Κοσταρίκα ετοιμάσου, έφτασε και η σειρά σου

Να δροσίσει η Αττική, να κερδίσει η Εθνική. Μοιάζει με δίστιχο λαϊκού σουξέ, μιας ειδικής μάλιστα κατηγορίας, αυτά δηλαδή που εκφράζουν τους πάντες κι ας μην τα συλλαβίζει κανείς. Ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο, λίγα εκατομμύρια ανθρώπων συντονίζονται γύρω από δυο επιμέρους επιδιώξεις που συνθέτουν την Απόλυτη Λαχτάρα. Δίψα για την υποχώρηση της θερμοκρασίας, απ’ τη μια, πυρετός για την επικράτηση στο Μουντιάλ, από την άλλη.

Ίχνος αντίφασης. Δεν βρισκόμαστε γι’ άλλη μια φορά στην περιοχή του διχασμένου ψυχισμού, όπως η Λίτσα Διαμάντη, για παράδειγμα, τραγουδώντας «με το μυαλό μου σε μισώ/με

το κορμί μου σ’ αγαπώ/ είσ’ ένα αίσθημα μισό…». Όχι, παρόμοιες καταστάσεις ανήκουν στο χθες. Κι ως γνωστόν, όσο μας ανήκει η αρχαιότητα, τόσο δεν ανήκουμε στο νωπό παρελθόν μας, για λόγους ευνόητους. Μάλιστα, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, ο θρίαμβος στην Πορτογαλία κυκλοφορεί ανεξέλεγκτος μόλις σβήσουν οι τηλεοράσεις, τρυπώνοντας στα όνειρά μας σαν φάντασμα του χαμένου παραδείσου, ανάμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στην εποχή των Μνημονίων.

Τα τρόπαια τα δικά μας, επομένως, δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε ήσυχοι. Πέντε χρόνια με Μουσείο της Ακρόπολης, τέσσερα με ΔΝΤ, δέκα δίχως κάποιον τίτλο ποδοσφαιρικό, δεν είναι πολλά; Δεν θέλουμε, λοιπόν, κάτι μόνον, θέλουμε κάτι παραπάνω και το θέλουμε εδώ και τώρα. Για την ακρίβεια, εκεί και τώρα. Τι Πορτογαλία, τι Βραζιλία. Ίδια δεν είναι η γλώσσα, ίδια η εποχή κι η ανάγκη για διακρίσεις; Γνωρίζουν από Σόκρατες, ας μάθουν κι από Καραγκούνη. Ώστε τρέχει τόσο η φαντασία, σ’ έναν τελικό της ομάδας μας με την πεντάκις παγκόσμια πρωταθλήτρια; Πάντως, το κλίμα δεν δείχνει ικανό να μας σταματήσει. Καύσωνας, υγρασία και δυσφορία μας κάνουν συντροφιά καιρό. Αν περιμένουμε μ’ ανυπομονησία το απογευματινό αεράκι, είναι για ν’ απολαύσουμε την κερκίδα στο, μπαλκόνι, ψηφίζοντας κατά των κλιματιστικών και υπέρ του περιβάλλοντος και της εξοικονόμησης ρεύματος. Άλλωστε, τι παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου θα ήταν ένα τουρνουά δίχως ομοιόμορφη συμπεριφορά απέναντι σ’ ιδιόμορφες κλιματικές συνθήκες; Σημασία έχει η ταχύτητα προσαρμογής. Προφανώς ευνοούνται οι παίκτες και οι ομάδες της Λατινικής Αμερικής, δεν δυσκολεύονται ιδιαίτερα οι Αφρικανοί, ενώ επηρεάζονται υποτίθεται οι εκπρόσωποι της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Κι όμως, συνεχίζουν φιλόδοξες η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο κι η Ολλανδία, σ’ αντίθεση με τα συγκροτήματα του ζεστού Νότου. Έξω από το πούλμαν η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Βοσνία, η Κροατία. Έξω και η Ιταλία, για δεύτερη συνεχόμενη φορά μετά από το τέταρτο τρόπαιο, το 2006.

Ο Τσέζαρε πρέπει να πεθάνει ή, μήπως, το μεγάλο σφάλμα του Πραντέλι ήταν να εμπιστευτεί τον Μάριο Μπαλοτέλι; Απλώς, όταν άλλαξε την φιλοσοφία του αθλήματος η Σκουάντρα Ατζούρα στα χνάρια της Ίντερ και του Χερέρα, οι πάντες καταδίκαζαν το «κατενάτσιο» χειροκροτώντας τον Πελέ, τον Μαραντόνα, τον Κρόιφ και τους άλλους χορευτές των ανοικτών χώρων. Σήμερα, όλος ο πλανήτης εφαρμόζει τις παραλλαγές εκείνου του συστήματος κι οι μαθητές τιμωρούν τον δάσκαλο. Έκρηξη κι έμπνευση απέναντι στην αντοχή και στην τακτική; Πάντως, την Μεσόγειο την αντιπροσωπεύει μόνον μια Σταχτοπούτα, η έκπληξη του 2004 που, από παράδοξο, μεταμορφώθηκε σε σταθερό εκφραστή των Βαλκανίων. Δεν δαγκώνουν τους αντιπάλους τους οι Έλληνες, μιμούμενοι τον Λουίς Σουάρεζ. Δεν δαγκώνουν, ίσως, ούτε την μπάλα και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται.

Με λίγη τύχη, ωστόσο, μ’ ένα σφύριγμα ευνοϊκό, μ’ αλλαγές υποχρεωτικές που αποδείχθηκαν χρυσές, με σωστή διαχείριση της πίεσης, μ’ ανάμιξη της εμπειρίας και του ενθουσιασμού, η Εθνική μας ομάδα όντως γράφει Ιστορία με την πρόκρισή της στους «16», για πρώτη φορά. Πρώτα γκολ, πρώτη νίκη, από την καινοτομία στην κοσμογονία η απόσταση είναι μικρότερη απ’ την διαφορά ποιότητας μεταξύ της Ακτής Ελεφαντοστού και της Κοσταρίκα. Ελάχιστη, ενδεχομένως, αν το «κλίμα» της στιγμής μετουσιωθεί σε ψυχολογική υπεροχή. Εκεί, στην Κεντρική Αμερική και στην Καραϊβική, εξάλλου, δεν υπάρχει μια δεύτερη Μεσόγειος, ελαφρώς πιο τροπική; Στο παγκόσμιο φαντασιακό, λίγο απέχουν τα εξωτικά νησιά, οι παραλίες κι οι μικρές, άγνωστες χώρες ή ομάδες. Αύριο τα μεσάνυχτα, θα φανεί αν είσαι ό,τι δηλώνεις…