Μένουμε Ελλάδα

Πρώτοι των πρώτων. Κάποιοι από αυτούς σκαρφάλωσαν στο Έβερεστ και μάλιστα στην κορυφή. Οι πρώτοι των πρώτων με πάνω από 19,600 μόρια στις πανελλαδικές εξετάσεις κέρδισαν την πολυπόθητη θέση στις σχολές της επιλογής τους.

Η Χρυσάνθη, η Αναστασία, ο Στέφανος, ο Μανώλης, ο Δημήτρης, η Κυβέλη, η Αλεξάνδρα, ο Γιάννης, είναι ανάμεσα στους πρώτους, σχεδιάζοντας τα επόμενα βήματα για τη Νομική ,τις Πολυτεχνικές Σχολές, την Ιατρική.

Ποια είναι τα μυστικά της επιτυχίας;

Το συστηματικό διάβασμα, η θέληση και η υπομονή, θα σου πουν οι περισσότεροι. Κάποιοι προετοιμάζονται χρόνια με 4-5 ώρες μελέτης ημερησίως που κορυφώνεται τον τελευταίο χρόνο με ξενύχτια, ελάχιστο ύπνο και σχεδόν καθόλου εξόδους. Οι περισσότεροι παρακολούθησαν ένα συστηματικό πρόγραμμα φροντιστηρίου . Λιγότεροι επέλεξαν την μοναξιά του δρομέα των μεγάλων αποστάσεων.

Πώς περιγράφουν την εξεταστική διαδικασία; Σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουν ότι ήταν γεμάτη πίεση, άγχος και κλάματα.

Παιδιά δημοσίων σχολείων τα περισσότερα, νεαρά κορίτσια και αγόρια από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη , την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα, κατάφεραν να πετύχουν τον στόχο τους και να αριστεύσουν στις πανελλήνιες εξετάσεις.

Μπορεί άραγε να τα καταφέρει ένας μαθητής χωρίς φροντιστήριο; Είναι αλήθεια ότι ο ανταγωνισμός ξεκινά από την Α’ Λυκείου; Είναι αταξική η Παιδεία; Ποια εθνική παιδεία;

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις μετά την ανάρτηση των πινάκων με τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων στα Λύκεια όλης της χώρας, φαίνεται το ένα τρίτο των υποψηφίων να έχουν γράψει κάτω από τη βάση. Ποιος ευθύνεται;

Θα είναι άδικο να ρίξουμε τις ευθύνες στους μαθητές. Θύματα μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που όλα αυτά τα χρόνια περιλαμβάνει πειραματισμούς και φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις.

Σε αντίθεση με τους συνομηλίκους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Έλληνες μαθητές θα αναγκαστούν τα τρία χρόνια του Λυκείου να βάλουν στην καθημερινότητά τους ατέλειωτες ώρες φροντιστηρίου.

Τρέξιμο, διάβασμα, ελάχιστο φαγητό και πολύ άγχος. Κάπως έτσι περιγράφεται το εικοσιτετράωρο ενός υποψήφιου των πανελλαδικών εξετάσεων. Ελάχιστοι μαθητές τα καταφέρνουν χωρίς φροντιστήριο και `ιδιαίτερα`. Ακόμη και την εποχή της κρίσης ο νεοέλληνας θα βρει λύση για να μη στερηθεί το παιδί την προετοιμασία για τις πανελλήνιες.

«Μα, υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι με πτυχία και μεταπτυχιακά!», αποφαίνεται φίλη από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Άντε, τώρα, να εξηγήσεις!

Όλοι συμφωνούμε ότι εδώ και χρόνια το εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του αύριο. Είναι ανύπαρκτη η σύνδεση των αποφοίτων των Πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας. Ταυτόχρονα απουσιάζει το όραμα για μια παιδεία που θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους και υψηλού επιπέδου παιδεία πέρα από λογιστικές αποτιμήσεις. Μια παιδεία που θα προάγει τον διάλογο , την γνώση, την έρευνα, την κριτική ικανότητα. Εκπαιδευτικά Ιδρύματα που θα παράγουν γνώση, θα εμπνέουν , θα γίνουν κοιτίδες πολιτισμού.

Είναι αλήθεια ότι η εκάστοτε κυβέρνηση αδυνατεί να σκιαγραφήσει ένα μοντέλο παιδείας που θα παράγει γνώση και θα καλύπτει τις ανάγκες παραγωγής ,ανοίγοντας νέες δουλειές και δίνοντας ευκαιρίες σε όλους. "Φταίνε οι περικοπές", θα σου πούνε. Το ίδιο και οι πολιτικές που δεν δίνουν λύσεις.

Πώς μπορεί το απαξιωμένο ελληνικό Πανεπιστήμιο να γίνει ελκυστικό; Σε μια χώρα που υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού θα έπρεπε τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στα οποία διδάσκονται η Φιλοσοφία, τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Ιατρική να είχαν και την αντίστοιχη αίγλη.

«Αν δω ότι τα πράγματα είναι χάλια εδώ, θα φύγω έξω!», εξομολογείται η Κατερίνα.

«Θέλω να μείνω στην Ελλάδα!» Η Ηρώ φαίνεται αποφασισμένη. «Ξέρω, τι θα μου πεις! Ότι τα καλύτερα μυαλά φεύγουν έξω!».

Όχι, δεν θα πω, τίποτα. Ή μάλλον δεν ξέρω , τι να πω σε αυτά τα παιδιά. Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, οι νεαροί και οι νεαρές αριστούχοι των πανελλαδικών είναι βέβαιο ότι στις μέρες μας , έχουν περισσότερες ς προκλήσεις. Σκέφτομαι πόσο περήφανους μας κάνουν.

Σκέφτομαι ότι πρέπει επιτέλους η Ελλάδα να τους δώσει την ευκαιρία να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Να μείνουν και να δημιουργήσουν στην Ελλάδα.