ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ

Η ηθική της πολιτικής μαφίας 

Παράξενη τύχη φαίνεται πως έχει η ελληνικότατη λέξη «ταμίας».  Η αρχαία της έννοια χαρακτήριζε εκείνον που κόβει (τέμνει) και στη συνέχεια μοιράζει την τροφή. Αρχικά η λέξη είχε μυθολογική σημασία και κατονόμαζε τον Δία (αλλά και βασιλείς και αξιωματούχους) που διένειμαν την τροφή, για να φτάσει σήμερα να κατονομάζει τον θησαυροφύλακα και τον οικονόμο. Πιο σωστά κλεπταποδόχους μεγάλης ολκής και απίθανου θράσους.

Ο προσφάτως αποθανών Βλάσης Καμπούρογλου που ατυχώς βρέθηκε νεκρός σε ξενοδοχείο της Τζακάρτας (Ινδονησία), θεωρείται επισήμως και ανεπισήμως « ταμίας» του Άκη Τσοχατζόπουλου και υπεύθυνος για τις σκοτεινές διαδρομές χρημάτων που ήταν μίζες για εξοπλιστικά προγράμματα. Αυτό σημαίνει:  εμφανιζόμαστε σαν υπεύθυνα πρόσωπα και ειδικοί στην αγορά όπλων, προβάλλουμε την άμυνα της χώρας και στο παρασκήνιο παίζουμε άγρια παιχνίδια υπεξαιρώντας  χρήματα που σε τελευταία ανάλυση ανήκουν στο ελληνικό κράτος.

Είναι εξόχως χαρακτηριστικό ότι το 2004, καταθέτοντας στην Εξεταστική Επιτροπή για τα εξοπλιστικά σκάνδαλα, όταν ρωτήθηκε αν γνωρίζει την εταιρία Bluebell, αποκρίθηκε με απόλυτη ψυχραιμία ότι με αυτό το όνομα θυμάται μόνο ένα καφενείο στην Κηφισιά…Ωστόσο οι κινήσεις του δαιμόνιου Έλληνα, καθώς μεσίτευσε για την αγορά ρώσικων αντιαεροπορικών συστημάτων, (TOR-M1), σχετίζονταν εξ αποστάσεως και με τη δολοφονία ανθρώπων του Πούτιν, όπως ο Ιγκόρ Κλίμοφ. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Μιχαήλ Βορομπιόφ, αντιπρόεδρος της εταιρίας που έκλεισε το «ελληνικό συμβόλαιο» φυλακίστηκε (πού; Στην Ρωσία…), ενώ ο δικός μας Δον Βλάσης έχαιρε άκρας υγείας και ελευθερίας.

Ευνόητο λοιπόν είναι  να εξετάσουμε την προσωπικότητα ατόμων σαν τον Δον Βλάση και ειδικότερα την ηθική τους άνευ της οποίας συμπέρασμα δεν συνάγεται. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής όταν ο Βύρων Πολύδωρας του συνέστησε να μην στεναχωριέται και να μην καπνίζει: «Έχω κόρες είκοσι χρονών και έχω πρόβλημα…» Άρα μιλάμε για έναν υποδειγματικό πατέρα (πρόλαβε να οικοδομήσει και μια βίλα μεσαιωνικών διαστάσεων στην Ιθάκη…) ο οποίος είχε διπλά χέρια. Τα βρώμικα αφορούσαν τις μίζες, τα καθαρά αφορούσαν τις κόρες και την οικογένεια.

Τα Αντισταθμιστικά Οφέλη από τις επιχειρήσεις του Καμπούρογλου θα έπρεπε να αποδώσουν 70 εκατομμύρια δολάρια στην πατρίδα του, αντί τούτου δεν επενδύθηκε ούτε πενηνταράκι. Πόσο ανθεκτική λοιπόν είναι η συνείδηση ενός μεγαλοκαρχαρία ο οποίος αγαπά τις κόρες του αλλά – με το συμπάθιο – στέλνει στα τάρταρα την πατρίδα του; Η λύση φαίνεται πως είναι η αυτοκτονία.