ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ 2014, ΜΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟ

Αφ’ ης στιγμής στα σχέδια του πρωθυπουργού δεν υπάρχουν εκλογές (και η αντιπολίτευση δεν μπορεί να τις επιβάλλει χωρίς ακραίες, και οριακής θεσμοπολιτικής νομιμότητας, πρωτοβουλίες) κάλπες στο προβλεπτό μέλλον, και μέχρι τον Ιούνιο του 2014 που λήγει η ελληνική Προεδρία στην Ε.Ε., δεν πρόκειται να στηθούν -εκτός κι αν υπάρξει κάποιο «ατύχημα».

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία. Ο Ιούνιος του 2016 μοιάζει,

και είναι, πολύ μακρινός για τους ανυπόμονους Έλληνες και ιδιαίτερα σε μια «αλλιώς μαθημένη» κοινωνία, που δύσκολα μπορεί να χωνέψει και να αφομοιώσει τις, βίαιες και δομικού χαρακτήρα, αλλαγές και προσαρμογές που, δια της επιβολής και της τρόικας, συντελούνται.

Ακόμη και να ήθελαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος να εξαντλήσουν την τετραετία δεν μπορούν να το καταφέρουν. Η αντιπολίτευση κρατάει στο χέρι της ένα «χαρτί» που, ακόμη κι αν δεν το ήθελε, είναι υποχρεωμένη να παίξει. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το αργότερο μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015 θα πρέπει να εκλεγεί ο διάδοχος του Κάρολου Παπούλια.

Με τα σημερινά πολιτικά δεδομένα φαντάζει απίθανο να σχηματιστεί η απαραίτητη προεδρική πλειοψηφία των 180 ψήφων. Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσει η ΔΗΜΑΡ και να ψηφίσουν όλοι οι ανεξάρτητοι βουλευτές. Και πάλι όμως δεν φθάνουν.

Θα χρειαστεί να υπάρξουν και κάποιες, λίγες έστω, αποσκιρτήσεις βουλευτών από τα άλλα τέσσερα κόμματα. Από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την Χρυσή Αυγή λογικά αποκλείεται. Απομένουν οι ΑΝΕΛ. Ο Παν. Καμμένος και η πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας θα πρέπει επίσης, λογικά, να αποκλειστούν.

Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο η Ν.Δ. να προτείνει, για το ύπατο αξίωμα, τον Κ. Καραμανλή. Στην περίπτωση αυτή ο Παν. Καμμένος θα δυσκολευθεί να αρνηθεί. Στην υποψηφιότητα όμως Καραμανλή θα υπήρχαν αρνήσεις. Σίγουρα από τη ΔΗΜΑΡ, ενώ και ο Βενιζέλος δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει την θετική ψήφο όλων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Οπότε πάλι θα υπήρχε αδιέξοδο.

Η μόνη περίπτωση να υπάρξει προεδρική πλειοψηφία, και μάλιστα άνετη, που να φθάνει ή και να ξεπερνά ακόμη και τις 200 ψήφους είναι να συμπέσουν Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πρόσωπο. Αυτό το πρόσωπο όμως, για να μην μπορεί να το αρνηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να προέρχεται από την Αριστερά και να μην ερεθίζει τα ανακλαστικά της Δεξιάς. Το μόνο πρόσωπο που μπορώ να φανταστώ αυτή τη στιγμή είναι ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.

Το ερώτημα βέβαια είναι αν θα τολμήσουν Σαμαράς και Τσίπρας να κάνουν αυτόν τον συμβιβασμό. Για τον Σαμαρά, παρά τις (ιδιοτελείς κατά βάσιν) αντιδράσεις που θα έχει στο κόμμα του, είναι πιο εύκολο, αφού εξασφαλίζει τη συνέχιση της διακυβέρνησης. Για τον Τσίπρα είναι πιο δύσκολο, αφού μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν προκαλεί εκλογές, ενώ μπορεί να τις επιβάλλει.

Από την άλλη βέβαια μια πιθανή άρνηση του Τσίπρα είναι δίκοπο μαχαίρι για το κόμμα του. Θα κατηγορηθεί και δικαιολογημένα, ότι ευτελίζει μια αναγκαία πολιτειακή θεσμική συναίνεση στο όνομα κομματικών σκοπιμοτήτων, κάτι που, λογικά, θα του κοστίσει εκλογικά ιδιαίτερα στο μετριοπαθείς κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Επειδή το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα είναι δύσκολο να υπερβεί τις κομματικές του αγκυλώσεις, το πιθανότερο είναι το κάθε κόμμα να προτείνει δικό του υποψήφιο και η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές με αφορμή την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να θεωρείται ει βέβαιον ότι Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα επιλέξουν εκείνα τα πρόσωπα που γεφυρώνουν εσωτερικές αντιθέσεις και τους εξασφαλίζουν τη μεγαλύτερη δυνατή κομματική συσπείρωση. Ποιά είναι αυτά; Για τη μεν Ν.Δ. ο Κ. Καραμανλής, για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Ν. Κωνσταντόπουλος και για το ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου. Φυσικά, η απαραίτητη προϋπόθεση είναι αυτά να δεχθούν.

Τούτων δοθέντων, ο πιθανότερος χρόνος για να ξεκινήσουν οι ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ο Νοέμβριος του 2014. Και τούτο γιατί μπορεί να συμπέσουν με την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους-δανειστές μας για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Πολιτικά, την κυβέρνηση την εξυπηρετεί να εμφανίσει «πακέτο» τις δύο διαδικασίες. Να θέσει δηλαδή προς έγκριση από το λαό, εν είδει μάλιστα δημοψηφίσματος, ένα οικονομικό σχέδιο μαζί με ένα σχέδιο ευρύτερων συνταγματικών αλλαγών, περιλαμβανομένου και του θεσμού της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Ενδέχεται βέβαια η κυβέρνηση, εφόσον τα οικονομικά καθυστερούν ή δεν είναι τα επιθυμητά γι’ αυτήν, να θελήσει να αποσυνδέσει τις δύο διαδικασίες και να πάει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για τον Φεβρουάριο του 2015…