ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ ΑΠΟ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΣΕ ΠΟΛΥΔΩΡΑ, «58» ΚΑΙ ΛΟΒΕΡΔΟ…

Καλύτερη κίνηση για να ξεφύγει από τις εσωκομματικές πιέσεις και κυρίως από τον κλοιό των «58» δεν θα μπορούσε να κάνει.

Η πρόταση να εκλέγονται από το λαό και να μην διορίζονται από τους αρχηγούς των κομμάτων οι ευρωβουλευτές είναι, σε πρώτη τουλάχιστον ανάγνωση, εξόχως ελκυστική και οπωσδήποτε δημοκρατική. Ισχύει και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι δύσκολο να την απορρίψει κάποιος χωρίς να κατηγορηθεί για προσκόλληση σε ένα πατερναλιστικό μοντέλο διοίκησης του κόμματος.

Αν και από θέση αρχής είναι δύσκολο σε κάποιον να πει «όχι» στην πρόταση στην οποίαν συμφώνησαν

Σαμαράς και Βενιζέλος, εν τούτοις μπορούν να διατυπωθούν ενστάσεις. Και για την ουσία της πρότασης και για τις πολιτικές σκοπιμότητες που μπορεί να υπηρετεί. Ας δούμε ποιες είναι αυτές:

Πρώτον, στην στρεβλή και ελεγχόμενη, από τις εξουσίες του χρήματος και των Μέσων Ενημέρωσης, ελληνική Δημοκρατία είναι φανερό ότι ισχυρό προβάδισμα για να εκλεγούν έχουν οι υποψήφιοι των κομμάτων που είναι αναγνωρίσιμοι. Ένας υποψήφιος που διαθέτει άνετη πρόσβαση στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και έχει την οικονομική δυνατότητα να διεξαγάγει, παράλληλα με το κόμμα του, προσωπική προεκλογική εκστρατεία πλεονεκτεί έναντι των υπολοίπων ανθυποψηφίων του.

Αυτό, θα υποστηρίξει κάποιος, ισχύει και στις εθνικές εκλογές. Βεβαίως. Υπάρχει όμως μια ουσιώδης διαφορά. Είναι διαφορετικό να διεκδικείς την ψήφο σε έναν νομό και διαφορετικό σε ολόκληρη την επικράτεια. Είναι διαφορετικό να διεκδικείς την ψήφο από ανθρώπους που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε γνωρίζουν ή μπορούν να σε γνωρίσουν, όπως συμβαίνει σε μια εκλογική περιφέρεια 30.000 ή και 200.000, και διαφορετικό σε ένα εκλογικό σώμα 7-8.000.000.

Δεν είναι τυχαίο ότι, για τους λόγους που προαναφέραμε, τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύ συζήτηση, και η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συμφωνούν, για να «σπάσει» η πολυάριθμη Β” Αθηνών. Και τώρα αντί για «σπάσιμο» έχουμε ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση.

Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι και ο νομοθέτης για να υπερβεί, την αδικία έναντι των μειονεκτούντων και «αποκλεισμένων» προέβλεψε και για τις εκλογές να ισχύει το σύστημα εκλογής των βουλευτών Επικρατείας. Ο επιπλέον λόγος ήταν ότι έτσι δίνονταν η δυνατότητα να αξιοποιηθούν, κοινοβουλευτικά, στελέχη από την κοινωνία και όχι από τους κομματικούς μηχανισμούς. Στελέχη τα οποία διαθέτουν επιστημονική επάρκεια και τεχνοκρατικές δεξιότητες, έχουν κύρος, αναγνώριση και σχέσεις που είναι απαραίτητες στην εσωτερική και διεθνή πολιτική.

Κι αν αυτή η δυνατότητα συνιστούσε ανάγκη για την ελληνική Βουλή, ήταν διπλή η ανάγκη αυτό να ισχύσει για την Ευρωβουλή, όπου οι ανάγκες είναι άλλης ποιότητας, λιγότερο στενά κομματικές και έχουν επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό και διεθνές status της χώρας. Βεβαίως στην πράξη αυτό, σε σημαντικό βαθμό δεν έγινε. Και σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κόμματα δεν είναι δημοκρατικά οργανωμένα.

