Η …προϊσταμένη και ο …μηχανικός

Διαίρει και βασίλευε; Όχι! Δεν πρέπει το θέμα «απολύσεις στο δημόσιο» να χωρίσει στα δύο την Ελλάδα: Και όμως κάποια πράγματα είναι έτσι δομημένα που είναι εξόχως προκλητικά για όσους προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους στον ιδιωτικό τομέα.

Είναι κάποιος που μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση ανταποκρίνεται στα λεφτά της; Στους δυσβάσταχτους φόρους που καλούνται να πληρώσουν όλοι για την συντήρησή της; Ακόμη και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι; Μάλλον όχι. Αλλά το χειρότερο είναι η βαθιά ριζωμένη

δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που φαίνεται ότι διατρέχει μέχρι το μεδούλι ακόμη και σήμερα που έχει ανατραπεί το σύμπαν, αρκετούς από αυτούς που έχουν «καπαρώσει» μία μόνιμη θέση στον κρατικό μηχανισμό.

Και δεν είναι μόνον η διαφθορά. Είπαμε είναι και η νοοτροπία.

Μόνον δυο ιστορίες που μου διηγήθηκαν:

Πρώτη ιστοριούλα: Φίλη που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα και βρέθηκε άνεργη 3 φορές γιατί κατέβασαν ρολά και τα 3 καταστήματα στα οποία προσέφερε τις υπηρεσίες της συζητούσε με μία άλλη φίλη που εργάζεται στο δημόσιο και συγκεκριμένα σε νοσοκομείο της Αττικής.

Κατείχε θέση προϊσταμένης και η μονάδα που ήταν τοποθετημένη βάζει «λουκέτο».

Ο διάλογος αυτούσιος:

- Πω, πω! Τώρα που «κλείνει» η μονάδα τι γίνεται; Ανατρέπονται τα πάντα στην ζωή σου.

- Έλα, καλέ! Κάπου αλλού θα με τοποθετήσουν, ίσως και πιο κοντά στο σπίτι μου και θα είμαι και πάλι προϊσταμένη!

- Σε ενημέρωσαν δηλαδή που θα πας;

- Όχι, αλλά δεν έχω καμιά ανησυχία για αυτό. Να είναι καλά οι διασυνδέσεις μου!

Δεύτερη ιστοριούλα: Φίλος μηχανικός του δημοσίου διαμαρτύρεται για τις περικοπές μισθών και μιλά για τα προσόντα του που δεν «αμείβονται» πλέον όπως θα έπρεπε από το Κράτος, τις επιπλέον ώρες που ενίοτε του ζητούνται να κάνει για αυτό και ο ίδιος όποτε και όπως μπορεί την περνά «λούφα και παραλλαγή». Συζητά με άλλον φίλο ελεύθερο επαγγελματία που τρέχει από το πρωί έως το βράδυ μπας και «σταυρώσει» καμιά δουλειά.

- Μας έχουν τσακίσει στις περικοπές. Πως θα ζήσουμε;

- Σε καταλαβαίνω. Και εγώ που είχα ένα εισόδημα να την βγάζω, τώρα δεν σταυρώνω δουλειά. Όλοι «μαγκωμένοι» είναι.

- Είδες; Κόβουν από εμάς και νεκρώνει η αγορά. Δεν βγαίνουμε σου λέω. Καλά τους κάνω και όποτε βρω ευκαιρία δήθεν είμαι σε εξωτερικές δουλειές και πάω να πιω κανα ουζάκι με φίλους.

- Βρε εσύ. Εσύ είσαι σπουδαγμένος. Γιατί δεν τους παρατάς εκεί στο δημόσιο να βγεις στην αγορά εργασίας, όλο και κάτι θα βρεις με τα προσόντα σου.

- (Σιωπή ολίγων δευτερολέπτων…) Εεε. Κρίση βλέπεις.

- Έλα μωρέ. Όλοι μέσα στην κρίση το παλεύουμε. Εσύ έχεις προσόντα. Δουλειά σίγουρα θα βρεις σε κάποια μεγάλη εταιρεία, κάπου…

- Ε, εντάξει.. Το Δημόσιο είναι ασφάλεια. Εγγύηση.

Κατά τα άλλα… Ακούμε για απολύσεις και πρέπει να βάλουμε «πιπέρι στο στόμα»…