ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΜΟΝΤΙ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ…

Η πρώτη σοβαρή κρίση στην κυβέρνηση; Ναι. Εκ παραλλήλου καταδεικνύονται τα όρια της πολιτικής, σε αυστηρά κυβερνητικό επίπεδο, συμμαχίας που έτεξε το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου. Αποδεικνύεται ότι δεν αρκεί η βούληση, χρειάζονται και υλικοί όροι για να ευδοκιμήσει ένας τρικολόρ συνασπισμός (δια)κυβερνητικής εξουσίας.

Σκηνοθετημένη, όπως υποστηρίζει η αντιπολίτευση; Όχι. Η εμπλοκή είναι έκφραση των εσωτερικών και στρατηγικών αντιφάσεων, για το παρόν και κυρίως το μέλλον, των τριών κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση.

Η πρωτόλεια, και επικοινωνιακά προβοκατόρικη, ανάγνωση της κυβερνητικής κρίσης στερεί από την αντιπολίτευση, ιδίως τη μείζονα, τη δυνατότητα δημιουργικής παρέμβασης σ’ αυτές τις αντιφάσεις και θετικής περιαγωγής τους στη δική της στρατηγική πρόταση εξουσίας. Ταυτόχρονα, η όξυνση των κυβερνητικών αντιθέσεων μέσα από τέτοιου τύπου αναγνώσεις, προσθέτει αντί να αφαιρεί βάρη από την αντιπολίτευση σε περίπτωση ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών από την ίδια.

Θα διαλυθεί ο κυβερνητικός συνεταιρισμός; Δύσκολο. Στο παρασκήνιο έχουν ενεργοποιηθεί και εξωπολιτικές δυνάμεις για να μην συμβεί, τουλάχιστον τώρα, κάτι τέτοιο. Η εκδηλωθείσα κρίση δίνει την ευκαιρία στους πιθανούς «πυροσβέστες», πολιτικούς και άλλους, να διευθετήσουν και δικές τους εκκρεμότητες και να ορίσουν ένα νέο σημείο ισορροπίας, και εντός της κυβέρνησης και ευρύτερα στο σύστημα εξουσίας. Σε κάθε πάντως περίπτωση η αιφνιδίως ενσκήψασα κρίση είναι, κατά ορισμένους, προείκασμα μελλοντικών εξελίξεων, από τις οποίες δεν αποκλείουν και μια νέα πολιτικο-τεχνοκρατική κυβερνητική συμμαχία τύπου Μόντι. Ανομολόγητες επιθυμίες κάποιων; Πιθανόν. Ονειρώξεις κάποιων άλλων; Ίσως. Έχουν όμως δει τόσα τα μάτια μας τον τελευταίο χρόνο, και είναι τόση η έκταση της κρίσης και η ανεπάρκεια της πολιτικής τάξης που τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Θα βρεθεί λύση για τα εργασιακά; Ενδεχομένως ναι. Είτε με περαιτέρω και επί της ουσίας αλλαγές είτε με διευκρινιστικές δεσμεύσεις που θα παραπέμπουν για μεταγενέστερη ενεργοποίηση τους. Ο διαδικαστικός τεμαχισμός, κατά την ψηφοφορία των μέτρων, εγκυμονεί κινδύνους καταψήφισής τους από σημαντικό αριθμό βουλευτών από όλα τα κόμματα, κάτι που θα ανοίξει πληγές στο εσωτερικό τους, με συνέπειες στη μελλοντική συνοχή τους, την διατήρηση της δεδηλωμένης, την πολιτική σταθερότητα, και τις ευρύτερες ανακατατάξεις που κυοφορούνται στο πολιτικό σύστημα.

Αν αρνηθεί ψήφο η ΔΗΜΑΡ, τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ; Αναγκαστικά θα ακολουθήσει. Διαφορετικά η συνοχή του τίθεται εν αμφιβόλω, αφού οι μισοί και πλέον βουλευτές του πιθανολογείται ότι δεν θα ακολουθήσουν τον Βενιζέλο σε περίπτωση που αυτός θα συμφωνούσε. Οι όροι πάντως που συνεχίζει να προβάλει ο Βενιζέλος για την υπερψήφιση των μέτρων είναι πιο ανελαστικοί από αυτούς του Κουβέλη. Η ΔΗΜΑΡ ενίσταται στα εργασιακά και μόνον, ενώ το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να θέτει ως προϋπόθεση για να δώσει θετική ψήφο επτά σημεία, τα οποία η συμφωνία με την τρόικα, όπως τουλάχιστον αυτή παρουσιάζεται, δεν τα περιλαμβάνει.