Κι αν αυτή η ανάγκη ίσχυε παλαιότερα, σκεφτείτε τι θα γίνει σήμερα που τα κόμματα, ιδίως τα παλαιά, βρίσκονται σε φάση αποδιάλυσης. Όχι τεχνοκράτες, όχι επιστήμονες, όχι οι κοινωνικά καλύτεροι και πολιτικά ικανότεροι, αλλά όσοι έχουν στασίδι στα πρωινάδικα, τις πολιτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων θα έχουν τύχη να εκπροσωπήσουν τη χώρα στην Ευρωβουλή. Αν εξαιρέσει κανείς το ΚΚΕ, που έχει τη δυνατότητα της «γραμμής» στη σταυροδότηση, από τα άλλα κόμματα θα εκλεγούν οι αναγνωρίσιμοι και οι «εκλεκτοί» των Μήντια και του χρήματος.

Δεύτερον, σε ότι αφορά τις σκοπιμότητες είναι σίγουρο ότι αυτό δεν έγινε επειδή Βενιζέλος και Σαμαράς αίφνης ηράσθησαν σφόδρα το λαό και αποφάσισαν να του παραχωρήσουν το δικαίωμα να επιλέγει αυτός με την ψήφο του, και όχι αυτοί, τους ευρωβουλευτές. Θέλουν η μάχη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ -γιατί μην έχουμε αυταπάτες αυτός είναι ο στόχος- να κινητοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα στελέχη και κατ” επέκτασιν τους οπαδούς τους.

Είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι θα εκλεγεί μόνον ο πρώτος ή οι 4-5 πρώτοι στη λίστα και διαφορετικό να τρέχουν όλοι (και οι 42) οι υποψήφιοι. Η λίστα ευνοεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο σταυρός τα κυβερνητικά. Και βέβαια με 42 υποψήφιους, που θεωρητικά όλοι έχουν τύχη, μπορείς να έχεις στη λίστα σου και πρόσωπα που σε διαφορετική περίπτωση θα πήγαιναν στις «διασπάσεις» σου. Με αυτό τον τρόπο, κυρίως ο Σαμαράς μπορεί να συγκρατήσει δυνάμεις που μπορεί να πήγαιναν στον Πολύδωρα, τον Καμμένο, τη Χρυσή Αυγή. Μην έχοντας τον αποτρεπτικό περιορισμό των «βασίμως εικαζομένων πρώτων» μπορεί να κάνει πιο εύκολα ανοίγματα και συμμαχίες.

Δυστυχώς για τον «σαμουράι Βύρωνα» τώρα ο δρόμος για να προσεταιριστεί στελέχη και οπαδούς από τη Ν.Δ. δεν θα είναι τόσον εύκολος όσο τον φανταζόταν όταν συζητούσε και συμφωνούσε με τον συμμαχητή του Χρήστο Ζώη. Με την ένταξη στον προεκλογικό αγώνα όσο το δυνατόν περισσοτέρων, από τους «σίγουρους» προσώπων η …ασπίδα του γίνεται βαρύτερη. Πλέον ο Κεφαλογιάννης, η Γιαννάκου, ο Κουμουτσάκος και όποιοι άλλοι είναι στο ψηφοδέλτιο πρέπει να δώσουν αγώνα, να ματώσουν, για να εκλεγούν. Πρέπει να κινητοποιηθούν προσωπικοί, κομματικοί και άλλου είδους μηχανισμοί υπέρ τους. Τα περιθώρια αποχής ή μοιράσματος από δω κι από κει ψήφων στενεύουν. Το ίδιο ισχύει και στο ΠΑΣΟΚ εφόσον στο ψηφοδέλτιο είναι εκπρόσωποι από όλες τις τάσεις και τις φυλές.

Επιπροσθέτως, οι δύο αρχηγοί, το «γενναιόδωρο» άνοιγμα στη δημοκρατία το κάνουν επειδή αισθάνονται στριμωγμένοι, κυρίως ο Βενιζέλος, στα εσωκομματικά παίγνια. Η απόφαση αποτελεί απόδραση από την πίεση της συγκυρίας και όχι εμβάθυνση της δημοκρατίας.

