Χάντρες για ιθαγενείς

Είναι μερικές συμπτώσεις που, όσο και αν δεν υποκρύπτουν άγνωστες αιτίες ή συνάφειες, η εκδήλωσή τους σε κάνουν να αισθάνεσαι ανυπεράσπιστος απέναντι στην χαοτική φύση. Αν τυχαίνει κιόλας να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα τότε φαντάζεις μηδαμινός.
Τα γράφω αυτά επειδή προσφάτως πήρε το κάπου το μάτι μου τη διαρροή της απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που κρίνει αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια.

Αυτά στα μέσα Νοεμβρίου . Και τότε, ξαφνικά, θυμήθηκα ότι στα μέσα του περασμένου Ιουλίου ο νεοορκισθής υπουργός Εσωτερικών, Ευριπίδης Στυλιανίδης είχε επισημάνει ως άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης την ανάγκη θέσπισης αυστηρότερων όρων απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας από αλλοδαπούς που διαμένουν στη χώρα. Κοίτα να δεις σύμπτωση!.

Ο υπουργός, βέβαια, συνέχιζε τότε να ψέλνει το ίδιο τροπάριο από το βιβλίο ευχών και προεκλογικών δεσμεύσεων της ΝΔ. Ωστόσο στο κείμενο που υπέγραψαν τα τρία κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση γινόταν αναφορά στο θέμα της ιθαγένειας και τονιζόταν χαρακτηριστικά «Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα»

Τότε, όμως, ντάλα καλοκαίρι και με ολόφρεσκη κυβέρνηση τρικομματικής στήριξης οι δηλώσεις του υπουργού πέρασαν ντούκου . ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ είχαν άλλες φούριες. Πού να ασχοληθούν με την προειδοποίηση ξηλώματος ενός νόμου , που όταν υπερψηφίστηκε στη Βουλή είχε χαρακτηρισθεί ότι βρισκόταν στη σωστή κατεύθυνση. Κυρίως επειδή απάλυνε τους δρακόντειους όρους για την απόδοση της ιθαγένειας.
Εδώ , επιτρέψτε μου μια παρένθεση. Η απόδοση ιθαγένειας αφορά εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν έρθει νομίμως στη χώρα, εργάζονται νομίμως εδώ, προσπαθούν να μάθουν τη γλώσσα μας και επιθυμούν να ενταχθούν στην Ελληνική κοινωνία. Αφορά αυτούς όπως και τα παιδιά τους. Αυτά που γεννιούνται , μεγαλώνουν ανάμεσά μας, πάνε σχολείο εδώ και ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής , προέλευσης ή θρησκεύματος δεν γνωρίζουν άλλη πατρίδα εκτός από τη δική μας.

Τυχαίνει να γνωρίζω μερικούς από εκείνους που δεινοπάθησαν να αποκτήσουν ελληνική ιθαγένεια. Μια Αμερικανίδα αρχαιολόγο, ένα Νορβηγό στέλεχος επιχειρήσεων, ένα Πολωνό που μπήκε σε στρατιωτική σχολή υπαξιωματικών , ένα Αργεντινό παλιό ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή, ένα Ρουμάνο αθλητή Ολυμπιακού αθλήματος και ένα ζευγάρι Αλβανών που κατέφθασε εδώ το 1991 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και υπουργού, τότε, εξωτερικών το σημερινό πρωθυπουργό. Κλείνει η παρένθεση. Επιστροφή στο παρών.
Σήμερα, λοιπόν, και παρότι απόφαση του ΣΤΕ δεν έχει δημοσιοποιηθεί ακόμη επισήμως, ο πρωθυπουργός με πρωτοφανή ταχύτητα ζήτησε από τους αρμόδιους αλλαγή του νόμου μέσα σε ένα επταήμερο. Έτσι ακαριαία, χωρίς προηγούμενη προετοιμασία και συστηματική επεξεργασία ενός θέματος που αφορά δεκάδες χιλιάδες πολίτες. Πόσο μάλλον όταν σύμφωνα με τις διαρροές τίθεται θέμα έρευνας ή εξατομικευμένης κρίσης για την απόδειξη του δεσμού το