ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ

Τηλεοπτικό τσεκ-απ

Ένα από τα ισχυρά μοτίβα της καθημερινής ζωής –αθηναϊκής και άλλης– που ρίζωσε, επεβλήθη και κέρδισε τα δημοψηφίσματα 100% ασφαλώς αφορά την τηλοψία που διαμόρφωσε τρόπους, αντιδράσεις, εμμονές και άλλα τινά τόσο προς το καλύτερο όσο και προς το χειρότερο. Ο νεοέλλην εγκατέλειψε τη στάση του «ακροατή» και μετακόμισε εν μια νυκτί στον κόσμο του «θεατή». Δεν λέμε πια «άκουσες;» αλλά «είδες;» Η επιβολή της εικόνας και του τηλεκοντρόλ θεωρείται αυτονόητη οπότε, αν υποθέσουμε ότι για μια ημέρα ή έστω για μια εβδομάδα οι οθόνες κλειδώσουν το μαγαζί, ο χαυνοπολίτης θα ψάχνεται αιφνιδιασμένος και τα μάλα δυστυχής.

Λόγω κρίσεως και ανάγκης για διαρκώς νέες πληροφορίες περί του μεγάλου ασθενούς (της χώρας μας δηλαδή), τα δελτία ειδήσεων κάνουν πιένες, βελτιώνουν τις εκπομπές τους, τις πυκνώνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, δεν αφήνουν την παραμικρή κουβέντα να πέσει κάτω. Εν κινήσει ή στεκάμενοι, εκτός ή εντός συνόρων, τα προωθημένα μέλη της κυβερνήσεως υποχρεούνται να απαντούν ή να σωπαίνουν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που αναβαθμίστηκαν καθότι επιτελούν πλέον μέγα «πολιτικό» έργο. Ο θεατής γνωρίζει όχι μόνο ποιοι είναι οι δημοσιογράφοι, αλλά και σε ποιο κόμμα «ανήκουν», ποιο είναι το τηλεοπτικό τους παρελθόν, αν μεταπήδησαν από το ένα κανάλι στο άλλο. Ουσιαστικά οι πολιτικοί ανεβάζουν κάθε βράδυ το πιο επιτυχημένο σίριαλ που ψευδοαποκαλείται «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».

Όσο για τα τούρκικα σίριαλ που κατέκτησαν αμαχητί το κοινό και δη τον γυναικείο πληθυσμό (πολλές νοικοκυρές ξαναθυμήθηκαν το συζυγικό σεξ…) είναι θέμα που θα πρέπει να αναλυθεί από αρμόδιους ψυχολόγους. Βλέπουν οι Τούρκοι ελληνικά σίριαλ; Η μόνο εμείς έχουμε το προνόμιο της ειρηνικής τηλεοπτικής συνυπάρξεως;

Τα τηλεοπτικά απογεύματα επιφυλάσσουν μιαν αναδρομική προσφορά: σειρές και σειρούλες που άλλοτε αγαπήθηκαν από το κοινό, τώρα επιστρέφουν (χωρίς να ντρέπονται) καθότι είναι γνωστό ότι λεφτά δεν υπάρχουν, άρα ο θεατής οφείλει να ξαναδεί το ήδη ιδωμένο. Τα κανάλια στέρεψαν σε ντόπια παραγωγή, άρα πρέπει να στραφούν προς τα υποκατάστατα. Η Σμύρνη κυριαρχεί, το δράμα της αντίπερα όχθης δίνει και παίρνει. Ωστόσο τώρα που τηλεοπτικά «φιλιώσαμε» με τους Τούρκους, γιατί δεν δείχνουν οι δαιμόνιοι καναλάρχες και την άποψη της Άγκυρας για τη Σμύρνη;

Επίσης ο,τι υπερμέτριο έπλασε ο ελληνικός κινηματογράφος (ονόματα δε λέμε, μόνο βλέπουμε) χαρίζεται γενναιόδωρα. Εξαίρεση οι αθάνατες κωμωδίες με τους λαοφιλείς κωμικούς….