Άλλωστε μέχρι πρόσφατα ο Βενιζέλος διαπραγματευόταν με τους «58» τις θέσεις στη λίστα. Οι «58» ήθελαν να υπάρξει κεντρική συμφωνία, στο ΠΑΣΟΚ αντιδρούσαν και ήθελαν εκλογή από τη βάση επειδή μόνον έτσι -με την οργανωτική και πληθυσμιακή υπεροχή που έχουν- θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι ο επικεφαλής και οι τυχόν άλλες εκλόγιμες θέσεις θα είναι δικές τους. Τώρα οι «58» δεν έχουν να διαπραγματευθούν θέσεις, μόνον ιδέες. Θα το αντέξουν ή θα τα «σπάσουν» με το ΠΑΣΟΚ, νιώθοντας ότι ο Βενιζέλος τους έριξε, βρίσκοντας έναν εύκολο τρόπο για να ξεπεράσει τις αιτιάσεις και τις ενστάσεις τους.

Τώρα δεν έχει Παγουλάτους και μικρούς Παπαδόπουλους. Δεν έχει νέα πρόσωπα και κοινές συμφωνίες. Τώρα μπορεί να έχει Φωφωγεννηματάδες, Σκανδαλίδηδες, Καρχιμάκηδες και Ανδρουλάκηδες. Το κάθε σχήμα θα επιλέξει τους δικούς του, σε ποσοστώσεις ανάλογα με τη δύναμή του, και όποιον εκλέξει ο λαός. Και ελπίζω να μην έχουν αυταπάτες ποιους θα εκλέξει ο λαός.

Αυτά παθαίνει όποιος νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει με μηχανισμούς. Ο Βενιζέλος αποδεικνύεται μετρ. Τους τράβηξε από τον Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ, τους έβαλε στον δικό του, πράσινο, πόλο, αφήνοντάς τους να νομίζουν ότι είναι ισότιμοι εταίροι και σύμμαχοι και την κατάλληλη στιγμή τους τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια. Πλέον αν τα «σπάσουν» θα εμφανιστούν ότι το πρόβλημά τους ήταν οι θέσεις και τα πρόσωπα και όχι οι ιδέες για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Μπίνγκο. Βαγγέλη, σου βγάζω το καπέλο.

Και όχι τίποτε άλλο, αλλά περίμενε και τον Λοβέρδο, να εγκαταλείψει τον Κουβέλη και τώρα θα τον βάλει να μαζεύει ψήφους για τους ΠΑΣΟΚους. Έρμε Ανδρέα, που νόμιζες ότι θα διαδεχθείς τον Βαγγέλη και θα έχεις τον πρώτο λόγο στην Κεντροαριστερά. Ο παλιός σου φίλος σου τη σκάει για δεύτερη φορά. Αποδεικνύεται πιο έξυπνος απ” ότι ίσως νομίζεις ή σου λέει ο Αηδόνης.

Βέβαια, επειδή στην πολιτική οι κυβιστήσεις είναι συχνό φαινόμενο, δεν αποκλείεται οι «58» να καταγγείλουν τον Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ και να πλευρίσουν τον Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ. Έχουν άλλωστε μια δικαιολογία: μπορούν να ισχυριστούν, και η αλήθεια είναι ότι θα έχουν δίκαιο, ότι ποτέ δεν είχαν κλείσει την πόρτα στη ΔΗΜΑΡ. Έλεγαν ότι η θέση της στο διάλογο παραμένει κενή και περιμένουν να καλυφθεί. Αν όντως κάνουν στροφή τότε σε δύσκολη θέση θα βρεθεί ο Βενιζέλος, αφού όντως τους έχει ανάγκη -και για να αυξήσει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ και για να κρυφτεί πίσω τους σε περίπτωση εκλογικής αποτυχίας.

Το μπρα ντε φερ λοιπόν αναμένεται να συνεχιστεί. Αν μάλιστα ο Κουβέλης φερθεί έξυπνα ίσως να γίνει τελικά με τη ΔΗΜΑΡ η προσπάθεια ανασύνθεσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση τα σίριαλ «Κεντροαριστερά» και «Κεντροδεξιά» θα έχουν και άλλα επεισόδια…