστω και επικοινωνιακά, από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και την νομικο-πολιτική εξάλειψη των ναζιστικών αναθυμιάσεων της

Οι Κουβέλης και Βενιζέλος θέλουν ένα δημοκρατικό-θεσμικό αντίβαρο στις ιδεολογικο-προγραμματικές υποχωρήσεις που κάνουν στον τομέα της οικονομίας.

Αντίθετα ο Σαμαράς θέλει η νεο-δεξιά στρατηγική του να κυριαρχήσει στο σύνολο του δημόσιου βίου αδιαφορώντας για την πολιτικο-εκλογικές επιπτώσεις που αυτή επιφέρει στους κυβερνητικούς του εταίρους.

Από την πλευρά του ορθώς πράττει αφού γνωρίζει πως, παρά τα όσα λέγονται, η αλλαγή του κλίματος στους εταίρους-δανειστές μας και τις αγορές καθώς και η βελτίωση των δημοσιονομικών δεικτών πρωτίστως, αν όχι αποκλειστικά, θα πιστωθούν εκλογικά στο κόμμα του ως αυθεντικού εκφραστή της ασκούμενης πολιτικής.

ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ θα καρπωθούν ελάχιστα αφού εμφανίζουν εαυτούς ως ενιστάμενους στην πολιτική της νεοφιλελεύθερης λιτότητας, αλλά εξ ανάγκης, για να μην πέσει η χώρα, συναινούντες.

Όταν όμως στηθούν οι κάλπες η πόλωση θα είναι μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, όσο πιο έντονη και ακραία αυτή θα γίνεται τόσο οι κεντρώοι -κατ’ άλλους «δεξιοί» – ψηφοφόροι των δύο κεντροαριστερών κομμάτων θα συμπαρατάσσονται με τη Ν.Δ. προκειμένου να αποφευχθεί η «λαϊκιστική απειλή» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο μεγάλος χαμένος φυσικά θα είναι το ΠΑΣΟΚ. Οι μεν αριστερόστροφοι ψηφοφόροι του θα πάνε κυρίαρχα στον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως στο ΚΚΕ ή άλλα μικρότερα σχήματα και οι πιο «φωτισμένοι» στη ΔΗΜΑΡ. Από τους δε παραδοσιακούς κεντρώους -όσοι δεν πάνε απευθείας στη Ν.Δ. «επειδή δεν τους πάει το χέρι να ρίξουν την ψήφο τους στη Δεξιά»- μετά και την εμφανή πλέον προσπάθεια του Βενιζέλου να «αποπαπανδρεοποιήσει» το ΠΑΣΟΚ άλλοι θα πάνε στη ΔΗΜΑΡ, άλλοι στο κόμμα του Λοβέρδου και άλλοι σε όποιο άλλο κόμμα στην πορεία ήθελε εμφανιστεί.

Αυτή η τάση άρχισε ήδη να εμφανίζεται και στις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στην τελευταία έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας, αυτή της εταιρείας Metrisis που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», το ΠΑΣΟΚ κατατάσσεται τελευταίο σε εκλογική επιρροή από τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα.

Μέχρι και πριν αρχίσει «ο πόλεμος του ταμείου» όλες οι δημοσκοπήσεις το έφερναν τέταρτο κόμμα, πίσω από τη Χρυσή Αυγή. Για παράδειγμα η εταιρεία Metrisis στο βαρόμετρο του Απριλίου του έδινε ποσοστό 6,9%, ενώ στου Μαΐου του δίνει 4,2%, πίσω από τους ΑνΕλ, το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ. Σε ένα μήνα έχασε το 40% της δύναμης του, με το κόμμα του Λοβέρδου να αγγίζει το 2%.

Τα πράγματα φαίνεται ότι θα γίνουν ακόμη χειρότερα για τον Βενιζέλο και το μικρό προσωποπαγές κόμμα-κυβερνητική συνιστώσα της Δεξιάς που φαίνεται να θέλει να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ. Και είναι φυσικό αυτό να συμβεί καθώς το μόνο που καταγράφεται στη συνείδηση των απλών ψηφοφόρων -εξαιρουμένων των κρατικοδίαιτων στελεχών του και του σκληρού, πλην φθισικού, κομματικού απαράτ- ως σημερινή πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι η συνεχής επίκληση του ανασχηματισμού, οι ικεσίες στη ΔΗΜΑΡ για εκλογική συμπόρευση και η ενασχόληση με το κομματικό ταμείο.

Επίσης θα γίνουν χειρότερα επειδή η συνεχιζόμενη …εξαέρωση της Ιπποκράτους απελευθερώνει δυνάμεις και είναι πολύ πιθανόν το παράδειγμα Λοβέρδου να θελήσουν να το μιμηθούν και άλλοι, ενώ ουδείς μπορεί να προβλέψει τον τρόπο με τον οποίον εφεξής θα θελήσει να κινηθεί ο Γ. Παπανδρέου.

Κατά τα λοιπά η δημοσκόπηση της Metrisis δίνει αθροιστικά στο κυβερνητικό μπλοκ (Ν.Δ., ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ) 30% και το ίδιο ποσοστό (30%) δίνει και στην αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΑνΕλ, ΚΚΕ). Άλλο ένα 30% ανήκει στα «λοιπά κόμματα» και τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους, ενώ 10% λαμβάνει η Χρυσή Αυγή.

Μετά την τρόικα των δανειστών και την τρικομματική κυβέρνηση έχουμε και τριχοτομημένο εκλογικό σώμα. Αυτό προοπτικά, και ιδίως μετά τις ευρωεκλογές, το πιθανότερο είναι να δημιουργήσει προβλήματα στην πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα.

Μέχρι τότε όμως έχουμε αρκετό πολιτικό χρόνο για να μπορέσουμε να σκιαγραφήσουμε από τώρα και με ακρίβεια το πολιτικό τοπίο. Αρκεί να σκεφτούμε πως ήταν το σκηνικό πριν ένα χρόνο. Είχαμε άλλον πρωθυπουργό, άλλη κυβέρνηση, άλλη δύναμη κομμάτων, άλλη ήταν η οικονομική κατάσταση και η διεθνής θέση της χώρας.

Σε ένα χρόνο μπορούν να συμβούν τα πάντα. Εκτός κι αν μετά το θέρος οι εξελίξεις τρέξουν γρηγορότερα. Ενδεχομένως κάποιοι και να τις εκβιάσουν…