Κοππά: «Επιβεβλημένη η οριοθέτηση των ΑΟΖ»

Μιλώντας στην Ολομέλεια του ΕΚ στη κοινή συζήτηση για την Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας, η κ. Κοππά επισήμανε ότι η οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών πρέπει να γίνει σύμφωνα με τη Σύμβαση UNCLOS την οποία έχουν προσυπογράψει τόσο τα κράτη μέλη όσο και η ίδια η ΕΕ.

Ολόκληρη η παρέμβαση της Μαριλένα Κοππά έχει ως εξής:

«Στα ζητήματα της θαλάσσιας Ασφάλειας όσο και στις μελλοντικές στρατιωτικές δομές χρειαζόμαστε στα μια μακροπρόθεσμη Ευρωπαϊκή Στρατηγική η οποία και θα προωθεί τις Ευρωπαϊκές αξίες και αρχές με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο. Αυτό αποτελεί βασική προϋπόθεση

για την ασφάλεια και την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών.

Η έκθεση που αφορά τις μελλοντικές στρατιωτικές δομές πολύ σωστά επισημαίνει την έλλειψη ικανότητας της ΕΕ να αντιμετωπίζει έγκαιρα και αποτελεσματικά διεθνείς κρίσεις. Η Ένωση έχει βάση των Συνθηκών την υποχρέωση για τη διατήρηση της ειρήνης, την πρόληψη των συγκρούσεων και την ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας. Η δέσμευση αυτή πρέπει να μπορεί να υλοποιηθεί γι αυτό το επιχειρησιακό πλαίσιο έχει μεγάλη σημασία. Σ’ αυτό το πλαίσιο στηρίζουμε απόλυτα τις προτάσεις της εισηγήτριας..

Ως εισηγήτρια του Κοινοβουλίου για την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας και των ανοικτών θαλάσσιων διαδρόμων έτσι ώστε να διασφαλίζονται οι εμπορικές ροές και να διαφυλάττονται τα παγκόσμια κοινόχρηστα αγαθά.

Επομένως έχουμε ανάγκη μία ολοκληρωμένη προσέγγιση. Αυτή θα συμπεριλαμβάνει τα πολιτικά, διπλωματικά, κοινωνικά, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα της Ένωσης. Σε αυτό το πλαίσιο η Ύπατη εκπρόσωπος οφείλει να επεξεργαστεί μια ευρωπαϊκή στρατηγική Θαλάσσιας ασφάλειας και να προσδιορίσει το πλαίσιο εφαρμογή της .

Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη ενός “κοινού περιβάλλοντος ανταλλαγής πληροφοριών” είναι απαραίτητο για την αποτελεσματική θαλάσσια επιτήρηση καθώς και για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των θαλασσίων προκλήσεων.

Το ζήτημα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις με την επέκταση του φαινομένου της πειρατείας και του κινδύνου που αυτή συνιστά και για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.

Η Ευρώπη πρέπει να συνεχίσει τον αγώνα στο μέτωπο αυτό.

Ιδιαίτερα επιτυχημένο παράδειγμα αποτελεί η επιχείρηση “EUNAVFOR Atalanta”: Αυτή συνετέλεσε στη μείωση του αριθμού των πειρατικών επιθέσεων στον δυτικό Ινδικό ωκεανό και αποτελεί την πρώτη ναυτική αποστολή στην ιστορία της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνα. Θα πρέπει λοιπόν να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη της θαλάσσιας διάστασής της.

Οι θαλάσσιες απειλές δεν περιορίζονται όμως στη πειρατεία : Η αύξηση των θαλάσσιων τρομοκρατικών δραστηριοτήτων, το λαθρεμπόριο, η παράνομη μετανάστευση, η διακίνηση ναρκωτικών και όπλων, αποτελούν απειλές που κανένα κράτος – μέλος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνο του.

Τέλος θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι τα θαλάσσια σύνορα των κρατών μελών αποτελούν και εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία μετά την πρόσφατη ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η οριοθέτηση επομένως των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών ( ΑΟΖ) είναι επιβεβλημένη. Και αυτό πρέπει να γίνει σύμφωνα με τη Σύμβαση UNCLOS την οποία έχουν προσυπογράψει τόσο τα κράτη μέλη όσο και η ίδια η ΕΕ