Η ελληνική οικονομία και το … ελατήριο

Σηκώνει ανάστημα η Αθήνα προεκλογικά και θέτει επί τάπητος ζήτημα μείωσης φόρων, αλλά και νέων ρυθμίσεων για τα ληξιπρόθεσμα χρέη: Το εάν πρόκειται για προεκλογικό πυροτέχνημα θα το δούμε εκεί γύρω στα τέλη της χρονιάς όταν και -καλώς εχόντων των πραγμάτων- οι δανειστές θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους, ήτοι την νέα αξιολόγηση.

«Ανοιχτό παράθυρο» υπάρχει δεδομένου ότι στις εκθέσεις τους Βρυξέλλες

και Βερολίνο ναι μεν βάζουν ψηλά τον πήχη του δημοσιονομικού κενού για το 2015 –‘ 16 σε σχέση με την Ελλάδα, όμως αποφεύγουν (..ίσως και για λόγους πολιτικής) να μιλήσουν για ανάγκη λήψης νέων μέτρων. Εκ των πραγμάτων λοιπόν αυτή κουβέντα θα γίνει το φθινόπωρο με την συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2015. Στον αντίποδα η Αθήνα όχι μόνον δεν θα δεχτεί νέα μέτρα –δημοσιονομικού χαρακτήρα- αλλά θα ζητήσει μείωση και κατάργηση φόρων!

Πιθανότητες να το πετύχει; Σίγουρα περισσότερες από τις τελευταίες επισκέψεις της τρόικα, που όμως πρέπει να καταλάβει πως πλέον πρέπει να αποδεχτεί τέτοιου τύπου αιτήματα, εάν ο κοινός στόχος βέβαια είναι η ελληνική οικονομία να «αλλάξει φύλλο».

Μια οικονομία που έχει πιεστεί όσο δεν πάει και εάν «χαλαρώσει» μπορεί να τιναχτεί όπως ένα ελατήριο που το κρατάς «πατημένο» στο έδαφος: Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο χρειάζεται φρέσκο χρήμα… Όσο αυτό δεν …έρχεται η οικονομία «βαλτώνει», δεδομένου ότι οι μέχρι τώρα συνταγές έχουν καθυστερήσει αρκετά είτε να αποδώσουν ή να εφαρμοστούν ή να επιτευχθούν. Μία ακόμη «φόρμουλα» λοιπόν συνιστά η περικοπή των φόρων.

Η επιστροφή των καταθέσεων δεν έγινε με τέτοιους ρυθμούς που να επιτρέπει να «μοιράσουν» με ευχέρεια οι τράπεζες δανεικά -έστω σε υγιείς επιχειρήσεις- κάτι που δεν προέκυψε ούτε μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους. Το ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης των Μικρομεσαίων καθυστερούν να αποδώσουν και οι επενδυτές που εμφανίζονται στον ορίζοντα δεν έχουν ακόμη φέρει την πολυπόθητη ανατροπή..

Μέχρι λοιπόν να αποδώσουν αυτές οι ενέργειες χρειάζεται έστω μια συντήρηση. Και εφόσον συνυπολογιστεί πως η φοροδοτική ικανότητα των ελλήνων έχει υπερβεί προ πολλού τα όριά της, τότε μία μείωση φόρων θα εξασφαλίσει ένα λίγο «φρέσκο χρήμα». Παράδειγμα η κατάργηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης και του τέλους επιτηδεύματος. Αυτά τα ποσά που δεσμεύονται από τα νοικοκυριά για την εξόφληση των συγκεκριμένων φόρων θα μπορούσαν να πάνε σε άλλες ανάγκες. Και σίγουρα θα ανακούφιζαν ως ένα βαθμό και όλους εκείνους που τράβηξαν έως τώρα τα «ζόρια».