Διχασμένη η Δικαιοσύνη για Παπακωνσταντίνου

«Η δικαιοσύνη καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» έλεγε χθες ένας ανώτερος δικαστής , ενώ σε όλα τα κλιμάκια της ιεραρχίας οι δικαστικοί λειτουργοί δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους σχετικά με το μείζον ζήτημα της παραγραφής που έχει ανακύψει και θα κρίνει το δικαστικό μέλλον του Γ. Παπακωνσταντίνου.

Στους χώρους των δικαστηρίων, όπως και των συνταγματολόγων , διαμορφώνονται δύο κυρίαρχες τάσεις .

Σύμφωνα με την πρώτη άποψη: Η Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές

της 6ης Μαίου 2012 παρήλθε ολόκληρη η περίοδος εκείνη με τη διάλυσή της και την προκήρυξη των εκλογών χάθηκε αυτό το δικαίωμα και ως εκ τούτου εξαλείφθηκε το αξιόποινο των πράξεων του πρώην Υπουργού.

Οι υπέρμαχοι της άλλης όψης του νομίσματος λένε : Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η Βουλή της 6ης Μαίου 2012 συστάθηκε για να ασκήσει τα καθήκοντά της αλλά συγκροτήθηκε ως μεταβατική για να διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές. Συνεπώς δεν μπορεί να εκληφθεί ως κοινοβουλευτική περίοδος και άρα δεν τίθεται ζήτημα αποσβεστικής προθεσμίας των Υπουργικών πράξεων.

Όλοι πάντως συμφωνούν ότι ο συνταγματικός νομοθέτης δεν είχε προβλέψει τη Βουλή διάρκειας μίας μέρας, με αποτέλεσμα αυτό το κενό νόμου να πρέπει τώρα να προσεγγίσουν ερμηνευτικά .

Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι για μία ακόμα φορά οι δικαστές θέτουν ευθέως την αναγκαιότητα να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών,που αποτελεί ουσιαστικά τον σάκο προστασίας τωνελεγχόμενων πολιτικών εξασφαλίζοντας ασυλία για όλα τα πολιτικά πρόσωπα βρίσκονται αντιμέτωπα με ποινικές ευθύνες τελεσθείσες κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. . Το στοίχημα για την αναθεωρητική Βουλή είναι η κατάργηση του νόμου αυτού, που άλλοι ψήφισαν και κάθε φορά που ανακύπτει ζήτημα ποινικών ευθυνών πρώη μελών της κυβέρνησης οι δικαστές πρέπει να εφαρμόσουν.