Εκλογές παράνοιας κι όποιος αντέξει

«Τελικά, τί θα ψηφίσεις αποφάσισες;» με ρώτησε η Ιωάννα, φίλη της μαμάς, με την οποία βρεθήκαμε τυχαία όταν έκανα το λάθος να περάσω από το πατρικό για να πάρω εκείνο το ταπεράκι με τα γεμιστά που είχε φτιάξει η κυρά Νικολέτα και ήξερε ότι μου αρέσουν.

«Όχι. Έχω δίλημμα... σταθερότητας» απάντησα χαμογελώντας και προσπάθησα να αλλάξω την κουβέντα, καθώς έβλεπα την... καταιγίδα να έρχεται.

«Τί εννοείς;» με ρώτησε η φίλη. «Σκέφτεσαι να ψηφίσεις Σαμαρά

ή Βενιζέλο;» επέμεινε, αδιαφορώντας για το εάν εγώ είχα πάρει ήδη το τάπερ και προχωρούσα προς την πόρτα... «Ψήφισε και εσύ τους πουλημένους» μου φώναξε ενώ έφτανα στην εξώπορτα. Λες και το ήξερε ότι θα έπιανε. Έκανα μεταβολή και επέστρεψα προς την κουζίνα.

Η Ιωάννα, στα πρώτα 60 πλέον, στεκόταν μία χαρά. Επί χρόνια δημόσιος υπάλληλος τόσο η ίδια όσο και ο σύζυγός της. Εκείνη σαφώς πιο ισχυρή. Σε κρατική ΔΕΚΟ, μικρού μεγέθους, με ό,τι συνεπάγετο αυτό. Μισθοί ιδιωτικού τομέα με ασφαλιστικό δημοσίου. Πήρε γρήγορα τη σύνταξή της, αφού πρώτα είχε καταφέρει και είχε σπουδάσει δύο παιδιά στο εξωτερικό και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στον ιδιωτικό τομέα, εκμεταλλευόμενη τις γνωριμίες που είχε αποκτήσει κατά τη θητεία της στη μικρή κρατική ΔΕΚΟ. Εκεί έγινε και πιο φιλελεύθερη, κομματικά.

«Μα τί μου λες, τώρα;» της απάντησα. «Εσύ δεν ήσουν οργανωμένο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ; Δεν ψήφισες Παπανδρέου το 2009, Τζήμερους το Μάιο και Σαμαρά τον Ιούνιο του '12;» της απάντησα, νομίζοντας ότι θα την αποστομώσω. Έκανα λάθος

«Μας κατέστρεψαν» επέμεινε, «έχουμε να πάμε να δούμε τα παιδιά στο Λονδίνο πάνω από ένα χρόνο».

Αυτός ο συνδυασμός «απόγνωσης» και έπαρσης στα λόγια της με εξόργιζε, το ομολογώ. Εδώ άλλοι έχασαν τη δουλειά τους, διαλύθηκαν οικογένειες και εκείνη διαμαρτυρόταν γιατί έχασε το ετήσιο ταξίδι στο Λονδίνο και τα ψώνια στη... Bond Street. Και ναι η αλήθεια είναι ότι η Ιωάννα ήταν του καλού γούστου. Τα πρώτα Montblanc, τα μαντίλια Hermes, τα ρολόγια Cartier εμφανίστηκαν στο μικροαστικό σπίτι μας πάνω της.

«Μας κατέστρεψαν» μου επανέλαβε και αμέσως έριξε τη χαριστική βολή: «θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ!»

«Μα εσύ το 2012 τον έβριζες» της είπα αλλά μάταια.

«Μας κατέστρεψαν» μου επανέλαβε, αλλά δεν είχα κουράγιο να συνεχίσω τη συζήτηση.

«Εγώ θα ψηφίσω Σαμαρά» της απάντησα, κινούμενη ήδη προς την πόρτα.

«Μα, δεν το ξέρεις; Αυτός είναι τραβεστί!!» μου είπε

«Ποιός; Ο Σαμαράς; Δεν ξέρεις τί λες...» αλλά πριν ολοκληρώσω μου έδειξε ένα βίντεο που είχε κυκλοφορήσει προ μηνών από κάποιες παλιές απόκριες όπου εμφανίζεται, μεταξύ άλλων, ο ΓΑΠ ντυμένος ζορό ή κάτι τέτοιο και ένας ακόμη που μοιάζει με τον Πρωθυπουργό (σ.σ. αλλά δεν είναι, όπως διευκρινίστηκε στη συνέχεια) ντυμένος γυναίκα.

Δεν είχα κουράγιο γι μία τέτοια μάχη. Μία γυναίκα με προσλαμβάνουσες, με ταξίδια στο εξωτερικό, με τα Hermes και τα Cartier της επιχειρηματολογούσε βάσει ενός αποκριάτικου βίντεο.

«Ακόμη καλύτερα.

«Και η Κονσίτα κέρδισε τη Γιουροβίζιον» της απάντησα κι έφυγα.

Υ.Γ. Το περιστατικό είναι απολύτως αληθινό, ενώ εις ότι με αφορά εξακολουθώ να έχω δίλημμα για την ψήφο που θα ρίξω. Μόνο βέβαιο είναι ότι μαζί με πολλές «λογικές» ψήφους, η κάλπη θα βγάλει και σημαντικά ποσοστά... παράνοιας. Και όποιος αντέξει.